Το καλοκαίρι έφτασε και τα παιδιά μας τελειώνοντας τις σχολικές τους υποχρεώσεις θα περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στις παιδικές χαρές της κοινότητας μας. Δυστυχώς όμως η κατάσταση των παιδικών χαρών Δωρίου και Αγίου Γεωργίου είναι απογοητευτική και επικίνδυνη για την σωματική ακεραιότητα των παιδιών μας. Δεδομένων των παραπάνω, σας καλούμε σε εθελοντική εργασία, την Κυριακή στις 6.00 μ.μ (16 Ιουνίου) στην πλατεία Δωρίου , σε συνεργασία με συλλόγους του Δωρίου, προκειμένου να καθαρίσουμε και να επισκευάσουμε μόνοι μας και με ότι μέσα διαθέτουμε ή μπορεί να προσφέρει ο καθένας μας σε συνεννόηση μαζί μου. Ευελπιστούμε στην συνεργασία όλων.
Μια σημαντική συνάντηση πραγματοποίησε την Τρίτη 11/06/2013 ο Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Μεσσηνίας Γιώργος Μπέζος κατά την επίσκεψή του στο Δημαρχείο Οιχαλίας με το Δήμαρχο Φίλιππο Μπάμη. Στην συνάντηση συζητήθηκαν τα θέματα της Α΄/θμιας Φροντίδας Υγείας στην περιοχή και εκφράστηκε η ικανοποίηση και των δύο πλευρών για το επίπεδο συνεργασίας. Επίσης εκφράστηκε η πρόθεση από την πλευρά του Δημάρχου να προβεί το Δημοτικό Συμβούλιο με απόφασή του στην παραχώρηση για χρήση του ισογείου χώρου του πρώην Κοινοτικού Καταστήματος στο Δ.Δ. Διαβολιτσίου στην Νοσοκομειακή Μονάδα Καλαμάτας προκειμένου να λειτουργήσει εφ’ εξής το Περιφερειακό Ιατρείο του ανωτέρω δημοτικού διαμερίσματος . Τέλος από την πλευρά του Διοικητή εκφράστηκε η βούλησή του να αναβαθμιστεί κτιριακά, ηλεκτρομηχανολογικά και ενεργειακά το Κέντρο Υγείας Μελιγαλά με την ένταξή του στο ΕΣΠΑ. Χαρακτηριστικά δήλωσε:
«Ύστερα από την ολοκλήρωση των έργων αναβάθμισης στα Κέντρα Υγείας Αγίου Νικολάου, Πύλου και Μεσσήνης οι συνεργάτες μου της Τεχνικής Υπηρεσίας ξεκινούν τις επόμενες ημέρες την σύνταξη μελέτης για την αναβάθμιση του Κέντρου Υγείας Μελιγαλά. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω θερμά τον Δήμαρχο Οιχαλίας κ. Φίλιππο Μπάμη για την συνεργασία του και την αρωγή του Δήμου στα θέματα Α/θμιας Φροντίδας Υγείας . Αξιοποιούμε από κοινού την κάθε ημέρα προς όφελος της Υγείας των Πολιτών της Μεσσηνίας.»
Ζω στην επαρχία. Στην αγαπημένη μου επαρχία. Δίπλα στους αγρούς και στους ελαιώνες. Κοντά στις ακρογιαλιές και στα φαράγγια. Αλλά και στα σκοτεινά καταγώγια της. Στα ερείπιά της. Στα φεγγάρια και στα χαλάζια της.
Στις βροχούλες και στους σεισμούς της.
Εδώ που στήθηκε κάποτε ο πολιτισμός.
Οι χαρές και τα μοιρολόγια. Οι έρωτες και τα πένθη. Τα πανηγύρια και οι εμφύλιοι.
Ζω στην επαρχία που εγκαταλείφτηκε απʼ τους κατοίκους της. Που ερήμωσε για να στήσει μια υδροκέφαλη κυψέλη, σχεδιασμένη από αμερικάνους τεχνοκράτες και ντόπιους τυχοδιώκτες. Ζω στην επαρχία που στις πλατείες της απίθωσαν τη νύχτα οι χίτες κομμένα κεφάλια σε σακιά. Ζω στην επαρχία που πέθαινε κόσμος από φυματίωση στις αποθήκες του Παπαστράτου, υπαγορεύοντας στους υποτελείς το μεταπολεμικό όραμα της ανάπτυξης. Ζω στην επαρχία που ξεγέννησε κινήματα, κουμουνιστές, αναρχικούς, ανυπάκουους. Ζω στην επαρχία που είναι σπαρμένη αρχαία θέατρα, κάστρα αλλά και βελόνες, χασίσια, εγκλήματα και τραγωδίες.
Σʼ αυτή την επαρχία μπουσούλησα και σʼ αυτή την επαρχία γνώρισα τον κόσμο. Σʼ αυτή την επαρχία άκουσα απʼ το ραδιόφωνο τη φωνή του Καζαντζάκη και τη φωνή του Σικελιανού. Άκουσα και αγάπησα την όπερα και την κλασική μουσική.
Άκουσα το Σκαλκώτα και το Γιάννη Χρήστου. Σʼ αυτή την επαρχία βρισκόμουν όταν είδα στην τηλεόραση τον αγαπημένο μου Παρατζάνοφ με τα φλογερά χρώματα και τα διψασμένα στόματα των ποιημάτων της χώρας του.
Σʼ αυτή την επαρχία έφτανε το σήμα της κρατικής τηλεόρασης που ήταν για μένα το μέγιστο σχολείο και το σκουλήκι που με έτρωγε για να γνωρίσω τον αληθινό κόσμο. Αυτή η κρατική τηλεόραση που με χόρτασε κινηματογράφο, ελληνικό και παγκόσμιο, που με χόρτασε εικόνες και ιδέες όταν γυρνούσα απʼ την ξεραΐλα της εθνικιστικής παιδείας. Αυτή η κρατική τηλεόραση ήταν το παράθυρό μου στον κόσμο. Σʼ αυτή την κρατική τηλεόραση οι εκφωνητές δε φορούσαν μεταξωτά βρακιά και δεν είχαν επιδέξιους κώλους.
Η κυρία Βαρδινογιάννη δεν έκανε κονσομασιόν μεγαλοψυχίας και η αξιοπρέπεια ήταν η κόκκινη γραμμή. Δεν υπήρχαν οι νεοφασιστικές διαφημίσεις του τζάμπο και οι κατουρόκαυλες των αστέρων. Σʼ αυτή την κρατική τηλεόραση οφείλω την αγάπη μου για τα εικαστικά, το σινεμά, τη λογοτεχνία. Από κει έμαθα για τους πολέμους, τα αντάρτικα και τις χούντες. Σʼ αυτή την κρατική τηλεόραση είδα τις πρώτες ερωτικές σκηνές. Γυρισμένες με όσο έρωτα έπρεπε να αποδώσουν τότε που τα σωματικά υγρά ήταν ακόμα ιερά και αμόλυντα και δεν υπήρχε η ξεπέτα και το ξεκόλιασμα ως ιδεολόγημα της εξουσίας. Απʼ αυτή την κρατική τηλεόραση πέρασαν και άπειρες γραφικότητες. Απʼ τις σκηνοθετικές μαγγανείες του Τάσου Μπιρσίμ και τις εθνικοσοσιαλιστικές συγκεντρώσεις με υπόκρουση τα κάρμινα μπουράνα και την πρώιμη Φαραντούρη μέχρι τα πολεμικά ανακοινωθέντα κάθε ελεγχόμενου κυβερνητικού δελτίου.
Απʼ αυτή την κρατική τηλεόραση ξεπετάχτηκε και το κιτς και η κάκιστη αισθητική, αλλά και όλη η ανθρώπινη σκατίλα που επάνδρωσε την μετέπειτα ιδιωτική τηλεόραση.
Μια σκατίλα που τελικά τη βρώμισε μέχρι το μεδούλι αφού την έβαλε να σκέφτεται με το κέρδος κι όχι με τον άνθρωπο. Αφού την επάνδρωσε με μάνατζερ κι όχι με καλλιτέχνες. Παρʼ όλα αυτά υπήρξε μέχρι σήμερα μια απʼ τις πιο ποιοτικές τηλεοράσεις της Ευρώπης.
Η κρατική ορχήστρα της ΕΡΤ, το τρίτο πρόγραμμα, οι εκπομπές λόγου υπήρξαν ως μικρά πολιτιστικά διαμάντια. Αυτά τα διαμάντια ήρθε να σαρώσει και να ρίξει στο βόθρο της η ακροδεξιά. Η αισθητική του Σίμου όχι του υπαρξιστή αλλά της περσόνας που υπήρξε ως γλάστρα στα σόου της Κορομηλά. Της ακροδεξιάς ιντελιγκένσιας που εφαρμόζει τον πιο ακραίο και απάνθρωπο φιλελευθερισμό. Χτίζοντας ένα κόσμο ιδιωτών, ηλιθίων κατά τον ετυμολογικό απόηχο της λέξης, που μαντρωμένος στα ντουβάρια του και καθισμένος στην οικογενειακή του χέστρα θα ατενίζει το στρατό σωτηρίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Γήπεδο, αποχαύνωση, μαλακία. Εργασιακό μεσαίωνα πολιτισμό του προπό και ιδεολογία του κώλου. Μηδέν αντίσταση, μηδέν διεκδικήσεις. Αυτός είναι ο κόσμος τους και η αισθητική τους.
Αδίστακτοι κοστολογώντας κάθε ζωτική ικμάδα. Λογαριάζοντας το μέλλον με χαρτονομίσματα. Δοξάζοντας τις κακοφωτισμένες εργατικές κατακόμβες της Κίνας, μαγειρεύοντας με τα παλιά φαρμάκια της θρησκείας και του εθνικισμού το νέο φοβερό μεσαίωνα. Διαφημίζοντας ανενδοίαστα τη νέα γενιά ως χαμένη γενιά, δείχνοντας κάθε φορά τα δόντια του φασιστικού τέρατος που φυλάει τα λεφτά τους.
Αυτούς που μονάχα ένα ποτάμι ζωής μπορεί να τους ξεβράσει στη θάλασσα.
Αυτούς που μας κόβουν το ρεύμα και την εικόνα. Αυτούς που φτύνουν την ομορφιά στο πρόσωπο και μας θέλουν σκλάβους πειθαρχημένους και χαζοχαρούμενους. Αυτούς που μας θέλουν χωρίς κρίση, έτοιμους να ψωνιστούμε με κάθε φιλελεύθερη αρλούμπα.
Ζω στην επαρχία. Στην αγαπημένη μου επαρχία.
Δεν πρόκειται να το σκάσω στο εξωτερικό. Δεν πρόκειται να βάλω την ουρά στα σκέλια. Γαμώ το χρ… σας.
Στον αντίποδα του εικονικού «success story» της ανεργίας, της καταστολής και του φόβου, μια άλλη πραγματικότητα είναι υπαρκτή, ένας άλλος κόσμος αλληλεγγύης, συνεργασίας και μοιράσματος. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει τη κατάσταση στα χέρια τους και οικοδομούν ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τη κρίση και τον καπιταλισμό, με δημιουργία, φαντασία και μεράκι. Γίνε μέρος της λύσης, σπείρε και εσύ το σπόρο της αλλαγής… Ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός…
Παραγωγή, επιμέλεια, συνεντεύξεις, σενάριο: Ηλιόσποροι Σκηνοθεσία, μοντάζ, εικονοληψία: Δημήτρης Μελέτης Δεύτερη κάμερα: Στέλιος Μουράτογλου Τίτλοι, γραφικά: Χατζηπανάγος Τάσος Μίξη ήχου: Billy Widz Μουσική από τους One Drop Fwd, Fundracar, Professor Skank, Κακό Συναπάντημα, Direct Connection, AmP Outernational, Terminal 2012, Insom, Dub Riots, Wosui, Billy Widz
Copyleft Ηλιόσποροι 2013, το ντοκιμαντέρ είναι ελεύθερο για αναπαραγωγή και δημόσια προβολή με άδεια χρήσης: creative commons, non-commercial, non-derivatives 3.0 Ελλάδα.
Το ντοκιμαντέρ μεγάλης διάρκειας «Ένας άλλος κόσμος» γυρίστηκε με αφορμή το 1ο Εναλλακτικό Φεστιβάλ Αλληλέγγυας και Συνεργατικής Οικονομίας που διοργανώθηκε τον Οκτώβριο του 2012 στο Ελληνικό από μια ανοιχτή αμεσοδημοκρατική συνέλευση και υποστηρίχθηκε από δεκάδες συλλογικότητες. Επιχειρεί μια ενδεικτική καταγραφή μερικών από τις κυριότερες πρωτοβουλίες που ασχολούνται με τη μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τον καπιταλισμό και την κρίση, μέσα από συνεντεύξεις και επί τόπου επισκέψεις. Επίσης αποτελεί μια συνέχεια παρουσίασης και ενδυνάμωσης αυτού του «άλλου κόσμου» που ξεκίνησε με τη μετάφραση στα ελληνικά και τη προβολή του ντοκιμαντέρ «Φόρος τιμής στην Καταλονία ΙΙ» σε όλη την Ελλάδα, αλλά και με την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής πλατφόρμας δικτύωσης «Ένας άλλος κόσμος».
Πώς κλείνει και πώς ξανανοίγει ένα κανάλι που θέλει να κρατήσει το ελάχιστο από το ακροατήριό του; Όχι με τον τρόπο του Σίμου Κεδίκογλου. Ένα κανάλι, που μένει επί μήνες κλειστό, δεν ξανανοίγει εύκολα. Αν θέλεις να το κλείσεις για να «σπάσεις» τη συνδιοίκηση των συνδικαλιστών, το κάνεις το προηγούμενο βράδυ και το ανοίγεις την άλλη μέρα το πρωί.
Αν θέλεις να καταργήσεις τα έξι λογιστήρια που έχει η ΕΡΤ, προσπαθείς να τα ενοποιήσεις, δεν χρειάζεται να την κλείσεις. Αν θέλεις να κλείσεις τους τοπικούς σταθμούς, δεν χρειάζεται να ρωτήσεις τους βουλευτές που αντιδρούν. Αν θέλεις χρηστή διοίκηση, δεν στέλνεις στο πλατό τις κόρες πρώην υπουργών του κόμματός σου. Και αν θέλεις να εξορθολογίσεις τις παραγωγές, δεν επιβάλλεις τις παραγωγές της αρεσκείας σου με σημειώματα που φέρουν την ένδειξη «εντολή υπουργού».
Δούλεψα στην ΕΡΤ και έφυγα μετά από δύο χρόνια διότι δεν άντεχα το εργασιακό κλίμα του «χαλάς την πιάτσα». Οι χθεσινές ανακοινώσεις δεν έχουν τίποτα να κάνουν με πραγματική μεταρρύθμιση. Διότι δεν είναι σχέδιο που αντέχει σε σοβαρή κριτική, να εμπορεύεται τα τηλεοπτικά δικαιώματα ο κ Στουρνάρας και να θέτουμε ως στόχο την εξοικονόμηση 100 εκατομμυρίων από το τέλος υπέρ της ΕΡΤ χωρίς να γνωρίζουμε τι πρόγραμμα θα υπηρετεί αυτό το τέλος.
Οι συγκρίσεις με τα ιδιωτικά κανάλια δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική. Η δημόσια τηλεόραση δεν μπορεί και δεν πρέπει να έχει σχέση με τα ιδιωτικά κανάλια. Προκαλώ όποιον θέλει να απαντήσει να σκεφθεί μια εκπομπή σε ιδιωτικό κανάλι που προάγει τον πολιτισμό. Αντίθετα στην ΕΡΤ γνωρίζω μια ντουζίνα τέτοια προγράμματα.
Αλλά ακόμα και με τα κριτήρια της απόφασης Κεδίκογλου, ποιο ιδιωτικό κανάλι είναι βιώσιμο; Μήπως γνωρίζει ένα ο κ Κεδίκογλου; Και αν δεν είναι βιώσιμα από πού επιδοτούνται; Ποιο ιδιωτικό κανάλι συμμετέχει σε συμπαραγωγή ταινιών, ντοκιμαντέρ, έχει εκπομπή για το βιβλίο, τη μουσική, το θέατρο ή παιδικό πρόγραμμα έστω και αυτό το υποτυπώδες; Όσο για την ενημέρωση, ο κ. Κεδίκογλου θα έπρεπε να αναζητήσει το λόγο της χαμηλής απήχησης της ΕΡΤ στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την δημόσια τηλεόραση εκείνος, οι συνάδελφοί του στην κυβέρνηση αλλά και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Η ΕΡΤ στον τομέα ενημέρωσης είναι -με ελάχιστες εξαιρέσεις- ένας καθρέφτης του κομματικού μας συστήματος.
Όφελος για τον κρατικό προυπολογισμό; Ούτε ενα ευρώ. Απεναντίας το κράτος καταβάλλει ένα μέρος του τέλους που πληρώνουμε στο όνομα της ΕΡΤ για να πληρώνει τις επιδοτήσεις των φωτοβολταϊκών και άλλες υποχρεώσεις του. Αποτελεί η χθεσινή απόφαση για την ΕΡΤ μέρος ενός σχεδίου για την απομάκρυνση από το δημόσιο όσων δεν χρειάζονται; Μέρος ενός συνολικού σχεδίου; Μήπως μία οριζόντια κίινηση που πρώτα αποφασίζεται και στη συνέχεια αναζητούνται τα επιχειρήματα για να νομιμοποιηθεί;
Οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε συμπαθείς και 1.5 εκατομμύρια συμπολίτες είναι άνεργοι στον ιδιωτικό τομέα. Η κυβέρνηση πρέπει τώρα μετά την ΕΡΤ να βρεί αλλους 1.200 υπαλλήλους για να διώξει. Δεν τους εχει βρεί. Αλλά το κυριότερο, δεν εχει τα κριτήρια πώς θα τους βρει.
Πρώτο τραπέζι πίστα σε νυχτερινό κέντρο της Θεσσαλονίκης βρέθηκαν η Εύα Καϊλή και ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, Ιβάν Σαββίδης, ο οποίος επιδόθηκε σε έναν ανελέητο… λουλουδοπόλεμο έχοντας ως «στόχο» την πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ.
Από τις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν το περασμένο Σάββατο, οι δύο τους φαίνεται πως διασκέδασαν με την ψυχή τους με τα τραγούδια του Κωνσταντίνου Αργυρού.
Η γνωριμία της Εύας Καϊλή με τον ομογενή επιχειρηματία της Ρωσίας φαίνεται πως έγινε στη δεξίωση της ρωσικής πρεσβείας για την ημέρα μνήμης του Κόκκινου Στρατού και εκεί ο Ιβάν Σαββίδης της έκανε πρόταση να συνεργαστούν. Η ίδια πάντως έχει δηλώσει πως αγαπά την ομάδα του ΠΑΟΚ, ωστόσο η μόνη βοήθεια που προσέφερε ήταν εθελοντική, καθώς «φλερτάρει» με το πόστο της επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων σε άλλου είδους επιχειρήσεις του μεγιστάνα.
Μια σημαντική συνάντηση πραγματοποίησε την Τρίτη 11/06/2013 ο Διοικητής του Γενικού Νοσοκομείου Μεσσηνίας Γιώργος Μπέζος κατά την επίσκεψή του στο Δημαρχείο Οιχαλίας με το Δήμαρχο Φίλιππο Μπάμη.
Στον αντίποδα του εικονικού «success story» της ανεργίας, της καταστολής και του φόβου, μια άλλη πραγματικότητα είναι υπαρκτή, ένας άλλος κόσμος αλληλεγγύης, συνεργασίας και μοιράσματος. Χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την Ελλάδα έχουν πάρει τη κατάσταση στα χέρια τους και οικοδομούν ένα άλλο κόσμο εδώ και τώρα, πέρα από τη κρίση και τον καπιταλισμό, με δημιουργία, φαντασία και μεράκι. Γίνε μέρος της λύσης, σπείρε και εσύ το σπόρο της αλλαγής… Ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός…
Kopanaki news 