Διασωληνωμένο στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία” στην Αθήνα νοσηλεύεται ένα κοριτσάκι 4 μηνών από τον Αετό Τριφυλίας, το οποίο φέρεται να έχει πέσει θύμα κακοποίησης από τον 20χρονο πατέρα του, που έχει συλληφθεί για απόπειρα ανθρωποκτονίας και ενδοοικογενειακή βία.
Οπως μετέδωσε από το μεσημέρι το eleftheriaonline.gr το βρέφος μεταφέρθηκε το απόγευμα του Σαββάτου από τους γονείς του στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας με σπασμούς και άμεσα κρίθηκε απαραίτητη η διακομιδή του στο Νοσοκομείο Καλαμάτας και διασωληνώθηκε και επειγόντως με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ διακομίστηκε στο “Αγία Σοφία”.
Παράλληλα οι γιατροί παρατήρησαν ότι το παιδί έφερε μώλωπες και άλλα σημάδια κακοποίησης και έτσι ενημέρωσαν την Αστυνομία με την Ασφάλεια Καλαμάτας να αναλαμβάνει να ερευνήσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες το παιδί χρειάστηκε επείγουσα νοσηλεία.
Οι αστυνομικοί από την Καλαμάτα ενημέρωσαν την Υποδιεύθυνση Προστασίας Ανηλίκων της Ασφάλειας Αττικής και ζητήθηκε η προσαγωγή του 20χρονου Αλβανού πατέρα και της συνομήλικής του Ελληνίδας μητέρας στην Καλαμάτα για να επείγουσα προανάκριση.
Κατά τη διάρκεια της προανάκρισης ο πατέρας φέρεται να ομολόγησε, ότι ενώ η μητέρα βρισκόταν στην εργασία της και επειδή το παιδί έκλαιγε ασταμάτητα, το έπιασε με δύναμη και το ταρακούνησε με βία. Αλλωστε και οι γιατροί που εξέτασαν το παιδί διέγνωσαν σύνδρομο ανατάραξης, που αποτελεί μορφή κακοποίησης και οδήγησε στη διασωλήνωσή του.
Ακολούθησε έρευνα στο σπίτι της οικογένειας στον Αετό, όπου βρέθηκαν ένα δενδρύλλιο χασίς, ένα πιστόλι και σφαίρες, κάτι που οδήγησε στη σύλληψη και της 20χρονης μητέρας, ενώ το αδίκημα αυτό βαρύνει και τον πατέρα, ο οποίος τη Δευτέρα αναμένεται να βρεθεί ενώπιον του εισαγγελέα Κυπαρισσίας για να απολογηθεί τόσο για την κακουργηματική κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας, όσο και για τα αδικήματα που σχετίζονται με τα ευρήματα στο σπίτι.
Ήταν πρωί, 7:58 της 26ης Σεπτεμβρίου το 1989, όταν η 17 Νοέμβρη εκτέλεσε για πρώτη φορά πολιτικό. Τον Παύλο Μπακογιάννη. Με τέσσερις σφαίρες τον τραυμάτισαν θανάσιμα, πριν πέσει στην οδό Ομήρου στην Αθήνα και εκπνεύσει στον Ευαγγελισμό. Τις δύο σφαίρες είχε δεχθεί μπροστά από το ασανσέρ, με τον 31χρονο τότε Δημήτρη Κουφοντίνα να του δίνει τη χαριστική βολή με το χαρακτηριστικό 45άρι της 17Ν.
Οι συστάσεις της αστυνομίας στους πολιτικούς
Στις εκλογές του 1989, ο Παύλος Μπακογιάννης είχε εκλεγεί για πρώτη φορά, ωστόσο δεν είχε ακολουθήσει τις συστάσεις της αστυνομίας, οι πολιτικοί να αλλάζουν τακτικά τα δρομολόγιά τους γιατί υπήρχε η υποψία πως η 17Ν θα κτυπούσε με αφορμή το σκάνδαλο του Γιώργου Κοσκωτά.
Ο Πέτσος είχε επιλεγεί από το ΠΑΣΟΚ
Ο Σάββας Ξηρός στην προανακριτική του απολογία για τον Ιούλιο του 2002 είχε αναφέρει: «Ο «Λάμπρος» (Αλέξανδρος Γιωτόπουλος) είχε αποφασίσει ότι έπρεπε να γίνουν δύο ενέργειες με στόχους έναν πολιτικό του ΠΑΣΟΚ και έναν της ΝΔ, γιατί θεωρούσε πως αυτά τα δύο κόμματα ήταν υπεύθυνα για το μέγα σκάνδαλο. Από το ΠΑΣΟΚ είχε επιλέξει ως στόχο το βουλευτή, Πέτσο. O «Λάμπρος» μάλιστα, πριν από την ενέργεια είχε συντάξει και σχετική χειρόγραφη προκήρυξη. Εγώ διάβασα την προκήρυξη, αλλά δεν πίστεψα τους λόγους που ανέφερε γιατί ήξερα ότι ήταν άνθρωπος της εκκλησίας και δεν τον θεωρούσα υπεύθυνο (σ.σ. τον Πέτσο). O «Λουκάς» (Δημήτρης Κουφοντίνας) κοίταζε πότε θα φανεί ο στόχος και με ειδοποίησε ότι έρχεται. Όταν το αυτοκίνητο του Πέτσου πέρασε από το σημείο που ήταν το παγιδευμένο αυτοκίνητο, πάτησα το μπουτόν του τηλεχειρισμού, και έγινε η έκρηξη, με τα γνωστά αποτελέσματα. Θέλω εδώ να σας πω ότι εγώ επίτηδες πάτησα το μπουτόν καθυστερημένα για να μην σκοτωθεί ο Πέτσος, γιατί δεν πίστευα σε αυτή την ενέργεια, για τους λόγους που προανέφερα. O «Λουκάς» μού ζήτησε εξηγήσεις γιατί ατύχησα και εγώ δικαιολογήθηκα ότι τάχα μία διερχόμενη γυναίκα μού εμπόδισε την ορατότητα».
«Την εκτέλεση έκαναν ο Λουκάς, ο Χάρης και ο Μιχάλης»
Ο Βασίλης Τζωρτζάτος (ο «Σταμάτης» της 17Ν) είχε πει: «Σε συνάντηση που είχαμε στα μέσα Αυγούστου 1989 εγώ, ο «Λάμπρος», ο «Λουκάς» και ο «Μιχάλης» (Σάββας Ξηρός) με πρόταση του «Λουκά» και του «Λάμπρου» αποφασίσαμε την εκτέλεση του βουλευτή Μπακογιάννη. Την εκτέλεση έκαναν ο «Λουκάς», ο «Μιχάλης» και ο «Χάρης» (Ηρακλής Κωστάρης), χωρίς να ξέρω ποιος πυροβόλησε. Μετά την εκτέλεση και οι τρεις ήρθαν πεζή στο αυτοκίνητο, όπου ήμουν εγώ. Μέχρι την ημέρα της εκτέλεσης, δυο-τρεις φορές εγώ και ο «Λουκάς» κάναμε παρατήρηση στα γραφεία του βουλευτή».
Η κοπέλα με την κόκκινη ζακέτα
Μιλώντας στην προανακριτική για την εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη ο Σάββας Ξηρός είχε πει; «Στην ενέργεια αυτή πήραμε μέρος εγώ, ο «Λουκάς» και ο «Χάρης». Ίσως και τέταρτο άτομο που χρησιμοποιήθηκε ως οδηγός IXE αυτοκινήτου δίθυρου, κίτρινου χρώματος με δύο πόρτες. Στο σημείο πήγαμε εγώ, ο «Λουκάς» και ο «Χάρης». Το σημείο είναι στην οδό Σόλωνος στο γραφείο του Μπακογιάννη. Εγώ έμεινα απέξω στο απέναντι από την είσοδο, πεζοδρόμιο επί της οδού Σόλωνος. H αποστολή μου ήταν να δω όταν φτάσει το αυτοκίνητο του βουλευτή, πόσα άτομα θα κατέβαιναν απ’ αυτό και δια σήματος να ειδοποιήσω τον «Λουκά» και τον «Χάρη». Σε κάποια στιγμή το αυτοκίνητο ήρθε και κατέβηκαν δύο άτομα, δηλαδή ο Μπακογιάννης και μία κοπέλα που φορούσε κόκκινη ζακέτα. Εγώ ειδοποίησα, σύμφωνα με το σχέδιο, ότι είναι δύο άτομα και νόμιζα ότι η επιχείρηση θα ματαιωθεί. Παρ’ όλα αυτά ο «Λουκάς» και ο «Χάρης» μπήκαν στην είσοδο και εγώ άκουσα δύο πυροβολισμούς και ύστερα από λίγο άλλους δύο. Από το σημείο βαδίζοντας φύγαμε και αφού επιβιβαστήκαμε στο αυτοκίνητο, που οδηγούσε ο τέταρτος, κινηθήκαμε στον περιφερειακό του Λυκαβηττού και εγκαταλείψαμε το αυτοκίνητο στη Νεάπολη. Εδώ θυμήθηκα ότι λίγο μετά τους πυροβολισμούς μία γυναίκα έπαθε υστερία και τσίριζε. Εγώ της συνέστησα ψυχραιμία».
Είχε πει στον φρουρό του να μην τον συνοδεύσει
Η Ντόρα Μπακογιάννη στη μαρτυρία της στη δίκη της 17Ν, είχε αναφέρει ότι ο Παύλος Μπακογιάννης το βράδυ πριν τη δολοφονία ήταν στα γραφεία του Συνασπισμού και γι’ αυτό, το μοιραίο πρωινό είχε πει στον φρουρό του να μην τον συνοδεύσει ως το γραφείο του, στο Κολωνάκι.
Ντυμένοι με κοστούμια και κρατώντας έναν μεγάλο φάκελο
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, στο βιβλίο του «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» γράφει για την εκτέλεση του Παύλου Μπακογιάννη: «Εκείνο το πρωινό στις 26 Σεπτεμβρίου 1989, από το αυτοκίνητο του Μπακογιάννη κατέβηκε πρώτα η κοπέλα, φορούσε ένα κόκκινο πουλόβερ. Πίσω της, μερικά βήματα, προχωρούσε ο Μπακογιάννης. Ο οδηγός αυτή τη φορά δεν περίμενε καθόλου. Έστριψε βιαστικός με το αυτοκίνητο αριστερά στην Ομήρου. Ο θυρωρός γνώριζε την κοπέλα. Δεν τη σταμάτησε όπως έκανε με όλους όσοι έμπαιναν.
Οι δύο της 17Ν (σ.σ. ο ίδιος και ο Ηρακλής Κωστάρης), ακολούθησαν ολόκληρο σχέδιο: Ντυμένοι με κουστούμια, κρατώντας ένα μεγάλο φάκελο, μπήκαν στην είσοδο της διπλανής πολυκατοικίας, την ώρα ακριβώς που σταματούσε το αυτοκίνητο του Μπακογιάννη στη γωνία. Την ώρα που έμπαινε βιαστικός ο Μπακογιάννης στην πολυκατοικία του γραφείου, οι δύο τον ακολούθησαν γρήγορα. Η κοπέλα είχε ανοίξει την πόρτα του ασανσέρ στον Μπακογιάννη, του χαμογελούσε».
Το λάθος του αστυνομικού
Η γυναίκα, η οποία τσίριζε σύμφωνα με τα όσα κατέθεσε ο Σάββας Ξηρός, έδειξε έναν από τους τρομοκράτες στη γωνία Ομήρου και Σκουφά, σε έναν αστυνόμο της ομάδας «Ζήτα»: Αυτός (ο τρομοκράτης), πέταξε στο έδαφος την έγγραφη ανάληψη ευθύνης από τη 17Ν. Ο αστυνομικός, σύμφωνα με την κατάθεσή του, έσκυψε να τη μαζέψει και έτσι… έχασε τον τρομοκράτη.
Έτσι κέρδισε η κεντροδεξιά στην Ιταλία: Το πρόγραμμα της συμμαχίας για ΕΕ, μετανάστευση, ενέργεια.
Ανανεώθηκε: Δευτέρα, 26 Σεπτεμβρίου 2022 08:57
30
Το πρόγραμμα προσυπέγραψαν οι δύο παρατάξεις της άκρας δεξιάς, τα Αδέλφια της Ιταλίας υπό την Τζόρτζια Μελόνι και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, καθώς και η δεξιά παράταξη Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο ΜπερλουσκόνιAP Photo/Gregorio Borgia
Η σαρωτική νίκη του συνασπισμού των Αδελφών της Ιταλίας, της Λέγκας του Βορρά και του Φόρτσα Ιτάλια στις χθεσινές πρόωρες βουλευτικές εκλογές της Ιταλίας προκαλεί μια ακόμη απόδειξη ότι το ακροδεξιό αφήγημα κερδίζει συνεχώς έδαφος στην Ευρώπη. Τι πραγματικά πρεσβεύει όμως ο συνασπισμός αυτός και ποιες ήταν οι προεκλογικές του δεσμεύσεις; Ακολουθεί σε αδρές γραμμές το πρόγραμμα της συμμαχίας.
Το πρόγραμμα αυτό προσυπέγραψαν οι δύο παρατάξεις της άκρας δεξιάς, τα Αδέλφια της Ιταλίας υπό την Τζόρτζια Μελόνι και η Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, καθώς και η δεξιά παράταξη Φόρτσα Ιτάλια του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Τήρηση των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο του NATO.
Υποστήριξη της Ουκρανίας που είναι αντιμέτωπη με τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας και υποστήριξη κάθε διπλωματικής προσπάθειας για να εξευρεθεί λύση στη σύγκρουση.
Προσήλωση στη διαδικασία ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με προοπτική μια Ευρωπαϊκή Ένωση περισσότερο πολιτική και λιγότερο γραφειοκρατική.
Αναθεώρηση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας.
Υπεράσπιση και προαγωγή των ιστορικών και πολιτιστικών ιουδαιοχριστιανικών ριζών και ταυτοτήτων στην Ευρώπη.
Οικονομία, κοινωνία
Πλήρης αξιοποίηση των πόρων του ευρωπαϊκού σχεδίου ανάκαμψης, υπέρβαση των τρεχουσών καθυστερήσεων στην εφαρμογή του προγράμματος.
Συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δυνάμει των ευρωπαϊκών κανόνων, για την αναθεώρηση του σχεδίου ανάκαμψης βάσει των νέων συνθηκών, αναγκών και προτεραιοτήτων.
Μείωση της φορολογικής πίεσης για τις οικογένειες, τις επιχειρήσεις και τους αυτοαπασχολούμενους.
Κατάργηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος.
Αναπροσαρμογή της κατώτερης σύνταξης, των κοινωνικών επιδομάτων και των επιδομάτων αναπηρίας.
Θεσμοί
Απευθείας εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας.
Συνέχιση της διαδικασίας για την αναγνώριση της αυτονομίας των περιφερειών.
Οικογένεια
Σχέδιο υποστήριξης και αύξησης της γεννητικότητας με δωρεάν βρεφονηπιακούς σταθμούς, δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών σε εταιρείες, βιβλιοθηκών και παιδότοπων.
Μείωση του ΦΠΑ στα προϊόντα για βρέφη και παιδιά.
Ασφάλεια, μετανάστευση
Αγώνας εναντίον κάθε μορφής αντισημιτισμού και ισλαμικού φονταμενταλισμού.
Αγώνας εναντίον της παράτυπης μετανάστευσης και διαχείριση των ροών των νόμιμων μεταναστών.
Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και της ένταξης στην αγορά εργασίας των νόμιμων μεταναστών.
Υπεράσπιση των εθνικών και ευρωπαϊκών συνόρων.
Αποκλεισμός των πλεούμενων βάσει συμφωνίας με τις αρχές χωρών της βόρειας Αφρικής για να εμποδίζεται η εμπορία ανθρώπων και η διακίνηση παράτυπων μεταναστών.
Δημιουργία κέντρων υποδοχής μεταναστών και προσφύγων σε περιοχές εκτός Ευρώπης, που θα διαχειρίζεται η ΕΕ, για να εξετάζονται οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου.
Ενέργεια, περιβάλλον
Βιώσιμη ενεργειακή μετάβαση.
Αύξηση της παραγωγής ηλεκτρισμού από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Διαφοροποίηση των πηγών ενεργειακού εφοδιασμού και εφαρμογή σχεδίου για την ενεργειακή αυτάρκεια.
Εξέταση του ενδεχομένου αξιοποίησης της πυρηνικής ενέργειας με ασφαλή τρόπο.
Τήρηση και επικαιροποίηση των διεθνών δεσμεύσεων της Ιταλίας στον αγώνα εναντίον της κλιματικής αλλαγής.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 62 χρόνων ο δημοσιογράφος – εκδότης της εφημερίδας «Φωνή Μεσσηνίας» και επί σειρά ετών μέλος της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακού Τύπου, Θανάσης Τσαμούλης. Ο Μεσσήνιος δημοσιογράφος και εκδότης έδινε τότε το τελευταίο χρονικό διάστημα μάχη με τον καρκίνο, την οποία δυστυχώς δεν κέρδισε.
Να σημειώσουμε ότι ήμασταν αρθρογράφοι επι σειρά ετών στην εφημερίδα γνωρίζοντας από νεαρή ηλικία τον Θανάση όταν εξέδιδε την ΦΩΝΗ κάθε εβδομάδα από το πρώτο γραφείο που στήθηκε επί της οδού Ελ. Βενιζέλου αποτελώντας ιστορικό γεγονός για την περιοχή με πληθώρα αποκαλύψεων. Μαχητικός, ανένταχτος, πρωτοπόρος στην ερευνητική δημοσιογραφία, αλλά ταυτόχρονα ανθρώπινος, φιλαλήθης, υπομονετικός μας βοήθησε στα πρώτα βήματα της δημοσιογραφίας. Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για τον θρύλο της δημοσιογραφίας είναι λίγο. Δυστυχώς εκλίπουν τέτοιοι μαχητές πλέον στην Μεσσηνία.
«Είναι εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι φοβούνται τον θάνατο, κάποιοι άλλοι, που φοβούνται να ρισκάρουν να ζήσουν και είναι κι εκείνοι, που όσες φοβίες κι αν είχαν, όσα εμπόδια, όσες… αναποδιές, έβρισκαν πάντα τον δρόμο να… επιβιώσουν! Ο Θανάσης ο Τσαμούλης, ο δικός μας Θανάσης, δεν έχασε ποτέ το δρόμο του… Μπορεί τώρα στο τέλος, να μην πάλεψε πολύ, όμως για όλους εμάς, κέρδισε την πιο μεγάλη μάχη… Τη μάχη της αθανασίας, αφού μας αφήνει μια τεράστια παρακαταθήκη, μια παρακαταθήκη που κανένας από ‘μας, δε θα… αντάλλασσε με τίποτε και για κανέναν λόγο! Μια παρακαταθήκη ανθρωπιάς, αξιοπρέπειας, αγάπης και πάθους για το λειτούργημα… Η μελάνη που χρησιμοποίησε όλα αυτά τα χρόνια, δε θα σβήσει ποτέ, καθώς έχει χαράξει ανεξίτηλα στις ψυχές μας, οι οποίες καθημερινά θα συναντιούνται με τη δική του, αθάνατη ψυχή, στα μονοπάτια του μυαλού μας…
Το τελευταίο αντίο, συγγενείς, συνεργάτες και φίλοι, θα το πούμε στην Αυλώνα την Παρασκευή στις 12 το μεσημέρι, ενώ η «ΦΩΝΗ», θα κυκλοφορήσει ξανά, την ημέρα της κηδείας με ένα μικρό αφιέρωμα στη μνήμη του, αφού τίποτε για ‘μας δε θα είναι αρκετό για να περιγράψει όσα έχουμε καλά κρυμμένα στην καρδιά μας…»
Ο «Μεσσηνιακός Λόγος» τιμά τη μνήμη του μαχητή της Δημοσιογραφίας και εκδότη της «Φωνής» ΘΑΝΑΣΗ ΤΣΑΜΟΥΛΗ
«Πολυαγαπημένε φίλε και συνάδελφε Θανάση Τσαμούλη.
Ο μέγιστος των ιστορικών ανδρών της αρχαιότητας Θουκυδίδης στο διαχρονικό, ανά τους αιώνες, μήνυμά του που περιέχεται στον περίφημο Επιτάφιο του Περικλέους, τονίζει ότι τους άνδρες που διακρίθησαν με έργα στη ζωή τους θα πρέπει έμπρακτα να τους τιμάμε και όπως χαρακτηριστικά αναφέρει: «έργω και τας τιμάς δηλούσθε» και ένας τέτοιος άνδρας που αναλώθηκε στη διάρκεια της πολυκύμαντης ζωής του στην υπεράσπιση των πανανθρώπινων ιδανικών της Ελευθερίας και της δημοκρατίας και ειδικότερα της Ελευθεροτυπίας, ως μάχιμος δημοσιογράφος, εκδότης και διευθυντής της μαχητικής ΦΩΝΗΣ έως ύστατης αναπνοής.
Είναι όντως σκληρός του θανάτου ο νόμος. Είναι όμως σκληρότερος και σκληρότατος, όταν αυτός που φεύγει είναι χρήσιμος και δημιουργικός άνδρας και απολαμβάνει καθολικής εκτιμήσεως για το δημιουργικό του έργο και ειδικότερα ακατάβλητος μαχητής και σημαιοφόρος της Ελευθερίας του Τύπου για την υπεράσπιση της οποίας έδωσε σκληρές μάχες.
Ένας τέτοιος άνδρας γέννημα και θρέμμα της ηρωοτόκου Αυλώνος Τριφυλίας υπήρξε ο Θανάσης Τσαμούλης. Οι προγονικές του ρίζες έχουν αφετηρία την ιστορική Αυλώνα και ιδιαίτερα οι πρόγονοί του που αγωνίσθηκαν στον ξεσηκωμό του 21 και στους μεταγενέστερους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες και την Εθνική Αντίσταση.
Υπήρξε άριστος μαθητής στο Γυμνάσιο και από τους πρώτους επιτυχόντες στη Νομική Σχολή, όπου διεκρίθη για τις επιδόσεις του. Γρήγορα όμως μετά τα δίσεχτα χρόνια φλεγόμενος από τα ιδανικά της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας θα πάρει το δρόμο για την αγαπημένη του Κυπαρισσία και εν συνεχεία την Καλαμάτα, όπου υπήρξε εκδότης, αρχικά της εβδομαδιαίας ΦΩΝΗΣ και εν συνεχεία της ημερήσιας ΦΩΝΗΣ.
Η Καλαμάτα όμως υπήρξε το προπύργιο της ελεύθερης σκέψης του και των αγώνων του. Εδώ ήρθε παρακινηθείς από καλαματιανούς παλαιούς συμφοιτητές του στο Πανεπιστήμιο και τώρα έγκριτους δικηγόρους. Αλλά αυτή τη πόλη την αγάπησε σαν δεύτερη πατρίδα του επιθυμώντας να παραμείνει για πάντα εδώ μαζί μας.
Έκτοτε το μετερίζι του και η αγωνιστική του έπαλξη μετατέθηκε στην αγαπημένη του «ΦΩΝΗ» όπου ως δημοσιογράφος και εκδότης της γρήγορα κατέκτησε την αγάπη όλων. Αυτή την αγάπη και τη συμπαράσταση προς όλους και ιδιαίτερα προς τον ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΟ ΛΟΓΟ, είχε επιδείξει για αρκετά χρόνια παρέχοντας τις εγκαταστάσεις του για την έκδοσή μας
Με δόρυ τη μαχητική του πένα και την ελευθερία κινήσεων που του είχε ως διευθυντής της ΦΩΝΗΣ, όπου με σαφήνεια και πληρότητα διετύπωνε ευθαρσώς τις σκέψεις του με γνώμονα πάντοτε την τεκμηριωμένη αξιοπιστία των γραπτών του και ορθότατα ελέχθη ότι η δημοσιογραφία γίνεται φτωχότερη, η δε περιοχή μας θα στερηθεί της δυναμικής και γόνιμης, όπως ανέφεραν σε δηλώσεις τους επώνυμοι και ανώνυμοι όλων, σχεδόν, των πολιτικών παρατάξεων.
Μπορεί μαζί του να συμφωνούσες ή και να διαφωνούσες όμως ήταν τόσο ευγενικός και άνετος στις τεκμηριωμένες σκέψεις του που σε αφόπλιζε.
Πολυαγαπημένε μας Θανάση μας φεύγεις τώρα που οι καρδιές όλων μας σκιρτάνε. Πορεύεσαι στην αιώνια Άνοιξη, που θα μας θυμίζει πάντοτε το ανεπανάληπτο ειρηνικό σου χαμόγελο από την ιστορική Αρκαδία. Θα θυμόμαστε πάντοτε τον τελευταίο μας αποχαιρετισμό. Ήσουν ήρεμος, γενναίος καίτοι βάδιζες το Γολγοθά σου.
Το αναπάντεχο κάλεσμα του Χάρου τη βραδιά της περασμένης Τετάρτης το αντιμετώπισες με καρτερία και αξιοπρέπεια.
Καλό σου ταξίδι πολυαγαπημένε μας και αλησμόνητε Θανάση.
Συλλυπούμεθα τους οικείους του, τους συνεργάτες και τους φίλους του, που τον συντρόφευσαν ως την ύστατη ώρα της ζωής του.
Πάνω από 15 άτομα με συμπτώματα σαλμονέλας- γαστρεντερίτιδας κατέληξαν αρχικά σε Κέντρο Υγείας και ακολούθως στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, έπειτα από κατανάλωση χοιρινού κατά τη γιορτή που έγινε τις προηγούμενες μέρες στο εκκλησάκι της Αγίας Θεοδώρας στην περιοχή Βάστα.
Σύμφωνα με όσα έχουν δηλώσει άνθρωποι που νόσησαν, φαίνεται πως το κακό έγινε από γουρνοπούλα που αγόρασαν από πλανόδιο πωλητή και κατανάλωσαν.
Το Σαββατοκύριακο, 10 και 11 του μήνα, πανηγύριζε ο ναός και, όπως κάθε χρόνο, πλήθος κόσμου επισκέπτεται την εκκλησία και την περιοχή. Μετά τη γιορτή πολλά άτομα άρχισαν να διαμαρτύρονται για κοιλιακό πόνο και άλλα συμπτώματα.
Αρχικά πήγαν στο Κέντρο Υγείας της περιοχής, διότι πολλοί ήταν κάτοικοι από διπλανό χωριό της Μεσσηνίας, αλλά καθώς τα κρούσματα αυξάνονταν στάλθηκαν τελικά στο Νοσοκομείο Καλαμάτας, όπου τρία άτομα χρειάστηκαν νοσηλεία.
Την υπόθεση ερευνούν οι αρμόδιες υγειονομικές αρχές, προκειμένου να εντοπισθεί η πηγή προέλευσης του τροφίμου που κατανάλωσαν, αν και όλες οι μαρτυρίες συνηγορούν πως όσοι νόσησαν είχαν καταναλώσει γουρνοπούλα που αγόρασαν πλανόδιο πωλητή.
Δεν είναι μόνο από κοτόπουλο
Η λοίμωξη από το βακτήριο της σαλμονέλας είναι μια κοινή βακτηριακή ασθένεια που επηρεάζει την εντερική οδό. Οι άνθρωποι μολύνονται συχνότερα μέσω μολυσμένου νερού ή τροφίμων.
Η μόλυνση από σαλμονέλα συνήθως προκαλείται από την κατανάλωση ωμών ή όχι καλά μαγειρεμένων κρεάτων, πουλερικών, αυγών ή άλλων προϊόντων με αυγό. Η περίοδος επώασης κυμαίνεται από αρκετές ώρες έως και δύο ημέρες μετά την κατανάλωση της μολυσμένης τροφής. Οι περισσότερες μολύνσεις σαλμονέλας μπορεί να παρερμηνευθούν αρχικά ως γαστρεντερίτιδα.
Τα πιθανά σημάδια και συμπτώματα περιλαμβάνουν: Ναυτία, εμετός, κοιλιακές κράμπες/πόνοι, διάρροια, πυρετός, ρίγη, πονοκέφαλος, αίμα στα κόπρανα.
Τα συμπτώματα της μόλυνσης από σαλμονέλα γενικά διαρκούν 4-7 ημέρες, αν και μπορεί να χρειαστούν αρκετοί μήνες προκειμένου το εντερικό σύστημα να επιστρέψει στο κανονικό.
Πατητήρια και καζάνια θα στηθούν αυτή την Παρασκευή στην πλατεία του Μουζακίου… Ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού διοργανώνει για πρώτη φορά μια γιορτή σταφυλιού και μούστου, σε μια προσπάθεια να στηριχθούν τοπικά προϊόντα όπως είναι το αμπέλι και η σταφίδα. Ετσι λοιπόν θα υπάρχουν πατητήρια όπου θα πατιέται το σταφύλι για να γίνει μούστος, ενώ σε καζάνια θα βράζεται ο μούστος και θα γίνεται γνωστή η διαδικασία παραγωγής πετιμεζιού και μουσταλευριάς. “Την Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου στις 6 μ.μ. ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μουζακίου σε συνεργασία με την Brigade Slow Food Πελοποννήσου διοργανώνουν εορτή σταφυλιού – μούστου στην πλατεία του χωριού. Στη διαδικασία πατήματος σταφυλιών και παραγωγής μούστου θα συμμετέχουν γυναίκες του χωριού μας, οι οποίες θα δείξουν πως φτιάχνεται το πετιμέζι και η μουσταλευριά. Στη συνέχεια θα ακολουθήσει μπουφές, με κρασί και παραδοσιακά εδέσματα από σταφύλι, σταφίδα και πετιμέζι, προσφορά των γυναικών του χωριού”, αναφέρει η ανακοίνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Μουζακίου που καλεί όλο τον κόσμο να παρευρεθεί σε αυτή τη γιορτή και να μάθει ή να θυμηθεί τη διατροφική αξία αυτών των παραδοσιακών προϊόντων. Κ.Ηλ
Ο Frederick di Georgiou είναι διάσημος συνθέτης τζαζ και κλασικής μουσικής.
Ο Slyd Blvd είναι τραγουδιστής-τραγουδοποιός, που βασίζεται στο blues rock, και καλλιτέχνης με ηχογραφήσεις δίσκων.
Η Marie Noelle είναι ταλαντούχος νεαρή τραγουδίστρια της τζαζ μπλουζ.
Αυτό το μοναδικό τρίο, υπό την επίβλεψη και συγκρότηση του F. Georgiou, παντρεύει έναν μοναδικό συνδυασμό μουσικών στυλ και παραδόσεων, όπως Rock, Jazz, Pop και Blues.
Ο F. Georgiou, ο οποίος έχει παίξει πιάνο με μερικά από τα μεγαλύτερα αστέρια, όπως οι Sinatra, Diana Ross, Tom Jones, Pavorotti και Marie Callas, τα συνδυάζει όλα με εξαιρετική μαεστρία στο πληκτρολόγιο, επιτρέποντας σε αυτές τις ενδιαφέρουσες παραλλαγές να συνδυάζονται και να ελίσσονται μαζί.
Ο Slyd Blvd προσφέρει γήινους τόνους που παραβιάζουν τους κανόνες στη μίξη/ στο σύνολο (mix), ενώ η δυναμική νεαρή Marie Noelle παρεμβάλλει ακριβή, κύρια και δευτερεύοντα φωνητικά που διακρίνονται, αναμειγνύονται και δημιουργούν ένα χαλί αρμονίας. (Seer, blend and harmonize)
Είσοδος / Entrance fee € 10 / € 8 / € 5
(κάτω των 18 είσοδος ελεύθερη / under 18 yrs free entrance)
Τώρα μπορείτε να αγοράζετε εισιτήρια και στο διαδίκτυο
Η Μάρθα Καραγιάννη έκανε το ντεμπούτο της στην υποκριτική σε ηλικία μόλις 16 ετών. Συμμετείχε στα περισσότερα μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη, χόρευε, τραγουδούσε, σκόρπιζε γέλιο, αλλά και συγκίνηση με τις ερμηνείες της. Η ηθοποιός έκανε τολμηρές για την εποχή εμφανίσεις με μαγιό και πάντοτε στους ρόλους της άφηνε το δικό της στίγμα.
«Η Μάρθα. Το κορίτσι μας.Πέρασε για πρώτη φορά την πόρτα της Φίνος Φιλμ όταν ήταν ακόμα κοριτσάκι, 16 ετών, με τον πρώτο της ρόλο στην ταινία «Η Άγνωστος» (1956) δίπλα στη μεγάλη Κυβέλη. Έμεινε πλάι στον Φίνο για δεκαέξι ακόμα χρόνια και γύρισε μαζί του 19 ταινίες, σημαδεύοντας με την αφοπλιστική της παρουσία τις μεγαλύτερες επιτυχίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου. Έβαλε ρυθμό και σκέρτσο στην κωμωδία, εκτίναξε τη λάμψη των μιούζικαλ και επιβεβαιώθηκε υποκριτικά μέσα από δύσκολους δραματικούς ρόλους. Ήταν δραστήρια, δυναμική και καπάτσα, γυρίζοντας την πλάτη στο σταριλίκι και τις επιφανειακές σχέσεις. Αυθεντική, πληθωρική και ασύλληπτα γοητευτική, κατάφερε να έχει μόνο θαυμαστές καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας αλλά και της ζωής της. Μοιάζει ακατόρθωτο, αλλά αυτή ήταν η Μάρθα. Μια γυναίκα-σταθμός για εμάς και για τόσους άλλους. Αντίο γοργόνα μας…», γράφει η Φίνος Φιλμ στην επίσημη σελίδα της στο Facebook.
«Η Μάρθα Καραγιάννη δεν νοιάστηκε σοβαρά να γίνει είδωλο της οθόνης» – Το μήνυμα του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
Σε μήνυμά του το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τη θλίψη του για τον θάνατο της Μάρθας Καραγιάννη. «Η Μάρθα Καραγιάννη ουδέποτε νοιάστηκε σοβαρά να γίνει είδωλο της οθόνης. Ήταν η ωραία που δεν πλασαρίστηκε ποτέ ως τέτοια. Επέβαλε την παρουσία της με το ταμπεραμέντο της και την εκρηκτική της ζωντάνια, αλλά και με την αθωότητα μιας αυθάδικης ομορφιάς, που ήταν οικεία και προσιτή» αναφέρει το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου (ΕΚΚ) αποχαιρετώντας τη Μάρθα Καραγιάννη.
«Η Μάρθα Καραγιάννη υπήρξε μια από τις μεγάλες κυρίες του ελληνικού κινηματογράφου στα χρόνια της εμπορικής ακμής του, όταν σπουδαίοι ηθοποιοί, κατά τεκμήριο σημαντικοί κωμικοί του θεάτρου, μετέφεραν στην οθόνη αναγνωρίσιμους στο ευρύ κοινό χαρακτήρες. Η Μάρθα Καραγιάννη, έχοντας ήδη ξεκινήσει την καλλιτεχνική της πορεία στον χορό, εξέπεμψε τη μεγαλύτερη λάμψη της σε κωμωδίες και δημοφιλή μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη στα οποία παρήλαυνε η αφρόκρεμα των πρωταγωνιστών της Φίνος Φιλμ. Ενσάρκωνε συνήθως το κορίτσι της φτωχογειτονιάς σε κινηματογραφικά κάδρα της νεοελληνικής ηθογραφίας, στα οποία έφερναν μια νέα πνοή το χρώμα, τα μουσικοχορευτικά νούμερα και η αισιόδοξη διάθεση. Η Μάρθα Καραγιάννη ουδέποτε νοιάστηκε σοβαρά να γίνει είδωλο της οθόνης. ‘Ηταν η ωραία που δεν πλασαρίστηκε ποτέ ως τέτοια. Επέβαλε την παρουσία της με το ταπεραμέντο της και την εκρηκτική της ζωντάνια, αλλά και με την αθωότητα μιας αυθάδικης ομορφιάς, που ήταν οικεία και προσιτή. Το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου εκφράζει τα βαθιά του συλλυπητήρια στους οικείους της», αναφέρει το ΕΚΚ στο συλλυπητήριο μήνυμά του.
Μετά από τέσσερις επιτυχημένες διοργανώσεις το Φεστιβάλ Σύγχρονου Χορού «Compartments Dance Project» επανέρχεται για 5η χρονιά στην Αμαξοστοιχία – Θέατρο το Τρένο στο Ρουφ καθημερινά από την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου έως και την Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2022.
14 χορευτικές ομάδες και μεμονωμένοι καλλιτέχνες συμμετέχουν στο μοναδικό παγκοσμίως σιδηροδρομικό φεστιβάλ σύγχρονου χορού και συνομιλούν με τους θεατές μέσα από πρωτότυπες χορευτικές performances σύντομης διάρκειας (10-20 λεπτά), καθημερινά για ένα συνεχές 15ήμερο.
Σκηνικό χώρο του Φεστιβάλ έως τώρα αποτελούσαν το New Wagon με τα 12 μικρά «διαμερισματάκια» του (compartments) αλλά και κάθε απρόβλεπτος σκηνικός και μη σκηνικός χώρος της Αμαξοστοιχίας-Θέατρο υ.
Στη φετινή διοργάνωση ο προβολέας φωτίζει το νέο εξοπλισμένο υπαίθριο stage της Αποβάθρας του Τρένου στο Ρουφ, όπου οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες επέλεξαν για να παρουσιάσουν τις χορογραφίες τους.
Σχετικά με τη θεματολογία των performances η Τατιάνα Λύγαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια του φεστιβάλ, σημειώνει:
Οι νέοι καλλιτέχνες σε κάθε διοργάνωση διευρύνουν το γενικό θεματικό πλαίσιο του «ταξιδιού» που θέτει το φεστιβάλ ερευνώντας θέματα που προβάλλουν οι εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες και οι προβληματισμοί της εποχής.
Στη φετινή διοργάνωση το ενδιαφέρον των καλλιτεχνών εστιάζεται σε προσωπικές και εσωτερικές «διαδρομές» και διεργασίες, στην επιδραστική ιδιότητα του χρόνου, την αναζήτηση της ταυτότητας, τη θέση της γυναίκας απέναντι στα πατριαρχικά και κοινωνικά στερεότυπα, τη θέση του ατόμου απέναντι στιςρίζες, την κοινωνία και το παρελθόν, την αποδόμηση της δυαδικότητας, την αναζήτηση της επικοινωνίας αλλά και την επίδραση της τεχνολογίας στη δημιουργία ψευδαισθήσεων.
Όλες οι performancesπαρουσιάζονταισεκαθημερινή βάσηαπό τις 19.30 έως τις 23:30 σε ένα κυλιόμενο πρόγραμμα, για ένα συνεχές 15νθήμερο (18/9-2/10/2022).
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
Απαραίτητη προϋπόθεση η προμήθεια δελτίων εισόδου. Έναρξη διανομής δελτίων εισόδου για τις performances τής κάθε ημέρας από 19.00 στο ταμείο της Αμαξοστοιχίας. Μέγιστος αριθμός δελτίων εισόδου 3 ανά άτομο/ανά ημέρα βάσει διαθεσιμότητας θέσεων.
Οι performances αναλυτικά:
AUTOPILOT…OFF
Ιωάννα Τόλιου
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής απαιτεί γρήγορους ρυθμούς χωρίς, πολλές φορές, να αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει μέσα μας και γύρω μας τη στιγμή που συμβαίνει. Η ρουτίνα της καθημερινότητας εγκλωβίζει τον άνθρωπο σε μία κατάσταση «αυτόματου πιλότου». Ο χώρος της αποβάθρας είναι το σημείο συνάντησης ερμηνευτών και θεατών. Πότε θα αρχίσουν να συνειδητοποιούν την αμοιβαία ύπαρξή τους στον χώρο και να βιώνουν τον παρόντα χρόνο; Ο «αυτόματος πιλότος» είναι έτοιμος να απενεργοποιηθεί (;)
Τέσσερις γυναίκες διηγούνται, με τα σώματά τους, τον εγκλωβισμό που συχνά βιώνουν λόγω κοινωνικών και πατριαρχικών καταλοίπων και τις συμπεριφορές που συχνά αυτά γεννούν και αναπαράγουν. Το συλλογικό αυτό τραύμα, αν δεν θεραπευτεί, μπορεί να διαμορφώσει συμπεριφορές και καταστάσεις που, ενίοτε, είναι επώδυνες και καταπιεστικές. Η ομάδα αποπειράται να μεταφέρει στη σκηνή όσα το γυναικείο σώμα συχνά δέχεται ως αποτέλεσμα τέτοιων συμπεριφορών.
Mία performance-site specific project με σύγχρονο χορό και ζωντανή παραγωγή ήχου. Ο κόμπος, το δέσιμο, ο κόμβος, ο δεσμός, ο όζος, ο όμιλος, ο φιόγκος. Όλες οι ερμηνείες και οι συμβολισμοί της λέξης, σε συνάρτηση με τον ήχο που αυτή παράγει, καθώς και τα υλικά που χρησιμοποιούνται για να επιτευχθεί. Η περίδεση, η μετακίνηση, το κουβάλημα, η αντίσταση, η τρυφερότητα, οι αναμνήσεις, ο χρόνος, η συσκευασία. Το σώμα της χορεύτριας-performer γίνεται ηχείο δημιουργίας ήχων και προοπτικής, επιπέδων και πολυμορφίας σε μια διαδρομή που κάνει κύκλους.
∆ύο άνθρωποι συναντιούνται. Ίσως για πρώτη φορά, ίσως για τελευταία. Μέσα σε μια λούπα, μια παρένθεση στον χρόνο. Παρακολουθούμε το κυνήγι των δύο σωμάτων που συναντιούνται και χωρίζονται, που ακολουθούν το ένα το άλλο, που αφουγκράζονται τη σιωπή.
Όταν η MARILYN MONROE μένει μόνη της, ξυπνά μέσα της η ανάγκη για φυγή, από τόπο, κοινότητα αλλά και ταυτότητα. Μια φυγή που φαντάζει ως μοναδικός δρόμος για την ελευθερία αλλά και ως αδιέξοδο. Εμβαθύνοντας στον σύνθετο ψυχισμό ενός ατόμου «σύμβολο», ενός σώματος εγκλωβισμένου μέσα στην εικόνα που έφτιαξε για τον εαυτό του αλλά και την εικόνα που του ετοίμασαν «οι άλλοι», αναζητούμε τα δυσδιάκριτα όρια της ταυτότητας.
Που αποθηκεύονται οι μνήμες; Που αποθηκεύεται το τραύμα; Ξεχνάμε ποτέ πραγματικά; Πόσο βασανίζουμε τους εαυτούς μας μέχρι να ξεχάσουμε; Το oubliette είναι μια performance που έχει σκοπό να τοποθετήσει, να εξερευνήσει και να απελευθερώσει αυτό το σημείο του σώματος που φέρει τις μνήμες, τον εξοστρακισμό τους και τις ενοχές μας για την ανάγκη να ξεχάσουμε.
σύλληψη/χορογραφία/ερμηνεία Μιράντα Ζησιμοπούλου
PowerSet – Extract
Ολυμπία Αντώνενα
Ποιοι παράγοντες διατηρούν τις παρωπίδες μας και μας αποτρέπουν από το να δούμε πέρα από το στενό, προκαθορισμένο μονοπάτι; Ποιες είναι οι εσωτερικές διεργασίες, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, που ποτέ δεν εξωτερικεύονται, που πολλές φορές ούτε εμείς οι ίδιοι δεν αναγνωρίζουμε ούτε παραδεχόμαστε; Κι όμως, αυτά καθορίζουν τις αποφάσεις, τις πράξεις, τις κινήσεις μας. Οι δυο χορεύτριες εξερευνούν το πέρασμα από το έσω στο έξω, από το «αυτοεπιβαλλόμενο» αδιέξοδο σε μια ιαματική αλληλεπίδραση.
σύλληψη Ολυμπία Αντώνενα συνδημιουργία Ολυμπία Αντώνενα, Βενετία Πάσχου, σε συνεργασία με την Ηλιάνα Κατσίγιαννη κείμενο/φωνή Κρίνα ∆αλακλή, Μαριάννα Ράντου σύμβουλος δραματουργίας / props Σοφία Χιονίδου ερμηνεία Βενετία Πάσχου, Ηλιάνα Κατσίγιαννη
Screenlight
Νίκος Σαμουρίδης
Σ’ έναν κόσμο όπου η φωτεινή δέσμη μιας οθόνης υπερνικά το φυσικό φως, σ’ έναν κόσμο όπου οι αισθήσεις εγκλωβίζονται στην οθόνη και μετατρέπονται σε ψευδαισθήσεις, τρεις άνθρωποι παλεύουν να συνυπάρξουν. Τρία σώματα, τρεις φωτεινές δέσμες, ένας κοινός χώρος και η ανάγκη για επικοινωνία ανακινούν τον νου προς την πραγματικότητα, όπου το screenlight κλείνει απλά με την κίνηση ενός αντίχειρα.
TESTA/ˈtɛstə/the protective outer covering of a seed To project διερευνά την έννοια του «περιβλήματος» σ’ ένα περιβάλλον δύο διαφορετικών φύλων. Μελετά τις κινητικές τους διαφορές όπως αυτές προκύπτουν μέσα από τις κοινωνικές κατασκευές, δημιουργώντας τρόπους μετάβασης ανάμεσα στις πολλαπλές έμφυλες δυναμικές. Στόχος των δημιουργών είναι η αποδόμηση της δυαδικότητας και των διαφορών τους και η δόμηση μιας πιο ρευστής δυναμικής. ∆ύο γυναικεία σώματα που ανακαλύπτουν νέους τρόπους επικοινωνίας επί σκηνής.
ιδέα/έρευνα ομάδα trial&-performingartsχορογραφία/ερμηνεία Υρώ Γαβριατοπούλου, Λυδία Ξουράφη βοηθοί χορογραφίας Μίνα Ντάλη, Ισιδώρα Φρέιζερ σκηνικός χώρος/φωτισμοί Κωνσταντίνος Ξουράφης μουσική Νεόφυτος Μαυρογένης
UterUs
L.A.A.V.I. dance company
Η solo performance «UterUs» είναι εμπνευσμένη από την ποιητική συλλογή της Ευσταθίας Παύλου-Κατράκη με τίτλο «∆ΥΝΑΣΤΡΑ ΜΗΤΡΑ» και διαπραγματεύεται τη θέση της γυναίκας, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί στο πέρασμα των χρόνων από την ίδια την κοινωνία. Με τη χρήση και τον συνδυασμό των σωματικών σχημάτων, της μουσικής, του λόγου και του ιδιαίτερου κοστουμιού, η performance γίνεται πιο διορατική όσον αφορά στη γυναικεία υπόσταση. Εμβαθύνοντας στον καθοριστικό ρόλο που παίζει το σώμα της (μήτρα) στον προσδιορισμό της μέσα στην κοινωνία, αναρωτιέται κανείς τελικά τι είναι φυσικό και τι επίκτητο.
Το project αποτελεί μία πρώτη εικόνα της διερεύνησης της ενδογενούς ρυθμικότητας εργαζομένων και της αίσθησης του περάσματος του χρόνου κατά την εργασία. Το πέρασμα του χρόνου αφορά στην υποκειμενική αντίληψη του χρόνου που περνάει και σχετίζεται με τη δραστηριότητα. Αποτελεί την αρχή μιας έρευνας, με σκοπό να μελετηθεί η ενδογενής ρυθμικότητα εργαζομένων σε διαφορετικούς κλάδους.
σύλληψη/χορογραφία Ζωή Ευσταθίου επιστημονική σύμβουλος Αργυρώ Βατάκη μουσική έρευνα/σύνθεση/φωνή/μουσική παραγωγή Καλλιόπη Μητροπούλουμελέτη κοστουμιών Ελλάδα ∆αμιανού βοηθός χορογράφου Μαλβίνα Ανδρώνηερμηνεία Ναταλία Καλογεροπούλου, Νεφέλη Καφενταράκη, Μαρίνα Κλάδη, Ειρήνη Μωραϊτέλλη, Γιούλη Μπανούση
Είμαι GIALLO
Ηλίας Μπαγεώργος
Φως, ήλιος, λάμψη, ξεκίνημα, κέφι, πάρτι, πάμε, GIALLO! Το κίτρινο χρώμα αποκτά υλική υπόσταση και ζωντανεύει μέσα από την κίνηση, ως διάθεση, ως ταυτότητα, ως χορός. Μια μεταμόρφωση που μας μεταφέρει από τον γκρίζο ρεαλιστικό κόσμο στη groovy & εκθαμβωτικά κίτρινη πραγματικότητα του GIALLO.
Ο ομφάλιος λώρος είναι μόνο ο οργανικός δεσμός που μας ενώνει με την μήτρα; Ή αντικατοπτρίζει την σχέση μας με τους άλλους και τον ίδιο μας τον εαυτό; Αποκόπτεται ποτέ πραγματικά; Μια διαδρομή από το εμείς στο εγώ και τούμπαλιν. Η ανακάλυψη της βαθιάς μας ατομικότητας μέσα από μια πορεία ρήξης ή συμφιλίωσης με τις ρίζες, την κοινωνία, το παρελθόν.
Μια χορευτική performance δύο ερμηνευτών, με αφορμή τις έννοιες του ταξιδιού και της αναχώρησης. Το τρένο είναι έτοιμο να ξεκινήσει και οι απροσδιοριστίες που συνοδεύουν τη φυγή, πυροδοτούν την αγωνία για το τι μπορεί να συμβεί. Η φαντασία αρχίζει να βράζει. Ο χώρος μεταμορφώνεται. Τι είναι γραφτό να συμβεί; Πώς μπορώ να το ξέρω; Μπορώ να διαπραγματευτώ με το άγνωστο;
Θέμα: «Ενημέρωση για πρόσκληση εργατών γης τρίτων χωρών»
Εξαιτίας της επικείμενης ελαιοκομικής περιόδου, η παραγωγή της οποίας εκτιμάται αυξημένη για φέτος, το πρόβλημα που θα εμφανιστεί σχετίζεται με την ύπαρξη εργατών γης.
Οι διαδικασίες πρόσκλησης εργατών γης ρυθμίζονται με το Ν. 4783/2021 και ειδικότερα με το άρθρο 16.
Σύμφωνα με το άρθρο αυτό οι ενδιαφερόμενοι εργοδότες που επιθυμούν να προσλάβουν εργάτες τρίτων χωρών για απασχόληση σε αγροτικές εργασίες έχουν δύο δυνατότητες.
Α. Απασχόληση παρατύπως διαμενόντων στη χώρα μας εργατών γης τρίτων χωρών
Οι εργοδότες κατά κύριο λόγο ελαιοπαραγωγοί μπορούν να απασχολήσουν τους ήδη διαμένοντες παρατύπως στη χώρα μας, εργάτες γης τρίτων χωρών. Αυτό μπορεί να γίνει για χρονικό διάστημα αρχικά τρείς (3) μήνες με δυνατότητα παράτασης έως έξι (6) μήνες και με έκδοση νέας άδειας παραμονής.
Οι ενδιαφερόμενοι εργοδότες μπορούν με τη διαδικασία μετάκλησης να προσκαλέσουν πολίτες τρίτων χωρών για αγροτικές εργασίες και για χρονικό διάστημα αρχικά τρείς (3) μήνες με δυνατότητα παράτασης έως έξι (6) μήνες.
Η αίτηση γίνεται στην ίδια πλατφόρμα και έως 30/9/2022.
Ο αριθμός των εργατών που μπορεί να προσκαλέσει ο κάθε εργοδότης ρυθμίζεται από εγκύκλιο και αντιστοιχεί στα στρέμματα καλλιεργήσιμης έκτασης. Ειδικά για την ελαιοκαλλιέργεια τα στρέμματα που απαιτούνται είναι τουλάχιστον 40 και αντιστοιχούν σε ένα εργάτη γης.
Σε κάθε περίπτωση τα αιτήματα των εργοδοτών διασταυρώνονται, μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, για τον καθορισμό των εργατών που δικαιούται ο κάθε εργοδότης.
Για την ομαλή εξέλιξη της ελαιοκομικής περιόδου, ζητάμε ως Περιφέρεια, όπως και οι Βουλευτές του Νομού μας, τα εξής:
Α. Να παραταθεί η προθεσμία της 30/9/2022 έως το τέλος του έτους.
Β. Να μειωθεί δραστικά η απαιτούμενη έκταση των 40 στρεμμάτων, ώστε να δοθεί η δυνατότητα και σε μικρότερους παραγωγούς να εξυπηρετηθούν με δεδομένο την ήδη διαφαινόμενη έλλειψη εργατών γης και αν αναλογιστούμε την φετινή ελαιοκομική χρονιά, η οποία φαίνεται να είναι αρκετά καλή από άποψη παραγωγής, το παραπάνω κρίνεται απολύτως απαραίτητο.
Γ. Να υπάρχει δυνατότητα κοινής πρόσκλησης δύο εργοδοτών και αυτό επειδή ο κλήρος γενικά είναι μικρός, κάτι που θεωρούμε ότι θα βοηθήσει σημαντικά στην συγκομιδή των προϊόντων μας.
Τέλος η αρμόδια υπηρεσία για τις ενέργειες πρόσκλησης εργατών γης είναι η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Δυτικής Ελλάδας, Πελοποννήσου & Ιονίων Νήσων και ειδικότερα το Τμήμα Αδειών Διαμονής Ν. Μεσσηνίας, Αθηνών 173 με πληροφορίες στα τηλέφωνα 2721362760 – 763.
Τρεις εμβληματικές φυσιογνωμίες του κινηματογράφου και του θεάτρου έφυγαν από τη ζωή τις προηγούμενες ημέρες, αφήνοντας πίσω τους δυσαναπλήρωτο κενό σε εθνικό και διεθνές στερέωμα.
Τιμώντας τη μνήμη του σπουδαίου Γάλλου σκηνοθέτη Ζαν-Λικ Γκοντάρ, αλλά και των κορυφαίων Ελλήνων ηθοποιών Ειρήνης Παππά και Κώστα Καζάκου, η Βουλή-Τηλεόραση θα προβάλει σήμερα Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου στις 22:00 και αύριο Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου στις 23:00 δύο εξαιρετικές ταινίες.
Απόψε στις 22:00 θα προβληθεί η ελληνική ταινία «Ιφιγένεια» σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη (1977). Πρόκειται για την κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης τραγωδίας του Ευριπίδη. Ηθοποιοί: Ειρήνη Παπά, Κώστας Καζάκος, Τατιάνα Παπαμόσχου, Κώστας Καρράς. Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης.
Αύριο στις 23:00 θα προβληθεί η ταινία «Ο Tρελός Πιερό», σε σκηνοθεσία του Ζαν-Λικ Γκοντάρ με τους: Ζαν Πολ Μπελμοντό, Άνα Καρίνα, Σάμουελ Φούλερ (Γαλλία 1965). Εδώ και μερικά χρόνια, ο Φερντινάν βρίσκεται εγκλωβισμένος σε έναν γάμο που τον βοήθησε στην κοινωνική του ανέλιξη, αλλά τον έχει βυθίσει στην ανία. Η τυχαία συνάντησή του με τη Μαριάν Ρενουάρ, έναν παλιό του έρωτα, είναι η αφορμή που έψαχνε για να τα τινάξει όλα στον αέρα και να αποδράσει μαζί της προς άγνωστη κατεύθυνση.
Τιμώντας τη μνήμη του Ζαν-Λικ Γκοντάρ, της Ειρήνης Παππά και του Κώστα Καζάκου
Σαν σήμερα, 15 Σεπτεμβρίου, η αιματηρή μάχη του Μελιγαλά – Τι πραγματικά έγινε στην περιβόητη Πηγάδα
Η μάχη του Μελιγαλά και τα όσα έγιναν στην Πηγάδα για πάρα πολλά χρόνια ήταν ένα από τα πιο βαθιά τραύματα που άφησε πίσω του ο εμφύλιος. Δεξιοί και Αριστεροί είχε ο καθένας τη δική του αλήθεια να αφηγηθεί. Όσο για την πραγματική αλήθεια; Αυτή έπεσε θύμα των μετεμφυλιακών παθών
Πηγή: YouTube
«Τιμή στους χίτες και ταγματασφαλίτες» από τη μια. «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» από την άλλη. Η μάχη και κυρίως η επιχείρηση εκκαθάρισης που έγινε στην Πηγάδα της Μεσσηνιακής πόλης, μια ημέρα σαν σήμερα, είναι από τα πιο κομβικά σημεία του ελληνικού εμφυλίου που μέχρι και τη μεταπολίτευση προκαλούσε όχι απλά πολιτικές κόντρες μεταξύ των δυο πλευρών αλλά ομηρικούς καυγάδες. Για το τι συνέβη εκεί, πάντως, ακόμα και σήμερα θα ακούσετε πολλές και διάφορες ιστορίες οι οποίες έχουν ξεκάρη πολιτική απόχρωση. Η Ιστορική αλήθεια, ωστόσο, είναι μια και δεν αλλάζει…
Τι πραγματικά έγινε στη μάχη του Μελιγαλά και την Πηγάδα
Την περίοδο της Γερμανικής κατοχής και όταν οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως οι δυνάμεις τους έπρεπε αργά αλλά σταθερά να οπισθοχωρούν σε άλλα μέτωπα που υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη, άφηναν πίσω τους τα προδοτικά Τάγματα Ασφαλείας τα οποία ουσιαστικά ήταν αντικομουνιστικοί ένοπλοι μηχανισμοί που έκαναν τη βρώμικη δουλειά όταν δεν μπορούσαν ή δεν προλάβαιναν να την κάνουν τα SS.
Ένα από τα πιο διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας ήταν το 3ο Τάγμα Ασφαλείας Καλαμών – Μελιγαλά. Πολιτικός επικεφαλής τέθηκε ο Περικλής Μπούτος ο οποίος μαζί με τον κοινοτάρχη της περιοχής, δύο δικηγόρους και έναν γιατρό είχαν φτιάξει μια «πολιτική επιτροπή» που είχε το πράσινο φως από τους ναζί κατακτητές να ξεριζώσουν από την περιοχή οτιδήποτε ήταν ή φαινόταν στους ίδιους πως ήταν με την πλευρά του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Οι ταγματασφαλίτες στην ευρύτερη περιοχή έκαναν μεγάλα εγκλήματα στο όνομα της Βέρμαχτ. Έκαψαν, βασάνισαν, εκτέλεσαν εκατοντάδες Έλληνες για τους οποίους μπορεί απλά να είχαν κάποιες… ενδείξεις πως ήταν με την πλευρά των ανταρτών. Ενδεικτικό της βοήθειας που πρόσφεραν στους Γερμανούς είναι η αναφορά που κάνει ο προϊστάμενός τους, αντιστράτηγος των SS Βάλτερ Σιμάνα που, στην τελική έκθεσή του προς τον Χίμλερ (2.11.44), διαπιστώνει ότι τα Τάγματα Ασφαλείας «ήταν πολύτιμες βοηθητικές μονάδες στην ενεργό καταπολέμηση των συμμοριών». Βρετανική έκθεση του 1944 τονίζει πως «η τοπική γνώση των προσώπων και του χώρου από τα Τάγματα Ασφαλείας, τους προσδίδει μοναδική αξία για τους Γερμανούς, που μπορούν έτσι να κρατήσουν την Ελλάδα με έναν ελάχιστο αριθμό δυνάμεων»!
Όταν οι Γερμανοί αποχώρησαν από την περιοχή στις 4 Σεπτεμβρίου του 1944 άφησαν στο… πόδι τους τα Τάγματα Ασφαλείας. Τότε, όμως, οι ισορροπίες είχαν αλλάξει. Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ αφού εκκαθάρισαν όλες τις περιοχές γύρω από τον Μελιγαλά άφησαν τελευταίο το συγκεκριμένο χωριό της Μεσσηνίας. Και όχι τυχαία. Ήταν έδρα των Ιταλών καραμπινιέρων (1941-1943), ενός τμήματος του γερμανικού στρατού (1943-1944) και εκεί είχε έδρα, όπως ήδη αναφέρθηκε ένα από τα πιο ισχυρά Τάγματα Ασφαλείας που αριθμούσε 1000 ένοπλους άνδρες στους οποίους τις τελευταίες ημέρες πριν τη μάχη είχαν προστεθεί και άλλοι ένοπλοι που κυνηγημένοι από τον ΕΛΑΣ έφυγαν από την Καλαμάτα και τα γύρω χωριά και πήγαν εκεί.
Για τους αντάρτες του ΕΛΑΣ ο Μελιγαλάς ήταν ένα κάστρο που έπρεπε να πέσει. Σύμφωνα με τη Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού (Η απελευθέρωσις της Ελλάδος και τα μετά ταύτην γεγονότα, έκδοση του Στρατού το 1973, που δεν κυκλοφορεί πια) επρόκειτο για μια κανονική μάχη δύο σχετικά ισοδύναμων στρατιωτικών τμημάτων, με παγίδες, επιμέρους επιθέσεις, περικυκλώσεις, νάρκες, διεισδύσεις κτλ. Έπειτα από μάχες τριών ημερών (14, 15, 16 Σεπτεμβρίου) ο ΕΛΑΣ πετυχαίνει αυτό που ήθελε. Καταλαμβάνει τον Μελιγαλά. Ακολουθούν οι εκκαθαρίσεις στην αγορά Μπεζεστένι και στη συνέχεια στην περίφημη «Πηγάδα», η οποία «αποτέλει είδος φρέατος που είχεν ανορυχθεί δια την ύδρευσιν της κωμοπόλεως».
Η αλήθεια της κάθε πλευράς και τα μετεμφυλιακά πάθη
Όλα όσα διαβάσατε παραπάνω είναι η ιστορική αλήθεια η οποία δε γίνεται να παραχαραχτεί από καμία πλευρά. Τα όσα θα διαβάσετε στη συνέχεια είναι προφανές πως αλλάζουν «απόχρωση» ανάλογα με το ποιος λέει τι.Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πόσοι ήταν οι νεκροί.
Το Ιστορικό Τμήμα του Στρατού κάνει λόγο για 2.000 άτομα συνολικά (μάχες και εκκαθάριση στην Πηγάδα). Το ιατροδικαστικό συνεργείο του Καψάσκη, το 1945, ανακοίνωσε ότι ξέθαψε 708 πτώματα αλλά στο μνημείο είναι γραμμένα 787 ονόματα από 61 πόλεις και χωριά! «Περί τα 1.800 άτομα πάσης ηλικίας και φύλου» βρίσκουν το Αρχηγείο Χωροφυλακής (1962). Το βιβλίο που διανέμει ο «Σύλλογος Θυμάτων» περιέχει 1.144 ονόματα, ο συγγραφέας του όμως δείχνει μάλλον αναποφάσιστος: αλλού μιλάει για 1.500 νεκρούς (σ. 118), αλλού για «1.500 και πλέον» (σ. 115), αλλού για πάνω από 2.000 (σ. 26 & 166) κι αλλού για «5.000 εκατέρωθεν» (σ. 23). Σε κάθε περίπτωση, οι αριθμοί περιλαμβάνουν όχι μόνο τους «σφαγιασθέντες» αλλά και τους νεκρούς της τριήμερης μάχης. Η πλευρά του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ μιλάει και 800 «ράλληδες» νεκρούς (μάχες και Πηγάδα, συνολικά). Διάφοροι ιστορικοί λένε πως υπήρξαν 120 σκοτωμένοι στη μάχη και 280-350 εκτελεσμένοι στην Πηγάδα (Σπύρος Ξιάρχος, Η αλήθεια για τον Μελιγαλά, Καλαμάτα, 1982).
Όσοι και αν ήταν οι νεκροί της Πηγάδας η αλήθεια είναι πως μιλάμε για μια πραγματική σφαγή αιχμαλώτων οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειονότητα ήταν Ταγματασφαλίτες, δωσίλογοι και συνεργάτες των Ναζί. Υπήρχαν και αθώα θύματα; Πιθανότατα ναι. Όπως παραδέχεται και ο «Ριζοσπάστης», το αγριεμένο πλήθος ήταν εκτός εαυτού και με μαχαίρια και τσεκούρια προσπαθούσε να εκδικηθεί τους συνεργάτες των καταχτητών αλλά, ίσως, και να λύσει προσωπικές διαφορές. (Η αλήθεια για τον Μελιγαλά, «Ριζοσπάστης», 11.9.2005). Είναι ξεκάθαρο πως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια μάχη αλλά για ένα αιματηρό ξεκαθάρισμα λογαριασμών που προέκυψε από χρόνια μίσους.
Και αυτό το μίσος συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο αλλά και μετά τον εμφύλιο. Μέχρι και την πτώση της Χούντας τα μνημόσυνα που γινόντουσαν εκεί ήταν γεμάτα μίσος και αντικομουνιστική προπαγάνδα. Τα μνημόσυνα αυτά διοργανωνόντουσαν υπό την αιγίδα του κράτους. Συμμετέχουν οι πολιτικές, εκκλησιαστικές, αστυνομικές και στρατιωτικές αρχές, τοπικοί πολιτικοί, τα σχολεία. Βασιλικό διάταγμα του 1953 συστήνει ερανική επιτροπή με πρόεδρο το μητροπολίτη και μέλη το νομάρχη, το διοικητή Χωροφυλακής κ.ά. Το 1967 το μνημόσυνο τιμά με την παρουσία του ο Παττακός, εξηγώντας ότι «η 21η Απριλίου απέτρεψε νέον Μελιγαλάν»! Αλλά δεν ήταν μόνο η επέτειος που φιλοξενούσε εκεί εκδηλώσεις. Μέχρι και την πτώση της χούντας μεταφέρονται ομαδικά εκεί για «προσκύνημα» φαντάροι, ευέλπιδες, σπουδαστές επαγγελματικών σχολών, «κλιμάκια φοιτητών», δημόσιοι υπάλληλοι, φιλοξενούμενοι της «Εθνικής Εστίας», ταξιδιώτες των προγραμμάτων του «Εθνικού ιδρύματος» και – φυσικά – ολόκληρα σχολεία.
Το 1982 η κυβέρνηση αφού πρώτα αναγνωρίζει την Εθνική Αντίσταση που για πρώτη φορά περιλαμβάνει και τους μαχητές του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, αποφασίζει πως το κράτος δε θα συμμετέχει σε αυτή τη γιορτή μίσους «επειδή οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούσαν κηρύγματα μισαλλοδοξίας και τροφοδοτούσαν επί 40 χρόνια το διχασμό».
Τα επόμενα χρόνια η επέτειος λαμβάνει περισσότερο τοπικό χαρακτήρα. Όσο περνούν τα χρόνια και με τη Νέα Δημοκρατία να επιχειρεί τη στροφή προς το κέντρο οι βουλευτές της αποφεύγουν να πηγαίνουν και έτσι μένουν μόνο κάποιοι λίγοι γραφικοί ακροδεξιοί και βασιλόφρονες. Η εικόνα αυτή παραμένει ίδια μέχρι και την άνοδο της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής που έστηνε show στην Πηγάδα. Το «καλό» είναι πως, πλέον, οι διοργανωτές και οι συμμετέχοντες δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα και υμνούν τα δοσιλογικά Τάγματα Ασφαλείας. «Τιμή στους χίτες και ταγματασφαλίτες», «Αλήτες – φονιάδες – κομμουνιστές», «Τσεκούρι και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά» ήταν μερικά από τα συνθήματα που φώναζαν οι συγκεντρωμένοι νεοναζί.
«Εγώ κυρά μου καλή, ήμουν κουμμουνιστής συνειδητός από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου» – Έφυγε από τη ζωή ο Κώστας Καζάκος
13-09-2022
Έπαψε σήμερα να χτυπά η καρδιά του σπουδαίου ηθοποιού Κώστα Καζάκου
Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο Κώστας Καζάκος σε ηλικία 87 ετών.
Ο Κ. Καζάκος είχε μακρά και πολύτιμη προσφορά στο θέατρο.
Γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Στα 18 του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει.
Φοίτησε στη Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).
Στις εκλογές του Σεπτέμβρη 2007 και του Οκτώβρη 2009 εκλέχθηκε βουλευτής με το ΚΚΕ, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Ο Κώστας Καζάκος ήταν πάντα και σταθερά στο πλευρό του ΚΚΕ. Ένα χρόνο πριν, σε συνέντευξη στη δημοσιογράφο Ειρήνη Δρίβα ανάμεσα σε άλλα τόνιζε: “Εγώ κυρά μου καλή, ήμουν κουμουνιστής συνειδητός από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ακολούθησα την ιστορία του τόπου μου στις φοβερές δεκαετίες του ‘50, του ‘60, του ’70, του ’80 και πάει λέγοντας. Με νοιάζει ο άνθρωπος, τον πονάω. Για αυτό κάνω και αυτή την δουλειά, αν δεν έχεις κοινωνικές ανησυχίες δεν μπορείς να κάνεις τέχνη. Γιατί οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει από αυτήν την κατεύθυνση είναι αντιδραστικό και απάνθρωπο, οδηγεί σε δρόμους που είναι καταστροφικοί. Τα μαρτύρια του λαού μας δεν χρειάζεται να τα μετρήσουμε ξανά, είναι ατελείωτα.Ο άνθρωπος πρέπει κάποτε να καταφέρει να φτιάξει μια ζωή που να του αξίζει και ακόμα παραπέρα επιθυμούμε να φτιάξουμε μια ζωή που να αξίζει τον κόπο να πεθαίνεις για χάρη της. Να την υπερασπίζεται μέχρι θανάτου. Η ελευθερία είναι το ύψιστο αγαθό. Πρέπει να την αλλάξουμε την ζωή, δεν τα έχουμε καταφέρει ακόμη, είμαστε σε καθεστώς δουλείας, αλλά με αγώνα και επιμονή θα τα καταφέρουμε.”
Σε ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τον θάνατο του Κώστα Καζάκου, σημειώνονται τα εξής:
“Με βαθιά θλίψη και συγκίνηση αποχαιρετούμε έναν από τους μεγάλους του θεάτρου, τον αγαπημένο, τον πολύτιμο σύντροφό μας στα μικρά και τα μεγάλα, στα εύκολα και τα δύσκολα, στις χαρές και τις πίκρες της ζωής και του αγώνα, Κώστα Καζάκο.
Ο Κώστας Καζάκος δεν ήταν μόνο προικισμένος ηθοποιός, σκηνοθέτης και μεταφραστής θεατρικών έργων. Ήταν μια γενναιόψυχη προσωπικότητα, με διεισδυτικό στοχασμό και βαθιά συνείδηση της κοινωνικής αποστολής της τέχνης να εξανθρωπίζει τον άνθρωπο. Όσα σπουδαία κατάφερε στον χώρο της τέχνης δεν τα όφειλε απλά στα δώρα που του χάρισε η φύση, την κραταιά φωνή, την αγέρωχη αρρενωπή μορφή, το επιβλητικό παράστημα, αλλά κυρίως στις ψυχικές και πνευματικές αρετές, που σμιλεύτηκαν κι ωρίμασαν κοπιαστικά και με θυσίες από τα νεανικά του χρόνια στο καμίνι της βιοπάλης και μέσα από το πάθος του για τη μόρφωση και την πνευματική καλλιέργεια.
Η αγωνιστική κληρονομιά του πατέρα του και τα προσωπικά του βιώματα τον τοποθέτησαν από νωρίς στην πλευρά των αδικημένων, στην πλευρά εκείνου «του τμήματος του λαού που κουβαλάει το μεγαλύτερο κοινωνικό βάρος», όπως έλεγε ο ίδιος αναφερόμενος στην εργατική τάξη και τον ρόλο της στην υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η επιλογή του θεατρικού δρόμου ήταν συνειδητή, δεμένη άρρηκτα με την πορεία της ταξικής και ιδεολογικής του συνειδητοποίησης. Από την πρώτη του θεατρική εμφάνιση μετά την αποφοίτησή του από τη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης του Κάρολου Κουν, στο έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία», αλλά και σε όλη τη διαδρομή του στο θεατρικό σανίδι και τον κινηματογράφο, ο Κώστας Καζάκος διένυσε μια εμβληματική πορεία, με πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα σπουδαίων συγγραφέων, κατορθώνοντας να «δαμάσει» με καθαρό και γι’ αυτό ουσιαστικά λαϊκό τρόπο, θεατρικά κείμενα -κλασσικής και σύγχρονης δραματουργίας- που απευθύνονται στα πιο μύχια συναισθήματα και στις πιο υψηλές σκέψεις της ανθρωπότητας. Ως θιασάρχης και σκηνοθέτης επέλεγε προσεκτικά τα έργα που ανέβαζε, με κριτήριο να είναι κοινωνικά και ιστορικά χρήσιμα, όπως η παράσταση – σύμβολο του αντιδικτατορικού αγώνα «Το μεγάλο μας τσίρκο».
Το 2023 θα συμπλήρωνε 70 χρόνια προσφοράς στο θέατρο. Ακατάβλητος μέχρι το τέλος υπηρέτησε τη δραματική τέχνη με πίστη και πάθος θεμελιωμένα στη βαθιά εκτίμηση για τη δύναμή της, στην άποψή του ότι το θέατρο «παρέχει παιδεία και είναι η πιο λαϊκή, επίκαιρη, άμεσα κατανοητή και ζωντανή τέχνη», στην πεποίθησή του ότι «το θέατρο σίγουρα δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, μπορεί όμως να αλλάζει τους ανθρώπους» όπως έλεγε.
Πιστός στον δημιουργικό και διαπαιδαγωγητικό ρόλο της προοδευτικής τέχνης και έχοντας εμπιστοσύνη στις αστείρευτες δυνατότητες του εργαζόμενου λαού, ο Κώστας Καζάκος αφιέρωσε όλη του τη ζωή, τη σκέψη, το συναίσθημα και το ταλέντο του στο να μας βοηθήσει «να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας, να ανεβάσουμε το ηθικό μας και αποφασιστικά να αποκεφαλίσουμε το ανθρωπόμορφο τέρας που μας καταστρέφει τη ζωή».
Αισθάνονταν πάντα την τέχνη ως αγώνα για ανάταση, πρόοδο, εξέλιξη που δεν σταματάει ποτέ και θεωρούσε σύμφυτη με τον καλλιτέχνη την αγωνιστική στάση ζωής, την οποία ο ίδιος ακολούθησε σταθερά και αταλάντευτα μέχρι το τέλος. Ανταποκρινόμενος στην ιστορική αναγκαιότητα της εποχής μας, ο Κώστας Καζάκος συστρατεύθηκε επί δεκαετίες, στην πρώτη γραμμή, με το ΚΚΕ, ακόμα και από τη θέση του βουλευτή του, πάντα παρών σε όλους τους αγώνες του εργατικού-ταξικού και του αντιϊμπεριαλιστικού κινήματος.
Η πολιτική δράση του ήταν μια αρμονική συνύπαρξη της ζωής και της καλλιτεχνικής πράξης. Η ιδεολογία του καθόριζε τη ζωή του και αυτό έβγαινε αβίαστα και στη δουλειά του. Δεν μπορούμε να διακρίνουμε στον Κώστα Καζάκο την πολιτική δράση από την καλλιτεχνική του δραστηριότητα. Πρώτα από όλα με το έργο του υπηρέτησε τα προωθημένα κοινωνικά ιδανικά του και την τάξη – φορέα τους κι έπειτα, με την ενεργή παρουσία του σε όλες τις μεγάλες πολιτικές μάχες, επιβεβαίωσε όσα με το έργο του εννοούσε.
Ο σύντροφος Κώστας θα μείνει στις καρδιές μας, θα μείνει στις καρδιές όλου του κόσμου του λαϊκού, αυτού του «εχθρού λαού», που τόσο αγαπούσε και τόσο του έμοιαζε με την απλότητα, τη ζεστασιά και τη λαϊκότητα της μεγάλης του ψυχής. Δεν θα ξεχαστεί, γιατί ήταν ένας γεμάτος πάθος και δύναμη πρωταγωνιστής, όχι απλά στη σκηνή, στα πλατό, στις εξέδρες των διαδηλώσεων, αλλά τελικά στην Ιστορία. «Λαχτάρησε μια χώρα» όπου ο λαός θα πάψει «να περιμένει μάταια τον καιρό». Και αν οι λίγοι αυτό δεν του το συγχωρούν, είναι μια επιβεβαίωση ότι έκανε το καθήκον του σαν καλλιτέχνης και σαν άνθρωπος, είναι μια επιβράβευση της ζωής του. Οι μέρες που ο λαός «θα αρνιέται πια να βλέπει τον δρόμο του κλειστό», οι μέρες που λαχτάρησε, αργά ή γρήγορα, θα ‘ρθουν. Θα φροντίσουν γι’ αυτό όλοι εκείνοι που συνεχίζουν τη ζωή του, παλεύοντας για έναν ανώτερο πολιτισμό σε μια ανώτερη κοινωνική οργάνωση.
Εκφράζουμε τα βαθιά μας συλλυπητήρια στην αγαπημένη του σύντροφο Τζένη, τα παιδιά, τα εγγόνια του και όλους τους δικούς του.”
Εφυγε από τη ζωή η Ειρήνη Παπά σε ηλικία 96 ετών – Η θρυλική ζωή της «Καρυάτιδας» που κατέκτησε το Χόλιγουντ
Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών η σπουδαία ηθοποιός Ειρήνη Παπά. Τα τελευταία χρόνια έπασχε από αλτσχάιμερ και βρισκόταν στο σπίτι της κλινήρης. Η Ειρήνη Παππά υπήρξε μία από τις ελάχιστες Ελληνίδες ηθοποιούς που διέπρεψαν στο εξωτερικό και μας αφήνει σπουδαία παρακαταθήκη τις ερμηνείες της. Λιτή, αρχαϊκή, δωρική μορφή, σύμβολο της ελληνικής ομορφιάς, διάσημη εκπρόσωπος του μεσογειακού πολιτισμού στο εξωτερικό, χαρισματική και δυναμική γυναίκα, η Ειρήνη Παπά έγινε διεθνώς γνωστή για τις υποκριτικές της ικανότητές και το πνεύμα της. Στη σταδιοδρομία της, αναμετρήθηκε με σημαντικούς γυναικείους ρόλους του θεάτρου και του κινηματογράφου, ενσαρκώνοντας πλήρως τη δύναμη τής αρχαίας τραγωδίας. Η Ειρήνη Παπά (το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Ειρήνη Λελέκου), γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1926 στο Χιλιομόδι Κορινθίας, όπου πέρασε τα παιδικά της χρόνια. Οι γονείς της ήταν δάσκαλοι και είχε τρεις αδελφές. Η εφηβεία της, τη βρίσκει στην Αθήνα να παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής στην Εθνική Σχολή Κλασσικού Θεάτρου. Στα 15 της έχει ήδη πάρει τον καλλιτεχνικό της δρόμο, αφού εργαζόταν σαν ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια. Σε ηλικία 18 χρόνων παντρεύεται τον συγγραφέα ‘Αλκη Παπά, και παρόλο που ο γάμος τους δεν κράτησε πολύ, η ηθοποιός διατήρησε το επίθετο με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστή. Στα πρώτα της βήματα στο θεατρικό σανίδι συμμετέχει σε παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου. Το ξεχωριστό της ταλέντο και οι εξαιρετικές της ερμηνείες σε αρχαίες τραγωδίες, όπως «Μήδεια» και «Ηλέκτρα», δεν αργούν να την κάνουν διάσημη. Η αγάπη και ο σεβασμός της ηθοποιού για το αρχαίο δράμα ήταν μεγάλη. Όταν αποφάσισε να σταματήσει να ερμηνεύει τέτοιους ρόλους, δήλωσε σε συνέντευξή της στην εφημερίδα «Αβενίρε», της Ρώμης: «Αποφάσισα ότι δε θα παίξω πια, διότι η τραγωδία συνεπάγεται μια τεράστια ευθύνη. Και ο φόβος ότι θα μπορούσα να μην ανταπεξέλθω, θα με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα».
Η Ειρήνη Παπά με τον Μίκη Θεοδωράκη και τον Μιχάλη Κακογιάννη
Στον τελευταίο της χρόνο στη σχολή, ο Αλέκος Σακελλάριος την είδε να παίζει στον Μάκβεθ. Ο ίδιος, της ζήτησε να βγει στην επιθεώρηση. Και παρόλο που ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με εκείνη και την κλασσική παιδεία της, είπε το «ναι». Το ντεμπούτο της στο σινεμά γίνεται το 1948 στην ταινία «Χαμένοι ‘Αγγελοι» σε σκηνοθεσία Νίκου Τσιφόρου. Το 1951 έρχεται η «Νεκρή Πολιτεία», του Φρίξου Ηλιάδη, με συμπρωταγωνιστή τον Γιώργο Φούντα. Η ταινία συμμετέχει στο Φεστιβάλ Καννών και όλοι μένουν άφωνοι, αναγνωρίζουν αυτό το νέο πρόσωπο ως κάτοχο μίας μοναδικότητας. Το 1962 συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Κακογιάννη και πρωταγωνίστησε στην κινηματογραφική μεταφορά της «Ηλέκτρας» του Ευριπίδη μαζί με τον Γιάννη Φέρτη, την Αλέκα Κατσέλη και τον Μάνο Κατράκη. Η ταινία συνολικά κέρδισε 24 βραβεία και τιμητικές διακρίσεις, ανάμεσά τους και τα βραβεία καλύτερης κινηματογραφικής μεταφοράς και ηχητικής επένδυσης στο Φεστιβάλ των Καννών (1962). Η Ειρήνη Παπά είχε πάρει μέρος σε περισσότερες από 80 ταινίες, με γυρίσματα σε όλο τον κόσμο (Τσινετσιτά, Χόλιγουντ, Γιουγκοσλαβία, Λίβανος, Μαρόκο, Βραζιλία, Αυστραλία, Πορτογαλία κ.α.) έχοντας στο πλευρό της συμπρωταγωνιστές , μεταξύ άλλων, τους Μάρλον Μπράντο, Ιβ Μοντάν, Γκρέγκορι Πεκ, ‘Αντονι Κουίν, Ρίτσαρντ Μπάρτον, Τζαν Μαρία Βολοντέ, Τζέιμς Κάγκνεϊ. Εκτός από τις επιτυχημένες μεταφορές των τραγωδιών, οι πιο γνωστές ταινίες της είναι η αξέχαστη υπερπαραγωγή του Χόλιγουντ «Τα κανόνια του Ναβαρόνε», όπου ενσαρκώνει τον ρόλο της αγωνίστριας Μαρίας Παπαδήμου (1961) και ο «Αλέξης Ζορμπάς», που κρατά το ρόλο της Χήρας (1964). Το έντονο βλέμμα της, οι καθαρές γραμμές του προσώπου της, τα χαρακτηριστικά «Καρυάτιδας», τίτλος που την ακολούθησε σε όλη την καριέρα της, και η έντονη προσωπικότητά της, κατακτούν το διεθνές κοινό και τους Αμερικανούς παραγωγούς. Για την ταινία με πρωταγωνιστή τον αείμνηστο ‘Αντονι Κουίν, οι δημοσιογράφοι της εποχής την «επαινούν» αλλά και την «υμνούν» για την ερμηνεία της. Η ίδια η ηθοποιός έχει δηλώσει για τους ρόλους που επέλεγε: «Ποτέ δεν θέλησα να παίξω αισθησιακούς ρόλους ή ρόλους επιθυμητών γυναικών. Αυτό που ήθελα πάντα είναι να παίζω εμένα, δηλαδή την ανεξάρτητη αγωνίστρια».
Η μια επιτυχία διαδέχεται την άλλη και η Ειρήνη Παπά βρίσκεται για πολλές δεκαετίες στο διεθνές κινηματογραφικό προσκήνιο. Η επιβεβαίωση για τη σκληρή της δουλειά και το ταλέντο της, έρχεται το 1969 με την ταινία «Ζ», του Κώστα Γαβρά η οποία κερδίζει το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Το θεατρικό της ντεμπούτο στη σκηνή του Μπρόντγουει, πραγματοποιείται το 1967 με το έργο «Εκείνο το καλοκαίρι, εκείνο το φθινόπωρο» στο πλευρό του Γιον Βόιντ (του πατέρα της Αντζελίνα Τζόλι) ενώ αργότερα τη συναντάμε να ερμηνεύει την Ελένη στις «Τρωάδες» (1972) και την Κλυταιμνήστρα στην «Ιφιγένεια» (1977)σε σκηνοθεσία του Μιχάλη Κακογιάννη. Στις «Τρωάδες», που γυρίστηκε στα αγγλικά με ξένους ηθοποιούς, η Παπά γνώρισε τη συμπρωταγωνίστριά της Κάθριν Χέμπορν, που ενσάρκωσε την Εκάβη, με την οποία ανέπτυξαν δυνατή φιλία. Μάλιστα η Χέμπορν δήλωνε δημόσια ότι η Παπά είναι μια από τις καλύτερες ηθοποιούς του σινεμά. Το 1972 εμφανίζεται στο πλευρό τού, αργότερα βραβευμένου με όσκαρ Έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου. Την πείθει να δοκιμάσει το ταλέντο της στο τραγούδι. Η Ειρήνη Παπά ηχογραφεί μαζί του το «666», τελευταίο άλμπουμ του μουσικού συγκροτήματος «Aphrodite’s Child», με αναφορές στην «Αποκάλυψη του Ιωάννη» και στιχουργική συμβολή του σκηνοθέτη Κώστα Φέρρη. Ακολουθούν άλλες δύο συνεργασίες της με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου: οι «Ωδές» με ελληνικά δημοτικά τραγούδια διασκευασμένα από τον Vangelis και οι «Ραψωδίες» με ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι δεσμοί της Ειρήνης Παπά με το ιταλικό κοινό χρονολογούνται από τη δεκαετία του ’60, όταν η Ελληνίδα ηθοποιός πρωταγωνιστούσε σε διεθνείς παραγωγές με έντονο ελληνικό χρώμα. Το 1968 ήρθε ο ρόλος της Πηνελόπης στην «Οδύσσεια» του Φράνκο Ρόσι για λογαριασμό της ιταλικής τηλεόρασης. Η παρουσία της σε μία εξαιρετικά δημοφιλή σειρά την καθιέρωσε ως σύμβολο της ελληνικής ομορφιάς. Οι δεσμοί ενισχύθηκαν με συμμετοχές της Ειρήνης Παπά σε θεατρικές και τηλεοπτικές παραγωγές στην Ιταλία.
Η Ειρήνη Παπά με τον Βαγγέλη Παπαθανασίου
Η προσφορά της Ειρήνης Παπά στην τέχνη έχει αναγνωριστεί πολλές φορές τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, μέσα από τις αμέτρητες διακρίσεις που έχει λάβει κατά καιρούς. Εκτός από το Όσκαρ που κέρδισε το 1969 για την ερμηνεία της στην ταινία «Ζ» του Κώστα Ζαβρά, έχει λάβει πολλά σημαντικά βραβεία. Το 1995 τιμήθηκε με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο. Το 2000 της απονεμήθηκε ο τίτλος της «Γυναίκας της Ευρώπης» για την προσφορά της στην προώθηση της ευρωπαϊκής πολιτισμικής ταυτότητας.
Το 2008 βραβεύτηκε με το «Διεθνές Βραβείο για τον Πολιτισμό» από την οργάνωση Premio Roma στο αρχαίο θέατρο της «Όστια Αντίκα», λίγα χιλιόμετρα έξω από την ιταλική πρωτεύουσα. Πρόκειται για μία εξαιρετικά τιμητική διάκριση, καθώς το συγκεκριμένο βραβείο έχει απονεμηθεί κατά το παρελθόν σε ποντίφικες και στον δήμαρχο της Ρώμης Βάλτερ Βελτρόνι, ανάμεσα σε άλλους. Όταν ανέβηκε στη σκηνή για να παραλάβει το βραβείο της είχε δηλώσει με εμφανή συγκίνηση: «Δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω, μπορώ μόνο να πω ότι η Αθήνα θα είναι πάντα η μητέρα μου, αλλά η Ρώμη, παράλληλα, είναι δεύτερη μητέρα μου, από ξεκάθαρη επιλογή μου». Το 2009 η Ελληνίδα ηθοποιός τιμήθηκε με το «Χρυσό Λέοντα» της 40ης Μπιεννάλε Θεάτρου Βενετίας, ύστερα από πρόταση του διευθυντή της διοργάνωσης, του γνωστού σκηνοθέτη, Μαουρίτσιο Σκαπάρρο. Εκείνη ευχαριστώντας για το βραβείο, τόνισε, ότι «προτιμά να της παρέχονται τα αναγκαία οικονομικά μέσα για να μπορεί να συνεχίσει να δημιουργεί στο χώρο του θεάτρου». Αναφερόμενη στην αρχαία τραγωδία, υπογράμμισε: «Τα έργα αυτά με συγκινούσαν από τα δώδεκά μου χρόνια. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι είναι επίκαιρα όσο ποτέ, καθρέφτης της κοινωνίας μας και των όποιων αντιφάσεών της». Την ίδια χρονιά, η Ειρήνη Παπά ήταν ανάμεσα στους 260 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, που προσκάλεσε ο Πάπας Βενέδικτος στην Καπέλα Σιξτίνα του Βατικανού, για να τους ζητήσει «να μεταδώσουν με την τέχνη τους το μήνυμα του Θεού».
Η Ειρήνη Παπά με τον Ζυλ Ντασέν
Στο «Σχολείον της Αθήνας- Ειρήνη Παπά» (που στεγάζεται σήμερα η Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου) στην οδό Πειραιώς, εκεί που η σπουδαία ηθοποιός ονειρεύτηκε από τη δεκαετία του ’80 να ιδρύσει ένα σχολείο θεάτρου, γιόρτασαν τον Σεπτέμβριο του 2018 τα γενέθλια της, το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο μαζί με το Εθνικό Θέατρο της Ελλάδας και το Ίδρυμα Κακογιάννη σε μια ελληνοϊταλική γιορτή με προβολή της ταινίας «Οδύσσεια» (1968) του Φράνκο Ρόσι- μια παραγωγή της Rai, με την ίδια στο ρόλο της Πηνελόπης.
Ειρήνη Παπά: Ο έρωτας με τον Μάρλον Μπράντο Το 1947 η Ειρήνη Παπά παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Άλκη Παππά, με τον οποίο χώρισαν το 1951, αλλά διατήρησε το τέλος της ζωής της το επίθετό του. Η ίδια είχε αποκαλύψει το 2004 στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, μετά τον θάνατο του Μάρλον Μπράντο, ότι υπήρξε μεταξύ τους μια μακρά και «μυστική αγάπη». Η Ειρήνη Παπά είχε πει ότι είχαν συναντηθεί το 1954 στη Ρώμη. Όπως είχε δηλώσει, τον εκτιμούσε πολύ, ήταν το «μεγάλο πάθος της ζωής της» και συναντήθηκαν για τελευταία φορά το 1999 στην Αθήνα.
Εμφανίζονται ξαφνικά καθώς περπατάμε, στις άκρες των τοίχων, στις πόρτες ή καλύπτουν μεγάλες επιφάνειες στα κτήρια των αστικών τοπίων. Ξεπηδούν από τις σελίδες των βιβλίων και των περιοδικών. Κλέβουν το βλέμμα μας μέσα από κορνίζες καθώς γευματίζουμε σε ένα εστιατόριο ή καθώς περιμένουμε υπομονετικά τη σειρά μας για να δοκιμάσουμε street food.
Μας κάνουν να ακόμα και να θέλουμε να κρατήσουμε για πάντα το ποτηράκι του “καφέ για έξω”, να κολλήσουμε δεκάδες αυτοκόλλητα στη βαλίτσα μας και να συμπαθήσουμε λιγάκι τις διαφημίσεις που εμφανίζονται άθελά μας καθώς χαζεύουμε στα social media.
Τα σχέδια, οι εικόνες τα χρώματα είναι παντού. Ίσως οι ζωγραφιές, τα σχέδια που σκαρώναμε όσο ήμασταν μικροί, οι μαρκαδόροι και τα χρώματα που με ευλάβεια ή με πιο χαοτικούς τρόπους χρησιμοποιούσαμε, τα κομικς και τα κινούμενα σχέδια έχουν προλάβει να χαραχτούν κάπου μέσα μας, πριν βγουν από την καθημερινότητα μας. Για αυτό, ίσως, και κάθε φορά που συναντάμε ένα σχέδιο να μοιάζουμε προγραμματισμένοι να το παρατηρήσουμε, να του αφιερώνουμε λίγα δευτερόλεπτα και συχνά να του χαμογελάμε. Κάτι σαν ασυνείδητο χαιρετισμό σε έναν κόσμο κάπως ξεχασμένο και ταυτόχρονα “κάπου εδώ τριγύρω”.
“Beam of light”
Αυτές τις μέρες η δεύτερη διοργάνωση του φεστιβάλ illustradays, με την θεματική “Beam of light”, επαναφέρει στο φως άπλετα χαμόγελα και μια γιορτή ταλέντων αφιερωμένη στην τέχνη της εικονογράφησης στην Ελλάδα.
Πιο συγκεκριμένα το illustradays 2022 θα πραγματοποιηθεί στις 9-18 Σεπτεμβρίου 2022 στο Σεράφειο ΔΑ, με δωρεάν είσοδο για το κοινό όλων των ηλικιών.
Η γιορτή περιλαμβάνει από εκατό Έλληνες καλλιτέχνες που παρουσιάζουν τα έργα τους καθώς και δέκα καλεσμένους και καλεσμένες καλλιτέχνες από επτά χώρες, δεκαεπτά ομιλίες και έντεκα εργαστήρια για όλες τις ηλικίες.
Το πρόγραμμα του illustradays 2022
Το πρόγραμμα του φεστιβάλ χωρίζεται σε 4 μεγάλες ενότητες, τα illustrastories, τα illustralabs, τα illustratalks και το illustraclub, με δράσεις για όλες τις ηλικίες, αφιερωμένες στην εικονογράφηση και τις εφαρμογές της.
illustrastories
Πάνω από εκατό καλλιτέχνες παίρνουν μέρος στις τρεις μεγάλες εκθέσεις του illustradays 2022. Τα illustrastories δίνουν έμπνευση, φέρνοντας στην Αθήνα ένα κομμάτι της διεθνούς έκθεσης Le Immagini Della Fantasia, μιας έκθεσης που κλείνει 40 χρόνια ιστορίας, με δουλειές αναγνωρισμένων εικονογράφων από ολόκληρο τον κόσμο.
Ανερχόμενα ταλέντα της εικονογράφησης, αλλά και επαγγελματίες μοιράζονται τη δουλειά τους και δημιουργούν πρωτότυπα έργα εμπνευσμένα από τη θεματική «μια αχτίδα από φως (beam of light)».
Τέλος, ρίχνει φως στη δημιουργική διαδικασία της εικονογράφησης μέσα από αγαπημένα και βραβευμένα βιβλία με ένα μεγάλο αφιέρωμα σε σύγχρονους και σύγχρονες εικονογράφους της χώρας.
Illustralabs
Μέσα από τα φετινά εργαστήρια, τα παιδιά εξοικειώνονται με τις ποικίλες τεχνικές της εικονογράφησης, όπως το doodling, σε ένα εργαστήριο με τους Στέφανο Παπαδήμο (sdeviano) και Σωτήρη Φωκέα (soteur) (11/09), τις κατασκευές, χάρη στο εργαστήριο της Ίριδας Σαμαρτζή (10/09) και της Lina Dudaite (17/09), και το χειροποίητο σινεμά με τη βοήθεια της Αγγελικής Μπόζου (17/09).
Ένα διήμερο εργαστήριο (10 και 11 / 09) για ενήλικες που αγαπούν την εικονογράφηση, φέρνει ο βραβευμένος Ισπανός εικονογράφος Jesús Cisneros όπου μαζί με την ομάδα συμμετεχόντων, όχι μόνο θα φτιάξουν τους δικούς τους χαρακτήρες, αλλά και τις δικές τους μικρές ιστορίες ανταλλάσσοντας ιδέες και σχέδια.
Illustratalks
Μερικά από τα ονόματα της ενότητας των illustratalks φέτος είναι ο Στέφανος Ρόκος (13/09), που συστήνει στο κοινό την πρώτη μικρού μήκους animation ταινία του που ακολουθεί τα ζωγραφικά του έργα, η Μαρία Παγκάλου (Little Miss Grumpy) (14/09), που εξηγεί τα βήματα για ένα επιτυχημένο e-shop, ο Στέφανος Παπαδήμος (sdeviano) και ο Σωτήρης Φωκέας (soteur) (13/09), που μιλάνε για το doodling, η Βελγίδα Gerda Dendooven (11/09), ο Ιταλός Valerio Vidali (16/09) και η Λιθουανή Lina Dudaite (16/09), που παρουσιάζουν τον τρόπο που προσεγγίζουν τη δουλειά τους.
Μια από τις ημέρες του φεστιβάλ (15/09) θα είναι αφιερωμένη στα βούβα βιβλία (silent books) εξερευνώντας τα από διαφορετικές πλευρές, και σε μία συνεργασία με τα ΕΒΓΕ, τα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής και Εικονογράφησης. Με αφορμή την επέτειο των είκοσι χρόνων τους, τρεις νικητές και νικήτριες βραβείων θα έρθουν στο illustradays για να μιλήσουν για τα διαφορετικά πεδία που η εικονογράφηση βρίσκει δημιουργικές εφαρμογές (12/09).
Illustraclub
Το illustraclub δοκιμάζει νέα πράγματα και ψάχνει ασταμάτητα ευκαιρίες που θα βοηθήσουν ανερχόμενα ταλέντα να κάνουν τα επόμενα βήματα στην καριέρα τους.
Ανάμεσα στις δράσεις που έρχονται, συμπεριλαμβάνεται ένα Masterclass (10/09) με την εικονογράφο και περσινή Καλλιτεχνική Διευθύντρια του illustradays, Φωτεινή Τίκκου ξεκινώντας με το ερώτημα: «Πώς να γίνεις επαγγελματίας εικονογράφος;».
Σε όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ, θα γίνονται ατομικές συναντήσεις εικονογράφων με επαγγελματίες για portfolio reviews, και εκπροσώπους των εκδοτικών οίκων της χώρας σε μια δράση που γίνεται για πρώτη φορά. Σε αυτές τις speed dating συναντήσεις, οι εκδότες έρχονται σε επαφή με νέα ταλέντα ενώ οι καλλιτέχνες έχουν την ευκαιρία να ακούσουν και να καταλάβουν τους τρόπους συνεργασίας με έναν εκδοτικό οίκο.
EuroBasket 2022: Αυτά είναι τα ζευγάρια της φάσης των 16 και όλες οι διασταυρώσεις μέχρι τον τελικό
ΒΑΛΙΑ ΠΗΛΙΑΝΙΔΗ08.09.2022 | 23:45
FIBA
Τα παιχνίδια για την φάση των ομίλων του EuroBasket 2022 ολοκληρώθηκαν και τα 16 ζευγάρια διαμορφώθηκαν, με την Ελλάδα να παίζει απέναντι στην Τσεχία. Δείτε αναλυτικά όλα τα ζευγάρια της φάσης των «16».
Με έξι αναμετρήσεις ολοκληρώθηκε η φάση των ομίλων του EuroBasket 2022. Η Ελλάδα έμαθε τον αντίπαλό της στην φάση των «16», καθώς θα παίξει κόντρα στην Τσεχία. Τα οκτώ ζευγάρια διαμορφώθηκαν και προέκυψαν μερικά δυνατά ντέρμπι όπως το Ισπανία – Λιθουανία (10/9, 21:45, ΕΡΤ1 – LIVE από το SPORT24) αλλά και το Σερβία – Ιταλία.
Η φάση των «16» θα αρχίσει το Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου με τέσσερα παιχνίδια. Την Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου θα διεξαχθούν τα άλλα τέσσερα, όλα στην Mercedes-Benz Arena του Βερολίνου.
Αναλυτικά όλα τα ζευγάρια της φάσης των «16» του EuroBasket 2022
Τουρκία – Γαλλία (10/9, 13:00, ΕΡΤ3 – LIVE από το SPORT24)
Σλοβενία – Βέλγιο (10/9, 15:45, ΕΡΤ1 – LIVE από το SPORT24)
Γερμανία – Μαυροβούνιο (10/9, 19:00, ΕΡΤ3 – LIVE από το SPORT24)
Ισπανία – Λιθουανία (10/9, 21:45, ΕΡΤ1 – LIVE από το SPORT24)
Ουκρανία – Πολωνία (11/9, 13:00, ΕΡΤ3, LIVE από το SPORT24)
Φινλανδία – Κροατία (11/9, 15:45, ΕΡΤ1, LIVE από το SPORT24)
Σερβία – Ιταλία (11/9, 19:00, ΕΡΤ1, LIVE από το SPORT24)
Ελλάδα – Τσεχία (11/9, 21:45, ΕΡΤ3, LIVE από το SPORT24)
Το πρόγραμμα του Σαββάτου (10/9)
13:00 Τουρκία – Γαλλία (ΕΡΤ3 – LIVE από το SPORT24)
15:45 Σλοβενία – Βέλγιο (ΕΡΤ1 – LIVE από το SPORT24)
19:00 Γερμανία – Μαυροβούνιο (ΕΡΤ3 – LIVE από το SPORT24)
21:45 Ισπανία – Λιθουανία (ΕΡΤ1 – LIVE από το SPORT24)
Το πρόγραμμα της Κυριακής (11/9)
Ουκρανία – Πολωνία (11/9, 13:00, ΕΡΤ3, LIVE από το SPORT24)
Φινλανδία – Κροατία (11/9, 15:45, ΕΡΤ1 LIVE από το SPORT24)
Σερβία – Ιταλία (11/9, 19:00, ΕΡΤ1, LIVE από το SPORT24)
Ελλάδα – Τσεχία (11/9, 21:45, ΕΡΤ3, LIVE από το SPORT24)
*Το τηλεοπτικό πρόγραμμα ενδέχεται να τροποποιηθεί από την ΕΡΤ.
Στη συνέχεια οι νικητές θα διασταυρωθούν μεταξύ τους. Πάμε να δούμε πώς:
Ο νικητής του Τουρκία-Γαλλία θα αντιμετωπίσει τον νικητή του Σερβία-Ιταλία
Ο νικητής του Σλοβενία-Βέλγιο θα αντιμετωπίσει τον νικητή του Ουκρανία-Πολωνία
Ο νικητής του Γερμανία-Μαυροβούνιο θα αντιμετωπίσει τον νικητή του Ελλάδα-Τσεχία
Ο νικητής του Ισπανία-Λιθουανία θα αντιμετωπίσει τον νικητή του Φινλανδία-Κροατία
Από ‘κει πέρα ο νικητής του 1 θα παίξει με τον νικητή του 2 και ο νικητής του 3 με τον νικητή του 4 έτσι ώστε να προκύψει το ζευγάρι του μεγάλου τελικού.
Η Εθνική ανήκει στο πάνω ταμπλό και αποφεύγει ως το φινάλε τη Σλοβενία και τη Σερβία. Ένα πιθανό σταύρωμα στα ημιτελικά είναι αυτό με την Ισπανία, τη Λιθουανία ή την Κροατία.
ΥΝΔΙΚΑΤΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ <idiotikoutomea@gmail.com>
Ιδιαίτ. κοιν.:kopanakinews@yahoo.gr
Όλοι και όλες στη συγκέντρωση των σωματείων την Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη,
στις 7:30μμ, στην πλατεία 23ης Μαρτίου
Η ζωή μας δεν μπαίνει σε voucher και pass!
Οργάνωση και αγώνας για ζωή με δικαιώματα!
Για αυξήσεις στους μισθούς – Για ρεύμα και καύσιμα φθηνά για το λαό
Καλούμε κάθε εργαζόμενο, κάθε συνδικαλιστή, κάθε σωματείο που δεν ανέχεται να βλέπει τη ζωή του να στριμώχνεται ανάμεσα στην ακρίβεια, την κρίση, το φόβο του πολέμου, που δεν δέχεται να δει για άλλη μια φορά το λογαριασμό των εργοδοτών να έρχεται στα χέρια του, να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας και να διαδηλώσουμε μαζικά την Πέμπτη 15 Σεπτέμβρη, στις 7:30μμ, στην πλατεία 23ης Μαρτίου.
Σήμερα την ώρα που η ακρίβεια θεριεύει και το νέο κύμα ανατιμήσεων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ετοιμάζονται νέες ανατιμήσεις φωτιά από 8% έως 20% σε δεκάδες τρόφιμα και σε άλλα βασικά καταναλωτικά είδη. Οι αυξήσεις στο φυσικό αέριο στα τιμολόγια της ΔΕΗ έχουν πάρει φωτιά. Οδηγούνται χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά σε απόγνωση, οι μισθοί, τα μεροκάματα, οι συντάξεις μειώνονται, δεν φτάνουν ούτε για 15 μέρες. Την ίδια ώρα οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η κυβέρνηση της ΝΔ προκαλούν, ότι παίρνουν μέτρα υπέρ των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων με ψίχουλα που τα παίρνει ο άνεμος.
Κάνουμε μαχητικό βήμα κλιμάκωσης του αγώνα, προετοιμαζόμαστε για απεργιακή απάντηση, κόντρα στα αντιλαϊκά σχέδια κυβέρνησης και εργοδοτών.
Παίρνουμε θάρρος και παράδειγμα από τις δεκάδες εστίες αντίστασης και αγώνα που έχουν ξεσπάσει σε COSCO, ΛΑΡΚΟ, Λιπάσματα και Πετρέλαια Καβάλας, EFOOD, ΟΑΣΘ. Στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον σπουδαίο αγώνα που δίνουν οι εργαζόμενοι στην ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, κόντρα στην εργοδοσία, κόντρα στους νόμους όλων των κυβερνήσεων και στις δυνάμεις καταστολής.
Διαδηλώνουμε και διεκδικούμε:
Ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό. Κατώτερος μισθός στα 825 ευρώ. Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στα 660 ευρώ
7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
Επαναφορά κατακτήσεων, όπως οι τριετίες, η αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης, η κυριακάτικη αργία, η πληρωμή υπερωριών κ.ά.
Ουσιαστική προστασία των εργαζόμενων γυναικών και της μητρότητας.
Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων για τις ΣΣΕ και τους μισθούς.
Κατάργηση των αντεργατικών νόμων που απελευθερώνουν τις ομαδικές απολύσεις.
Κατάργηση στην πράξη των νόμων της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ που περιορίζουν το απεργιακό δικαίωμα
ΜΕΤΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
· Γενναία μείωση και πλαφόν στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.
· Κατάργηση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και του ΦΠΑ σε πετρέλαιο, βενζίνη, φυσικό αέριο και ηλεκτρική ενέργεια.
· Καμία διακοπή ρεύματος σε όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στους υπέρογκους λογαριασμούς.
· Κατάργηση του ΦΠΑ στα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
· Επιδότηση ενοικίου για εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά, τους φοιτητές και τις μικρές επιχειρήσεις, διεύρυνση των κριτηρίων ένταξης και αύξηση της επιδότησης.
· Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ για τα εργατικά και λαϊκά νοικοκυριά.
ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ!
· Καμία εμπλοκή για οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο.
· Να ακυρωθεί η ελληνοαμερικάνικη συμφωνία για τις βάσεις. Να κλείσουν όλες οι Αμερικανονατοϊκές βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα.
· Η χώρα μας να μη γίνει ορμητήριο για την επιδρομή των ιμπεριαλιστικών γερακιών του πολέμου.
· Κανένας φαντάρος και στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων σε αποστολή εκτός συνόρων.
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ ΜΑΣ ΜΙΜΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (ΠΟΥΛΟΣ).
19 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2008 KOPANAKINEWS
Ο Μίμης Γιαννόπουλος, ήταν παιδί του Αγγελή – Κατσάκου, αδελφού του παππού μου Μητράκου, πρώτος εξάδελφος του πατέρα μου Θανάση. Μητέρα είχε την θειά Κατερίνη και αδελφές την Βούλα και από τον πρώτο γάμο του πατέρα του, την Θανάσω και την Παναγιώτα Μερκούρη. Γεννήθηκε το 1939 και έφυγε από κοντά μας το 1987, στις 29 Νοέμβρη. Ο Πούλος, ήτανε το ίδαλμα, κάθε Αρτικαίου. Μαζί με το άλλο αδικοχαμένο Αρτικαίικο παιδί, τον Γρηγοράκη τον Δημογκότση, ήταν οι μεγάλες πνευματικές απώλειες του χωριού μας. Κάθε καλοκαίρι, που πήγαινα στο Αρτίκι για τις διακοπές, πρώτη μου στάση στο σπίτι του και μ’ έψαχνε η γιαγιά μου η θειά Μήτραινα. Μου έδειχνε τα ποιήματα που του δημοσιεύανε τα περιοδικά και καμαρώναμε μαζί. Κάποτε μου έδειξε κι ένα που είχε δημοσιεύσει η «Φιλολογική βραδινή», όταν την διεύθυνε οΜπάμπης ο Κλάρας, μια μεγάλη πνευματική μορφή. Περάσανε τα χρόνια, το καλοκαίρι του 1977, είχα κατέβει στο Κοπανάκι για τη βάπτισητου γιου μου. Τότε δούλευα σ’ ένα εκδοτικό οίκο και ετοιμαζόμουνα να εκδώσω, την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Μου εμπιστεύτηκε, το παρακάνω βιογραφικό και μερικά του ποιήματα. Το επόμενο καλοκαίρι, κυκλοφόρησε η δική μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Αιμάτινες σταγόνες». Είχε πάρει σειρά, η δική του συλλογή, τα πρώτα ποιήματα ήταν κιόλας δακτυλογραφημένα. Τίτλος «ΛΟΥΣΙΝΤΑ ΙΝΤΕΡΒΑΛΛΑ », Ποιητική συλλογή Μίμη Γιαννόπουλου. Αρτίκιον Τριφυλίας (1955-1973). -είχε γράψει με τα χέρια του- Όμως δεν ήταν τυχερό. Για οικογενειακούς λόγους έπρεπε να φύγω για την Μακεδονία, την Έδεσσα. Είχε αρχίσει η μεγάλη περιπέτεια της ζωής μου. Μετακομίσεις, απολύσεις, συνδικαλισμός και … χαμένα όνειρα. Κάπου, στις πολλές διαδρομές, χάθηκε ο πολύτιμος φάκελος. Εγώ είχα σταματήσει να κατεβαίνω στο Αρτίκι, που καιρός για διακοπές, …έφυγε και ο Θείος μου ο Πούλος. Όταν ξαναεπέστρεψα στα πάτρια εδάφη, άρχισα εναγωνίως να ψάχνω για ποιήματά του. Κάποιος, μου είπανε, που του είχε εμπιστευθεί μια συλλογή, την έκδωσε με τ’ όνομά του. Θύμωσα. Έπρεπε να βρω, έστω μερικά, τώρα μάλιστα που έβγαινε και αυτή η εφημερίδα, ήταν ευκαιρία να του γίνει τουλάχιστον μια παρουσίαση. Και το θαύμα έγινε. Η χαμένη συλλογή βρέθηκε. Την είχε φυλάξει – ξεχασμένη – η Αγγέλα, η μητέρα του γιου μου. Έτσι, μπορώ να σας δώσω μια γεύση, απ’ τον πνευματικό του πλούτο. Για τον πλούτο των γνώσεων του, ας μιλήσουν οι παλιοί συμμαθητές του και οι συχωριανοί του. Μαθητής του Γυμνασίου Κοπανακίου είχε εντυπωσιάσει, συμμαθητές αλλά και καθηγητές. Οι καθηγητές λέγανε: ποιος θα πει μάθημα, πλην του Γιαννόπουλου. Ήξερε, όχι μόνο, το παρακάτω μάθημα, αλλά και της επόμενης χρονιάς. Κάνω έκκληση, σ’ όσους είχε δώσει, κατά καιρούς ποιήματά του, να μας φέρουν ένα αντίγραφο.
Ιδιόχειρο βιογραφικό. Γεννήθηκα το 1939 στο χωριό Αρτίκι Τριφυλίας. Από τα πρώτα γυμνασιακά χρόνια ασχολήθηκα με την ποίηση. Δημοσίευσα ποιήματά μου σε διάφορα περιοδικά καθώς και στην «Φιλολογική Βραδυνή». Περαιώσας τας γυμνασιακάς μου σπουδάς εις Κυπαρισσίαν, ενεγράφη στο Πανεπιστήμιο στην Μαθηματική Σχολή. Εγκατέλειψα την σχολή, επειδή δεν με συγκινούσε και ασχολήθηκα αποκλειστικά με την ποίηση. Γράφω για να λυτρωθώ. Κάθε συναίσθημα , κάθε πόνος, κάθε χαρά, γίνονται αφορμή να μετουσιωθούν σε στόχους και να με λυτρώσουν. Γράφω για να ξεχάσω, για να με νοιώσουν, να με ακούσουν. Έχω διαβάσει πολλές ανθολογίες και συλλογές. Από τους ποιητές με συγκινούν ο Πόε, ο Καβάφης, ο Ελύτης και ο Γκαίτε. Εκτός από την ποίηση, ασχολούμαι με την Αγία Γραφή και την Ψυχανάλυση.
« Κελλιά Βουβό σκοτάδι, απελπισία, μονότονη αγωνία… Ξανθιά στοιχειά, φαντάσματα το κάθε τι τριγύρω. Στης νύχτας τα μεσάνυχτα μακριά απ’ την ευτυχία Στο προσκεφάλι το έρημο πάω απαλά να γύρω… Τρέμουν, τραντάζονται φριχτά οι τοίχοι- η ύπαρξή μου- στον ερχομό του σκοταδιού, στων ξωτικών το διάβα… Σαν στρατοκόποι αναίτια την δόλια την ψυχή μου πασχίζουν να την κάνουνε του ποθητού τους σκλάβα. Βραχνάς στ’ αλήθεια τ’ Άγνωστο το νου μου αναστατώνει. Και στην Γαλαάδ και στην Εδέμ τ’ ονείρου μου αντικρίζω φαντάσματα και ξωτικά. Και της βροχής οι τόνοι στοιχειώνουν τα ονείρατα… Ν’ απαλλαγώ πασχίζω. Και εκεί που σκλάβος στα βαριά τα σίδερα τ΄ονείρου φριχτά δερνόμουν, άσπλαχνα –της σκέψης μου το θαύμα-, μια αχτίδα παιχνιδιάρικη απ’ την Εδέμ τ’ Απείρου έρχεται ολοφώτιστη και μ’ αφαιρεί το μνήμα!… Αρτίκιον Τριφυλίας – Καλοκαίρι 1956 Δημοσιευμένον Η ποίησή μας Συνηθίσαμε να ντοπάρουμε τα αισθήματά μας με: ένα ποτήρι νεσκαφέ, ένα κουτάκι μαξιτόν, και δυο ασπιρίνες. Κι έτσι προσπαθούμε να βρούμε την μυρωδιά του χαμένου κρίνου, την ευωδιά του άκακου τριαντάφυλλου και την τρυφερότητα της νιόφυτης μαργαρίτας του έρωτά μας. Κι όλα αυτά αποτελούν την ποίησή μας, την ποίηση του αιώνα μας! Γαλήνια χαρά Την χαρά κι αν ποθήσαμε να μας φέρουν τ’ αστέρια την χαρά κι αν ζητήσαμε απ΄ τ’ ανθρώπινα χέρια απ’ τ’ ατλάζια της θάλασσας, απ’ τ’ αγέρα το ρέμα, απ’ του Ήλιου την φώτιση, απ’ των άστρων το στέμμα. Κι απ’ την νύχτα αν ζητήσαμε λιγοστή μια γαλήνη, μια γαλάζια ακροθάλασσα και χρυσή μια Σελήνη… Την χαρά μας την βρήκαμε στων ανθών την αγνότη στης ψυχής την γαλήνη μας, στην αιθέρια τη νειότη!… Μίμης Γιαννόπουλος Αρτίκιον Τριφυλίας 1966 Δημοσιευμένον εις Φιλολογικήν Βραδυνήν
Πλησιάζοντας στη μέση του 21ου αιώνα, η μονομερής επαφή με την άγνωστη οντότητα είχε φθάσει σε οριακό σημείο, καθώς οι πρώτοι αποδέκτες αδυνατούσαν να διαχειριστούν την πλούσια εισερχόμενη «Γνώση».
Μια ελίτ οικονομικά ισχυρών ανθρώπων στρατολογήθηκε για να επενδύσει στη μελλοντική επίτευξη Αμφίδρομης Επικοινωνίας και Επαφής με την άγνωστη «Ανώτερη Νόηση». Το πρόγραμμα βασίστηκε σε προηγούμενη «Εισερχόμενη Γνώση» και συνοψιζόταν στη χρηματοδότηση του γενετικού σχεδιασμού και της βιολογικής δημιουργίας, της ανατροφής, εκπαίδευσης και υποστήριξης των «16 Πρώτων». Δεκαέξι χαρισματικών παιδιών που, για τα εκατομμύρια των υποστηρικτών τους, θα άλλαζαν τις κοινωνικές δομές, αλλά για τους λίγους Γνώστες θα ήταν εκείνα που
θα επωμίζονταν το ETEREC, το σημαντικότερο κομμάτι της μέχρι τότε Γνώσης, αφού οι εφαρμογές του θα έφερναν αμετάκλητα την ανθρωπότητα μπροστά σε τεράστια διλήμματα με απρόβλεπτες συνέπειες και μηδαμινές επιλογές. Εξιστόρηση μιας συνωμοσίας που δεν ελέγχεται ούτε καν από αυτούς που τη διαχειρίζονται, μοιάζει με βιβλική περιγραφή ή αρχαιοελληνική τραγωδία, όπου τη μοίρα των πολλών την ορίζουν κάποιοι άρχοντες και των αρχόντων κάποιοι άφαντοι Θεοί.
Βιογραφικό:
Ο Σπύρος Στάης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Σπούδασε στην Ανωτέρα Σχολή Γραφικών και Διακοσμητικών Τεχνών των ΤΕΙ Αθήνας (1980-1984), στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου του Λυκούργου Σταυράκου, Τμήμα Σκηνογραφίας/Ενδυματολογίας (1983-1986). Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Concordia στο Μόντρεαλ, από την οποία αποφοίτησε το 1989 με διάκριση. Στην Ελλάδα συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραγωγές ως βοηθός σκηνογράφου, σκηνογράφος και ζωγράφος σκηνικών, ενώ στον Καναδά συνεργάστηκε με τις θεατρικές ομάδες της Ελληνικής Κοινότητας, της Εβραϊκής (Syide Brofman Centre), καθώς και ανεξάρτητες θεατρικές ομάδες του Μόντρεαλ και του Τορόντο. Από το 1992 διατηρεί στην Αθήνα γραφείο Αρχιτεκτονικών μελετών και Διακόσμησης Χώρων με πολλές ολοκληρωμένες εργασίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το 2018 εκδόθηκε το πρώτο του βιβλίο, το «Σαγηνεύοντας τη Ν.», ένα εικονογραφημένο μυθιστόρημα φαντασίας (Εκδόσεις Εντύποις, 2018). Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.
Το email σας περιλαμβάνεται σε λίστα επικοινωνίας που χρησιμοποιείται για την ενημέρωσή σας. Βάσει του ευρωπαϊκού κανονισμού προστασίας προσωπικών δεδομένων, εάν δεν επιθυμείτε να λαμβάνετε τα μηνύματά μας, παρακαλούμε ενημερώστε μας στο info@artspr.gr με ηλεκτρονικό μήνυμα με θέμα «Διαγραφή». Αν συμφωνείτε να λαμβάνετε τις ενημερώσεις μας, δεν χρειάζεται να κάνετε κάτι.
Ο Μίμης Γιαννόπουλος, ήταν παιδί του Αγγελή – Κατσάκου, αδελφού του παππού μου Μητράκου, πρώτος εξάδελφος του πατέρα μου Θανάση. Μητέρα είχε την θειά Κατερίνη και αδελφές την Βούλα και από τον πρώτο γάμο του πατέρα του, την Θανάσω και την Παναγιώτα Μερκούρη. Γεννήθηκε το 1939 και έφυγε από κοντά μας το 1987, στις 29 Νοέμβρη. Ο Πούλος, ήτανε το ίδαλμα, κάθε Αρτικαίου. Μαζί με το άλλο αδικοχαμένο Αρτικαίικο παιδί, τον Γρηγοράκη τον Δημογκότση, ήταν οι μεγάλες πνευματικές απώλειες του χωριού μας. Κάθε καλοκαίρι, που πήγαινα στο Αρτίκι για τις διακοπές, πρώτη μου στάση στο σπίτι του και μ’ έψαχνε η γιαγιά μου η θειά Μήτραινα. Μου έδειχνε τα ποιήματα που του δημοσιεύανε τα περιοδικά και καμαρώναμε μαζί. Κάποτε μου έδειξε κι ένα που είχε δημοσιεύσει η «Φιλολογική βραδινή», όταν την διεύθυνε οΜπάμπης ο Κλάρας, μια μεγάλη πνευματική μορφή. Περάσανε τα χρόνια, το καλοκαίρι του 1977, είχα κατέβει στο Κοπανάκι για τη βάπτισητου γιου μου. Τότε δούλευα σ’ ένα εκδοτικό οίκο και ετοιμαζόμουνα να εκδώσω, την πρώτη μου ποιητική συλλογή. Μου εμπιστεύτηκε, το παρακάνω βιογραφικό και μερικά του ποιήματα. Το επόμενο καλοκαίρι, κυκλοφόρησε η δική μου ποιητική συλλογή με τίτλο «Αιμάτινες σταγόνες». Είχε πάρει σειρά, η δική του συλλογή, τα πρώτα ποιήματα ήταν κιόλας δακτυλογραφημένα. Τίτλος «ΛΟΥΣΙΝΤΑ ΙΝΤΕΡΒΑΛΛΑ », Ποιητική συλλογή Μίμη Γιαννόπουλου. Αρτίκιον Τριφυλίας (1955-1973). -είχε γράψει με τα χέρια του- Όμως δεν ήταν τυχερό. Για οικογενειακούς λόγους έπρεπε να φύγω για την Μακεδονία, την Έδεσσα. Είχε αρχίσει η μεγάλη περιπέτεια της ζωής μου. Μετακομίσεις, απολύσεις, συνδικαλισμός και … χαμένα όνειρα. Κάπου, στις πολλές διαδρομές, χάθηκε ο πολύτιμος φάκελος. Εγώ είχα σταματήσει να κατεβαίνω στο Αρτίκι, που καιρός για διακοπές, …έφυγε και ο Θείος μου ο Πούλος. Όταν ξαναεπέστρεψα στα πάτρια εδάφη, άρχισα εναγωνίως να ψάχνω για ποιήματά του. Κάποιος, μου είπανε, που του είχε εμπιστευθεί μια συλλογή, την έκδωσε με τ’ όνομά του. Θύμωσα. Έπρεπε να βρω, έστω μερικά, τώρα μάλιστα που έβγαινε και αυτή η εφημερίδα, ήταν ευκαιρία να του γίνει τουλάχιστον μια παρουσίαση. Και το θαύμα έγινε. Η χαμένη συλλογή βρέθηκε. Την είχε φυλάξει – ξεχασμένη – η Αγγέλα, η μητέρα του γιου μου. Έτσι, μπορώ να σας δώσω μια γεύση, απ’ τον πνευματικό του πλούτο. Για τον πλούτο των γνώσεων του, ας μιλήσουν οι παλιοί συμμαθητές του και οι συχωριανοί του. Μαθητής του Γυμνασίου Κοπανακίου είχε εντυπωσιάσει, συμμαθητές αλλά και καθηγητές. Οι καθηγητές λέγανε: ποιος θα πει μάθημα, πλην του Γιαννόπουλου. Ήξερε, όχι μόνο, το παρακάτω μάθημα, αλλά και της επόμενης χρονιάς. Κάνω έκκληση, σ’ όσους είχε δώσει, κατά καιρούς ποιήματά του, να μας φέρουν ένα αντίγραφο.
Kopanaki news 