Κυριακή, 10 Νοεμβρίου στην Αθήνα: Παρουσίαση του έργου τεσσάρων λογοτεχνών της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων.

Ημερίδα παρουσίασης του έργου 4 λογοτεχνών – μελών της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων

Ημερίδα παρουσίασης του έργου τεσσάρων λογοτεχνών – μελών της, αλλά και της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων, των Λύσανδρου Αντωνόπουλου (Φιλέα Τετράζη), Γαρυφαλλιάς Κατσαμπάνη – Τσαγκάρη, Άγγελου Λάππα και Μαρίας Σταθέα, θα γίνει στην αίθουσα της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών (Γεωρ. Γενναδίου 8 – Αθήνα) την Κυριακή, 10 Νοεμβρίου, στις 10.30 το πρωί.
Ομιλητές για τον κάθε λογοτέχνη αντίστοιχα είναι οι: Αυγερινός Ανδρέου, πρώην πρόεδρος και νυν μέλος Δ.Σ. της ΕΕΛ, Μαρία Σταθέα, φιλόλογος – συγγραφέας, Κώστας Καρούσος, πρόεδρος ΕΕΛ και Βίβιαν Γιαννούδη – Αυγερινού, κριτικός λογοτεχνίας, ποιήτρια, μέλος Δ.Σ. της ΕΕΛ.
Θα απαγγείλουν οι: Κατερίνα Ντούγκα – Κοτοπούλου, συγγραφέας, μέλος της ΕΕΛ και Σπύρος Αυλωνίτης, πρόεδρος Πειθαρχικού Συμβουλίου ΕΕΛ, συγγραφέας, ποιητής.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημήτρης Λαμπρόπουλος, γενικός έφορος ΕΕΛ, ποιητής και θα απευθύνουν χαιρετισμό ο πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, Κώστας Καρούσος και η πρόεδρος της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων, Αντωνία Παυλάκου.

Ο Άρχων, επί Ανθρώπων άρχει, διά Νόμων άρχει, Ουκ Αεί άρχει

Καλοπροαίρετη Υπενθύμιση στους Άρχοντες …
-που πρόσφατα ορκίσθηκαν-
… διά στόματος Αγάθωνος του Αθηναίου·
Ποιητή, της Τραγικής Θεατρικής Ποιήσεως, του Ε΄προ Χριστού
Χρυσού Αιώνα, και μαθητή του Σωκράτους.

Και μόνον ότι αναφέρονται σ’αυτόν, οι Αριστοφάνης, Πλάτων, και Αριστοτέλης,
αξίζει να προσέξει κανείς τα λόγια του :

«Ο Άρχων, επί Ανθρώπων άρχει, διά Νόμων άρχει, Ουκ Αεί άρχει.»

Δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται οιαδήποτε επεξήγηση· η ρήση είναι σαφής
και ξεκάθαρη· τόσο· ώστε προυποθέτει επίσης σαφείς, ξεκάθαρους,
και κυρίως έξυπνους αποδέκτες.

Μόνον, για το «…δια νόμων άρχει…», να διευκρινήσουμε πως εννοείται,
το διά δικαιοσύνης άρχειν· διά της ουσίας δηλαδή κ όχι διά της ψυχρής ερμηνείας, του νόμου.

Στον Αγάθωνα οφείλεται ότι προκλήθηκε και το εξής, επίσης παγκόσμιου
ενδιαφέροντος γεγονός.
Όταν στα 416 π.Χ., η Τραγωδία του νίκησε στους Δραματικούς Αγώνες,
της Θρησκευτικής Εορτής των Ληναίων, την επομένη διοργάνωσε γιά την νίκη του συμπόσιο, με παρακαθήμενους τους Σωκράτη, Αλκιβιάδη, Αριστοφάνη, Παυσανία, Ερυξίμαχο, Φαίδρο, Αριστόμαχο, και φυσικά Αγάθωνα· η συζήτηση των οποίων απετέλεσε το διάσημο και οικουμενικό «Συμπόσιον»·
το οποίο μας παραδίδει ο Πλάτων.

-Εδώ ταιριάζει αυτό που λέει ο Γκαίτε… Nicht essen, trotz krumel, die aus der Geistigen Abendessen von Griechen gallen… Δεν τρώμε, παρά από τα ψίχουλα, που πέφτουν από το Πνευματικό Δείπνο των Ελλήνων…-

Η αξία του Αγάθωνος, κρίνεται και από το ότι κλήθηκε στα 405 π.Χ. στην Πέλλα, γιά να διδάξει τις τραγωδίες του· όπως προηγουμένως είχε κληθεί ο ίδιος ο εκ των στυλοβατών δημιουργών του Ελληνικού, Παγκοσμίου, Θεάτρου, Ευριπίδης.
Αμφότεροι μάλιστα οι Ποιητές αυτοί, ετελεύτησαν στην Πέλλα.

Στην εικόνα που επισυνάπτεται, παριστάνεται ο Αγάθων, σε ζωγραφική λεπτομέρεια από τον πίνακα του Anselm Feuerbach, “Der Rlato’s Symposium”.

Γεώργιος Κακής Κωνσταντινάτος
Ηθοποιός Σκηνοθέτης Εικαστικός

Γειτονιά…Καραγκιόζης: Ένα ακόμα αφιέρωμα της Μαλούσας μας, στον συμπατριώτη μας καραγκιοζοπαίχτη Θανάση Σπυρόπουλο.

 Γεωργια Αγγελοπουλου-Μαλλουσα 

Γεωργια Αγγελοπουλου-Μαλλουσα

Γειτονιά…Καραγκιόζης

Ποτέ δε συμφώνησα με τις λεπτεπίλεπτες καραγκιοζίστικες φωνές διάφορων Καλλιτεχνών,οι οποίοι μπορεί θεωρητικά
να στέκουν, όμως άλλο η θεωρία κι άλλο
η πράξη.
Η 100% φωνή ήταν και είναι, αυτή
των παιδικών μου χρόνων στο χωριό μου
Κοπανάκι Τριφυλίας, η φωνή του δικού μας
καραγκιοζοπαίχτη Θανάση Σπυρόπουλου.
Αυτή πρέπει να είναι η φωνή (αποψή μου)
του πολυφαμελίτη Καραγκιόζη, δηλαδή
τραχιά, ακαλλιέργητη, βραχνιασμένη,
πραχυπρόφερτη…αφού, ο Καραγκιόζης,
σε μια καλύβα έμενε που, μπαζε απ,όλες
τις πάντες κρύο, στα βουνά γύριζε,
τον τελάλη έκανε…οπότε δεν του πάει
το «Αθηναίϊκο στιλ»… το αστικό και το «πολίτικο»…άνθρωπος της υπαίθρου ήταν!
Οι παλιές παραστάσεις, του Καραγκιόζη
σήμερα, είναι φρεσκότατες, μιας και ξαναγυρίσαμε
στη φτώχεια και στη μιζέρια
που η φασολάδα, η μακαρονάδα, θα έχει πέραση…
όπως και η αδεκαρίλα, οπότε
θα περνάει η «ντοπροσυνη με ολίγη ναι, κουτοπονηριά», προκειμένου να ζήσει κανείς
αλλά να ζήσει και την οικογένειά του…
Πολύτιμο στοιχείο της λαϊκής μας παράδοσης,
άλλοτε ως φιγούρα  κι άλλοτε  ως θέαμα,
ο Καραγκιόζης δημιούργησε
ένα αυθεντικό είδος λαϊκού θεάτρου
που κατάφερε να αντανακλά και να εκφράζει
αξίες και πρότυπα γνήσια Ελληνικά.
Ως φιγούρα, έγινε αξιαγάπητος ήρωας
που συμπύκνωνε αρετές κι αδυναμίες
και μαζί ένα μοναδικό σύμβολο ανθρώπου
που μπορεί κι αντιστέκεται στη φτώχεια,
την κακοτυχία- και την εξουσία- σκορπώντας
κέφι κι ελπίδα ζωής!
Ως παράσταση, μας αποκάλυψε ένα
πλουσιότατο και θαυμαστό τρόπο έκφρασης
καθώς στη χάρη και τη δεξιοτεχνία που είχαν οι καραγκιοζοπαίχτες,κατόρθωσε με απλά
και πρωτόγονα μέσα να γοητέψει,
να συγκινήσει και να συναρπάσει εκατομμύρια
Έλληνες όπου κι αν βρίσκονταν.
Αυτοί οι δύο παράγοντες διαμόρφωσαν το μαγικό κόσμο του Καραγκιόζη, που πέρα απο διασκέδαση, ψυχαγωγία κι απόλαυση
αποτελεί για όλους μας μια ανεκτίμητη
κιβωτό αυτογνωσίας και οφείλουμε με κάθε
τρόπο να διαφυλάξουμε.

Η καταγωγή του Καραγκιόζη,
τ,ονομά του, η μορφή του.

Γύρω απο το πρόβλημα της καταγωγής
του Καραγκιόζη, αν δηλαδή είναι τούρκικο
ή ελληνικό δημιούργημα έχουν λεχθεί και αναπτυχθεί μύθοι και παραδόσεις,άλλοτε
υπέρ της μιάς κι άλλοτε υπέρ της άλλης άποψης.
Ο τρόπος και η τεχνική της λατρείας
ανάγονται πιθανότατα στα «Ελευσίνια Μυστήρια» ενώ σχετικές αναφορές ανιχνεύονται τόσο στον Πλάτωνα όσο
και στον Αριστοφάνη.
Οι παραστάσεις του είχαν δύο μορφές:
Τον » θρησκευτικό» και τον «βέβηλο» ή αισχρό.
Η πρώτη μορφή είχε ηθικοπλαστικό χαρακτήρα. Αντίθετα ο «βέβηλος» είχε στόχο
να διασκεδαζει τα πλήθη και ήταν γεμάτος
αθυροροστομίες και βωμολοχίες χωρίς
ν,αποφεύγει συμβολισμούς,που ήταν εμφανείς
και στη μεταγενεστερη ελληνική εκδοχή του.
Στα τούρκικα τ,ονομά του σημαίνει
μαυρομάτης και αναφέρεται ότι του το έδωσε
ένας Έλληνας απο την Ύδρα Γ.Μαυρομάτης,
τον 18ον αιώνα περίπου.
Καμπούρης, φαλακρός, πολυτεχνίτης
κι ερημοσπίτης,κατεργάρης και καταφερτζής
που όμως αντιμετωπιζει τη ζωή με θυμόσοφη
διάθεση ,κέφι κι αισιοδοξία. Συνεχώς πεινασμένος απλώνει το μακρύ του χέρι,
άλλοτε για να ξύσει σκυφτός το κεφάλι του
κι άλλοτε για ν,αρπάξει ό,τι μπορεί απο το
καθημερινό αλισβερίσι,ενώ παράλληλα του αρέσει ν,ανακατεύεται σε όλα,να κρίνει,
να σχολιάζει,να σαρκάζει και ν,αυτοσαρκάζεται.Αυθεντικός ήρωας
διαμαρτύρεται για τη ζωή του,αντιστέκεται
στην αδικία της αλλά υπομένει τα πάντα
με εγκαρτέρηση, αξιοπρέπεια, ειρωνία
και χαμόγελο!

Οι φιγούρες του

Χατζηαβατης,Μπαρμπαγιώργος,
Σιόρ Διονύσιος,Μορφονιός,Εβραίος,
Σταύρακας κ.α. καθώς και το ξυπόλυτο
τάγμα του,τα παιδιά του:
Κοπρίτης,Μπιριγκόγκος,Κολλητήρης
και η γυναίκα του Αγλαϊα…

» Οι φωνές του Καραγκιόζη,
όπως και οι φωνές των πλανόδιων μικροπωλητών,δυνατές,αγνές,μεσογειακές
με μιαν επισημότητα που σε κάνει ν,απορείς
και να μην ξέρεις σε ποιά αυλή εμαθήτεψαν
κι απο ποιά μεγάλη θρησκεία προέρχονται,
με τραβούσαν πολύ περισσότερο απο τη
σκαλδαλώδη ομοιότητα που είχαν
οι διαφημίσεις του και οι φιγούρες του
με τα αρχαία αγγεία.Όλη η νοστιμάδα
της Ελληνικής φυλής,εκφρασμένη με ήχους».
(Γιάννης Τσαρούχης)

«Ο Καραγκιόζης ειναι το μοναδικό λαϊκό μας
θέατρο.Ένα θέατρο βαθύπλουτο
σε περιεχόμενο και άφταστο σε σκηνική
πρωτοτυπία.Ανεξάρτητα απο το αν η αρχική του επινόηση ανήκει σε μας ή όχι, στα χέρια
των δικών μας καραγκιοζοπαιχτών,το θέατρο
των σκιών,έφτασε σε ψηλά καλλιτεχνικά
επιτεύγματα εκφράζοντας συνάμα με τρόπο
σπαρταριστό σύγχρονα βάσανα και παλιούς
ελληνικούς καημούς.» (Γιώργος Ιωάννου).

Σημείωση:
Για όσους δε γνωρίζουν ,
ο Θανάσης Σπυρόπουλος- εν ζωή ακόμα-
γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κοπανάκι
Τριφυλίας Μεσσηνίας.Άνοιξε τα φτερά του
παίζοντας ανα την Ελλάδα
(Κοπανάκι,Καλαμάτα,Τρίπολη,Αθήνα).
Πρωτοείδε Καραγκιόζη στο καφενείο
του πατέρα του.»Το πανί,οι φιγούρες πίσω
απο αυτό,οι φωνές,ο φωτισμός»,
ήτανε τα στοιχεία -ερεθίσματα- ως λέει,
που τον μάγεψαν και τον έκαναν, αρχικά
στη ηλικία περίπου των 15 χρόνων του,
βοηθό- μαθητή στον τοπικό Καραγκιοζοπαίχτη
Βασίλη Φιλντισάκο.Μαθητεύοντας κοντά του
και με τα ξέχωρα χαρίσματα που είχε, έμαθε
τα βασικά μυστικά της τέχνης αυτής.
Υπερήλιξ πλέον, δεν ξεχνά το χωριό μας και κάθε καλοκαίρι παίζει και σκορπά άφθονο
γέΑφιέλιο και ωραίες αυτοσχέδιες ατάκες,καθώς μοιράζει στους συντοπίτες του και φιγούρες.

«Αξιότιμο κύριοι,καλησπέρα,πέρα για πέρα..
Απόψε θα φάμε,θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε..» (Ε.Σπαθάρης)

«Κείνο που με τρώει,κείνο που με σώζει…
είναι που ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη»
(Δ.Σαββόπουλος)

Αφιέρωμα.
Τιμητική προσφορά στην προσφορά του!

Δημοσίευμα στο περιοδικό»Νέα Αριάδνη»
Τεύχος102,  Απρίλιος,Μάϊος,Ιούνιος.
(Η φωνή του χωριού.Γράφει η Μαλλούσα)

Ο Ανθρώπινος Χαρακτήρας, Η Αγωγή και το Ήθος του Ανθρώπου. Toυ Δημήτρη Μητρόπουλου.

Ο Ανθρώπινος Χαρακτήρας

________

Είναι η έκφραση του ψυχοσυναισθηματικού μας εγώ στην επικοινωνία μας,

με τους συνανθρώπους και το ευρύτερο περιβάλλον της ζωής, στην πορεία μας.

Είναι το ατομικό ιδιαίτερο στοιχείο του ανθρώπου, που τον χαρακτηρίζει από τους άλλους,

και γίνεται ευχάριστος ή δυσάρεστος, με τη συμπεριφορά του, που διακρίνεται από μικρούς & μεγάλους.

________

Ο χαρακτήρας θεωρείται, η ψυχική τοποθέτηση του εαυτού του,

είναι ο τρόπος, που ένας άνθρωπος, εκφράζει το είναι και το εγώ του.

Είναι η γραμμή προσανατολισμού του και η τάση προς επιβολή του,

που λειτουργεί συνδεδεμένος με το κοινωνικό συναίσθημα, που εκφράζει και την προβολή του.

________

Αγνοούμε ποια είναι η φύση της διάρκειας της ανθρώπινης διαβίωσης,

του ψυχολογικού και του φυσιολογικού χρόνου και της επιβίωσης.

Ξέρουμε, ότι αποτελούμε, ένα σύνολο από ιστούς, όργανα, υγρά και συνείδηση

και στις σχέσεις ανάμεσα στα εγκεφαλικά κύτταρα και τον εσώκοσμο είναι άγνωστη η διείσδυση.

________

Ο χαρακτήρας επηρεάζεται, από τις φυσικές καταβολές και την εκπαίδευσή του.

Ο Αριστοτέλης υποστήριξε ότι η «φύσις», το «ήθος» και ο «λόγος» καθορίζονται από τη διανόησή του.

Οι ιδιότητες του χαρακτήρα αποκτώνται από νωρίς, όταν εκφράζει μια ορισμένη συμπεριφορά του,

και ψυχικά φαινόμενα των ιδιοτήτων του χαρακτήρα του δεν οφείλονται, στην κληρονομικότητά του.

________

Η μελέτη και ανάλυση των ιδιοτήτων του χαρακτήρα και η γνώση του,

είναι επωφελής, επειδή γνωρίζοντας τις ιδιότητές του, έχουμε συναίσθηση και της προδιάθεσής του.

Η ταξινόμηση των ανθρώπινων χαρακτήρων, μαζί με τις αιτίες,

έχει γίνει από τον ψυχολόγο με περισσότερο «ολιστικό» τρόπο, γι’ αυτό έχει πολλές αξίες.

________

Έτσι έχουμε κατά τον Φιούγκ, βασικούς ψυχολογικούς χαρακτήρες και νιώθουμε θαυμασμό,

τον Εξωστρεφή και τον Εσωστρεφή Διανοητικό, Συναισθηματικό, κατ’ αίσθηση, ενωρατικό & διαισθητικό.

Βασική τάση του Εξωστρεφή είναι η σχέση με τον έξω κόσμο και την κοινωνία.

Και του Εσωστρεφή, να βλέπει, να βιώνει και κρίνει την πραγματικότητα, με γνώμονα προσαρμοζόμενο στην Ανθρώπινη Αξία.

Η Αγωγή και το Ήθος του Ανθρώπου

________

Η αγωγή ειδικά των παιδιών μέσα στην οικογένεια, προάγει πολλές αρετές.

Γι’ αυτό υπάρχει υποχρέωση των γονιών, να συμπεριφέρονται με πραότητα και σωστές αρχές.

Έτσι αν τα αναθρέψουν επιμελημένα, σύμφωνα με τις παραδόσεις και υποδειγματική παιδεία,

ολοκληρώνεται η προσωπικότητά τους και μπορούν στη ζωή τους, να διεκδικήσουν πρωτεία.

________

Ο άνθρωπος αποτελείται από Σώμα, που έχει αρχή και τέλος, αλλά και από ψυχή.

Η ψυχή είναι αθάνατη και έχει στη διάρκεια της ζωής, κανόνες για να καλλιεργηθεί.

Είναι η βασίλισσα και το σώμα το ανάκτορο που ζει και κατοικεί,

όταν όμως αλλάξει η σχέση και η βασίλισσα γίνει υπηρέτρια, έχομε σήψη ηθική.

________

Κατά τον Σωκράτη, η σύνεση των ανθρώπων, η σωφροσύνη, η ταπεινοφροσύνη και η μετριοφροσύνη,

είναι οι ιδιότητες του ήθους , που τον διακατέχουν μαζί με την ταπεινοσύνη.

Ο Συνετός και Σώφρων είναι στη ζωή του υπόδειγμα σε όλους,

ο δε ταπεινόφρων και μετριόφρων σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους.

________

Σήμερα οι άνθρωποι στοχεύουν στον εύκολο πλουτισμό, στη ζωή τους,

θέλουν να μην εργάζονται και μεθοδεύουν, την καλή εικόνα προς τα έξω, για την προβολή τους.

Αυτά τα συναισθήματα λειτουργούν χωρίς αναστολές, στη συνείδησή τους,

πολλές φορές όμως μπορούν να οδηγήσουν, σε ακραίες συμπεριφορές, σαν ανταμοιβή τους.

________

Η λάθος απόφαση, που λαμβάνεται με ιδιοτέλεια και καιροσκοπισμό,

είναι υπεύθυνη, κατά τις ιστορικές καταγραφές, για την απαξίωση στον μέγιστο βαθμό.

Όταν όμως ενεργούμε με βάση τον αυτοσεβασμό και τις ηθικές αρχές και αξίες

τότε ακόμη και αν στοιχίζουν όποιος τις λαμβάνει, επιφέρουν ειρήνη συνείδησης και ευλογίες.

________

Ο πλούτος και η εξουσία, δεν είναι εξ ορισμού κακά, κατά την θέση της χριστιανικής ηθικής.

Αντίθετα το πρόβλημα είναι στους διαχειριστές τους, που τα μετατρέπουν σε εργαλεία εκμετάλλευσης.

Ο Ιωσήφ από Αριμαθέα, σύμφωνα με Ευαγγελική περικοπή ήταν «ευσχήμων βουλευτής»,

πλούσιος, επιφανής, ζήτησε όμως από τον Πιλάτο, το Σώμα του Ιησού, για να φροντίσει της ταφής.

________

Άνθρωπε σκέψου κι άφησε τα πάθη και τα μίση,

γιατί στο θάνατο μπροστά, είμαστε όλοι ίσοι.

Η ανθρώπινη ψυχή έχει μεγάλη ανάγκη, από τα ιδανικά, παρά από τα πραγματικά.

Με το πραγματικό ζει, με το ιδανικό υπάρχει, αυτά είναι τα σημαντικά.

 

Δημήτριος Μητρόπουλος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΔΥΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ «Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ» ΚΑΙ «Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ»

Η Αισιοδοξία του Ανθρώπου

Η αισιοδοξία είναι μια ψυχική λειτουργία, που πρέπει ο άνθρωπος να νιώθει και εμφανίζει, όταν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αβεβαιότητας, έντονα τον ταλανίζει.

Χρειάζεται να σκέπτεται σωστά, συνετά με αυτοεκτίμηση και λογικάκαι να μην τα βλέπει όλα στον εσώκοσμό του, περίεργα και αρνητικά.

Η αρνητική ερμηνεία του ψυχισμού του, έχει παρενέργειες στη συμπεριφορά του, γιατί του παίρνει την δύναμη μέσα από την καρδιά του.

Νιώθει περίεργα αδύναμος και για τη ζωή του ανασφαλής, γι’ αυτό πρέπει, θαρραλέα όλα να τα αντιμετωπίζει περιχαρής.                                 Πρέπει με ορθοφροσύνη να αντιμετωπίζουμε, όλα τα δύσκολα προβλήματα, και όχι συνέχεια ο ψυχισμός μας, να καλλιεργεί την αβεβαιότητα στα διάφορα ζητήματα.

Βέβαια θεωρητικά όλα τα προαναφερόμενα φαίνονται πολύ απλά, όταν όμως τα βιώνει ο άνθρωπος, το συναίσθημα αυτό λειτουργεί αρνητικά.

Η αισιοδοξία ενισχύει τον Άνθρωπο στη ζωή, για να παίρνεις αποφάσεις, με σχέδια για το μέλλον, δημιουργία και συνεχείς δράσεις.

Δημιουργεί αποθεματικό ψυχικών δυνάμεων, σε δύσκολες στιγμές της ζωής, για τις οποίες χρειάζεται ενίσχυση το εγώ σου, όταν είσαι ανυπεράσπιστος αυτής της συνδρομής.

Ο απαισιόδοξος, όλα δύσκολα για το μέλλον του τα βλέπει γιατί δεν βάζει τον ορθολογισμό και την ήρεμη συνείδησή του να δουλέψει.

Πρέπει να προχωράμε με δυναμισμό και προσδοκίες στη ζωή μας και οι τρόποι αυτοί σκέψεις και συμπεριφορές, θα είναι η δύναμή μας.                                                           ________

Έγραψα αυτά τα λίγα εκφράζοντας τα δικά μου συναισθήματα, που δεν πρέπει να με ελέγχουν αρνητικά, για να προλαβαίνω τα προβλήματα.

Είναι αναγκαία η δύναμη, της πίστης μας στην Παναγία, που σε όλα τα δύσκολα, αν την επικαλεστούμε, έχομε ευλογία.

 

Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ

(Κοινωνική Ανατομία του Εγκλήματος και του Εγκληματία)

Το μεγάλο και απαραίτητο έργο για τη σωστή τοποθέτηση του εγκλήματος αρχίζει με την ψυχολογία του βάθους, την ψυχανάλυση.

Ειδικά για το έγκλημα ο Φρόϋντ υποστηρίζει ότι γεννιέται εξαιτίας του μίσους που νιώθει ο άνθρωπος για πρόσωπα του δικού του περιβάλλοντος, συνήθως τους γονείς του, που όπως καταλαβαίνει ότι κανονικά θα έπρεπε να τα αγαπάει και να τα σέβεται.

Όσο μεγαλώνει και ωριμάζει το άτομο, αναπτύσσεται και η κρίση του, αρχίζει να κάνει συγκρίσεις, με την ευρύτερη κοινωνία και βλέπει, ότι αυτό που συνήθως συμβαίνει και που είναι το κανονικό στην κοινωνία, είναι το να υπάρχει σεβασμός και αγάπη προς τους γονείς, συναισθήματα, δηλαδή που αυτός δεν έχει για τους δικούς του.

Τότε του δημιουργείται ένα αίσθημα ενοχής, για τα αισθήματα που έχει και που δεν μπορεί να καταπνίξει.

Ο Φρόϋντ σαν πρώτη εξήγηση πρόβαλλε την άποψη, ότι το υποσυνείδητο αίσθημα ενοχής, είναι εκείνο που σπρώχνει τον άνθρωπο, στο να κάνει ορισμένες εγκληματικές πράξεις, με μόνο υποσυνείδητο το κίνητρο να συλληφθεί και να τιμωρηθεί.

Η άποψη αυτή σήμερα, δεν γίνεται δεκτή, παρά μόνο για μια μικρή κατηγορία νευρωτικών εγκληματιών.

Από την ψυχολογία του JUNG, εκείνο που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι ο κόσμος των αντίρροπων δυνάμεων, που υπάρχουν και δρουν συνεχώς, μέσα στην ανθρώπινη ψυχή.

Για τον JUNG εγκληματίας είναι ο άνθρωπος, ο οποίος δεν κατορθώνει να ρυθμίσει τις ψυχικές του λειτουργίες με τρόπο ικανοποιητικό, ώστε να επιτυγχάνει την γόνιμη ένωση και την δημιουργική σύγκρουση των αντιθέτων ζευγών σε πορεία συνεργασίας και μάλιστα με κοινωνική κατεύθυνση.

Αντίθετα υπάρχει σημαντική διατάραξη και ανωμαλία, έτσι που να μην επιτυγχάνεται η συνεργασία, αλλά αντί αυτής να δημιουργούνται ψυχικές ανωμαλίες, που οδηγούν στην αντικοινωνική συμπεριφορά, στο έγκλημα. Ο άνθρωπος είναι από την φύση του αδύνατο να ζήσει έξω από μια κοινωνία.

Το παιδί περνάει από δύο διαδοχικές διαδικασίες συγχρόνως. Από τη διαδικασία της ταύτισης με τους γονείς του, οπότε απορροφάει και τα ηθικά συναισθήματα του καλού και του κακού και τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης, δηλαδή της δημιουργίας επαφής με τους άλλους ανθρώπους. Αν οι δύο αυτές διαδικασίες, αποτύχουν, τότε το παιδί μένει εγωκεντρικό και ανώριμο.

Εγωκεντρικώς είναι εκείνος, που δεν κατάφερε, να αισθανθεί αγάπη με συνέπεια να λαμβάνει υπόψη του μόνο τις δικές του επιθυμίες. Ο εγωκεντρικός άνθρωπος είναι εκείνος, που δεν έχει την ικανότητα να μπει στη θέση του άλλου, να νοιώσει όπως ο άλλος.

Όλοι οι μεγάλοι εγκληματίες, έχουν σαν κύριο χαρακτηριστικό τον υπερβολικό εγωκεντρισμό.

Ανώριμος είναι αυτός που αποτυγχάνει στην κοινωνική ψυχική εξέλιξη με συνέπεια, να μην μπορεί να συγκρατεί τις επιθυμίες του και να κυριαρχεί τις αρνητικές τάσεις του, σύμφωνα με την πραγματικότητα.

Ο εγωκεντρισμός και η ανωριμότητα, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά των εγκληματιών, που έχουν πραγματική ροπή προς το έγκλημα.

Συνοπτικά : οι βάσεις της κοινωνικής προσωπικότητας, σχηματίζονται ασυνείδητα, στην παιδική ηλικία στα πρώτα χρόνια της ανθρώπινης ζωής.

Στην συνέχεια όμως ο άνθρωπος διαρκώς εξελίσσεται και η προσωπικότητα διαρκώς ανασυγκροτείται, βελτιώνεται ή χειροτερεύει, με κρισιμότερη χρονική περίοδο την εφηβεία, που είναι, κατά δεύτερο λόγο η σημαντικότερη για τον σχηματισμό της προσωπικότητας.

Και η αντικοινωνική τοποθέτηση μπορεί να ενισχυθεί ή να εξασθενήσει, κάποτε δε και να εξαλειφθεί. Αλλά και χωρίς να εξαλειφθεί, να μην καταλήξει στην εγκληματική πράξη.

Ικανό χαρακτηριστικό γνώρισμα κάθε εγκληματικής πράξης, σε κάθε κοινωνία και σε κάθε εποχή, είναι ότι η πράξη αυτή προσβάλλει, τα στοιχειώδη ηθικά συναισθήματα μιας συγκεκριμένης κοινωνίας, απαραίτητα για τη συμβίωση αυτή.

Το έγκλημα συγκινεί και εξεγείρει και τον άνθρωπο σαν άτομο και την κοινωνία ακριβώς γιατί είναι πράξη αντικοινωνική.

Δημήτριος Μητρόπουλος

Αντ/γος Ε.Α. ΕΛ.ΑΣ – Επίτ. Υπαρ/γος

Πτυχιούχος : Νομικής & Πολιτικών Επιστημών

Κυκλοφόρησε το 5ο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ τῶν ὡραίων τεχνῶν. Φιλοξενεί πρωτότυπη συνεργασία του Δημήτρη Μαγριπλῆ.

Τὸ Κοινόν Τῶν Ὡραίων Τεχνῶν

 

Κυκλοφόρησε το 5ο τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ ΤΟ ΚΟΙΝΟΝ τῶν ὡραίων τεχνῶν μὲ ζωγραφιὲς τοῦ Γιάννη Μενεσίδη. Ὁ Ἠλίας Κεφάλας σχολιάζει το «Σπίτι μὲ κῆπον» τοῦ Κ.Π. Καβάφη, ἐνῶ ὁ Χ. Ἀναγνωστόπουλος συζητᾶ μὲ τὴν Μαρία Διαλούπη γιὰ τὴν ποιητικὴ εἰκόνα. Ἡ Μάρθα Φριντζήλα μᾶς παρουσιάζει τὴν ποιητική της πλευρά. Ὁ Βασίλης Κωνσταντούδης στοχάζεται πάνω στὴν ἀρχὴ τοῦ σύμπαντος, ὁ Ε. Σταυρόπουλος συνομιλεῖ μὲ τὸν Σπυρίδωνα Ζαμπέλιο, ἐνῶ ὁ Βασίλης Ξυδιᾶς σχολιάζει τὶς βαλκανικὲς παραχαράξεις. Ἡ Χρύσα Ἀλεξοπούλου μεταφράζει δύο ποιήματα της Ἀννέτ φον Ντρόστε-Χίλσχοφ καὶ ὁ Δημήτρης Μπαλτᾶς μεταφράζει ἕνα κείμενο τοῦ Πατρὶκ ντε Λομπιὲ γιὰ τὸν Ν. Μπερντιάγεφ. Ὁ Γιάννης Πατίλης ἀφιερώνει λίγα λόγια στὴν ποίηση τοῦ Δημήτρη Ἀρμάου. Ἀκόμα φιλοξενοῦνται πρωτότυπες συνεργασίες τῶν, Σπύρου Γεωργίου, Κώστα Καρανάτση, Ἀλίκης Καλομοίρη, Δημήτρη Μαγριπλῆ καὶ ἀναδημοσιεύεται μιὰ ἐξαιρετικὴ ἀφήγηση τοῦ π. Γεράσιμου Φωκᾶ.
Τὸ βρίσκεται στὰ βιβλιοπωλεῖα μὲ τὴν εὐγενικὴ φροντίδα τῶν ἐκδόσεων «Μαϊστρος».
Ἂν θέλετε νὰ γίνετε συνδρομητές στείλτε μας μήνυμα.

Ο Ηλείος Ύπατος των Φιλοσόφων δεν ζει πλέον ανάμεσά μας. «Έφυγε» ο Λεωνίδας Μπαρτζελιώτης.

«Έφυγε» ο Λεωνίδας Μπαρτζελιώτης: Ο Ηλείος Ύπατος των Φιλοσόφων δεν ζει πλέον ανάμεσά μας

Γράφει η Πουλχερία Γεωργιοπούλου

Το Ολυμπιακό Κέντρο Φιλοσοφίας και Παιδείας ανακοίνωσε τον θάνατο του Ιδρυτή και επίτιμου προέδρου του Λεωνίδα Κ. Μπαρτζελιώτη

Ο Λεωνίδας Μπαρτζελιώτης ήταν  ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, γεννημένος στη Μίνθη της Ολυμπίας. Σπούδασε στα Πανεπιστήμια των Αθηνών, Norman και Emory των Αθηνών,  διδάκτωρ της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Emory και της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μεταξύ άλλων υπήρξε ιδρυτής του » Διεθνούς Κέντρου Φιλοσοφίας και Διεπιστημονικής Έρευνας» μετεξέλιξη του οποίου αποτελεί το » Ολυμπιακό Κέντρο Φιλοσοφίας και Παιδείας όπου εδώ και 27 χρόνια πραγματοποιεί στην Αρχαία Ολυμπία Διεθνές Συνέδριο Φιλοσοφίας με σκοπό την ανάδειξη και διάδοση των αρχών και αξιών της φιλοσοφίας και του πολιτισμού.

Ο  καθηγητής Λεωνίδας  Μπαρτζελιώτης  με την ακάματη εργατικότητα και δραστηριότητα δεν είναι πλέον κοντά μας, η Ηλεία φτώχυνε πραγματικά.

Αυτή που έμεινε χαραγμένη  στο μυαλό της γράφουσας  είναι η εικόνα του  ανθρώπου Μπαρτζελιώτη στον προσωπικό του χώρο, το σπίτι του.

Ένα απλό σπίτι στο γραφικό παραθαλάσσιο χωριό της Ηλείας, το Νεοχώρι, που ανασαίνει τη δροσερή πρασινάδα των πεύκων , το οποίο ο καθηγητής έχει παραχωρήσει στο ΟΚΦΠ.

Εκεί δεχόταν τους φίλους, τους συνεργάτες και  τους φοιτητές του, επιμελούνταν  τα σεμινάρια και  οργάνωνε  τα προσεχή συνέδρια . Ένα σπίτι που παράλληλα  λειτουργεί ως  βιβλιοθήκη των εκδόσεων του Ολυμπιακού Κέντρου,  και  φιλοξενούσε  κόσμο όταν υπήρχε  ανάγκη.

Ο καθηγητής Μπαρτζελιώτης λάτρευε  την καλή παραδοσιακή μουσική, άκουγε  ηπειρώτικα τραγούδια, Ξυλούρη, Χατζηδάκι, Θεοδωράκη αλλά και τους « Κρητικούς»  όπως αποκαλούσε  τρυφερά την ορχήστρα του Νίκου Ηλιάκη.

Αργά τα βράδια, καθώς ξεπροβόδιζε  τους καλεσμένους του, ο καθηγητής  ,στεκόταν  στην εξώπορτα του σπιτιού του και άναβε  την τελευταία πίπα της ημέρας. Αγνάντευε  την Μίνθη, το πατρογονικό βουνό το κατάφυτο από φλισκούνι κι άγρια μέντα που είχαν χτίσει  οι αρχαίοι Μακίστιοι ναό του Άδη και άλσος αφιερωμένο στη Δήμητρα και την Περσεφόνη.

Καλό κατευόδιο στο σεβάσμιο συμπατριώτη που  λάμπρυνε  με τις πνευματικές του χάρες τους διανοητικούς μας ορίζοντες και την ψυχή μας.

https://proini.news/efuge-o-leonidas-mpartzeliotis-o-ileios-ypatos-ton-filosofon-den-zei-pleon-anamesa-mas/?

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25 ΜΑΙΟΥ ΚΑΛΑΜΑΤΑ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΤΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΞΑΝΘΟΥ, ΛΙΑΝΑ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΥ.

21, 22 και 23 Σεπτεμβρίου: «Καζαντζάκης & Ζορμπάς στη Στούπα 100+1 χρόνια μετά»

«Καζαντζάκης & Ζορμπάς στη Στούπα 100+1 χρόνια μετά»

Ενταγμένο στο «Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτιστικής Κληρονομιάς 2018», υπό την αιγίδα του Δήμου Δυτικής Μάνης, είναι το Φεστιβάλ 2018 «Καζαντζάκης & Ζορμπάς στη Στούπα 100+1 χρόνια μετά» που θα διεξαχθεί στις 21, 22 και 23 Σεπτεμβρίου στη Στούπα από το Πολιτιστικό Σωματείο για την Τέχνη & Φύση «ΝΑΡΤΟΥΡΑ».
Κατά τη διάρκεια του τριήμερου φεστιβάλ θα λειτουργεί στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» έκθεση Φωτογραφίας από αρχεία κατοίκων της περιοχής, καθώς και έκθεση Φωτογραφίας και Εργαλείων Εξόρυξης, στο πλαίσιο της συμμετοχής του Ελληνικού Κέντρου Τέχνης & Πολιτισμού. Επίσης, στον όροφο εικαστική έκθεση καλλιτεχνών της περιοχής, με φιλική συμμετοχή της ομάδας Arts Club Stoupa.

Παρασκευή, 21 Σεπτεμβρίου
10:00 – 12:00
Ξεναγήσεις στα μέρη όπου έδρασε ο Καζαντζάκης με τον Ζορμπά (ορυχείο, γαλαρίες, παραλία Καλόγριας, λούκι, καλύβα κ.ά.)
Ξεναγός: Κατερίνα Εξαρχουλέα –Γεωργιλέα, αντιπρόεδρος και έφορος Τμήματος Λαογραφίας του Πολιτιστικού Σωματείου για την Τέχνη & Φύση «ΝΑΡΤΟΥΡΑ»
Αφετηρία: Προτομή Καζαντζάκη (Καλόγρια)
17:00 – 18:00
•Ωριαία εκπομπή-αφιέρωμα στον Καζαντζάκη & τον Ζορμπά και στη σχέση τους με τη Στούπα του χθες και του σήμερα, στην ΕΡT Καλαμάτας, με τη δημοσιογράφο & ειδική γραμματέα ΝΑΡΤΟΥΡΑ Μαρία Τομαρά.
17:50
Το «ώπα» της ψυχής μας
Κατά τη διάρκεια της εκπομπής θα ακουστεί η μουσική σύνθεση «Ζορμπάς» του Μ. Θεοδωράκη. Τότε ΟΛΟΙ στη Στούπα -όπου κι αν βρίσκονται τη στιγμή εκείνη- θα χορέψουν έχοντας στα χείλη το «ώπα» της ψυχής τους.
18:15 Παραλία Καλόγριας
Επίσημη έναρξη και εγκαίνια του χώρου όπου βρισκόταν η παράγκα του Καζαντζάκη. Συμμετέχει η Φιλαρμονική Δυτικής Μάνης | Μαέστρος: Τάσος Δράμπαλης
Καλωσόρισμα από την ιδρύτρια και πρόεδρο του Πολιτιστικού Σωματείου για την Τέχνη & Φύση «ΝΑΡΤΟΥΡΑ», Βασιλική Κατέρη
Τιμητική μνεία στο γλύπτη Αλέξη Σαφαρή, μέλος Τμήματος Γλυπτικής ΝΑΡΤΟΥΡΑ, για τη συνεισφορά του στην ανάδειξη και καλλιτεχνική διαμόρφωση του χώρου.
Απόδοση- Παρουσίαση στα αγγλικά:
Μαρία Θεοδωρακέα, γραμματέας Δ.Σ. ΝΑΡΤΟΥΡΑ
Απαγγελία τριών ποιημάτων της αείμνηστης Γιώτας Αργυροπούλου που αναφέρονται στη Στούπα την περίοδο εκείνη (εις μνήμην)
Απαγγελία: Όλγα Αλεξανδροπούλου ηθοποιός- σκηνοθέτις
19:15 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
Λογοτεχνικές προσεγγίσεις του δημοσιογράφου & λογοτέχνη Θανάση Παντέ, με θέμα «Επιστρέφοντας στον Καζαντζάκη».
«Καζαντζάκεια 2007-2008»
19:45 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
«Κώστας Χαλκιάς: Ίχνος προσέγγισης στην «ΟΔΥΣΕΙΑ» του Νίκου Καζαντζάκη»
21:30 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
•Προβολή του ντοκιμαντέρ 33.333 Η Οδύσσεια του Νίκου Καζαντζάκη –Μένιος Καραγιάννης Ελλάδα –Σουηδία –ΗΠΑ 90’
Το ντοκιμαντέρ προλογίζει ο δημιουργός του, Μένιος Καραγιάννης.

Σάββατο, 22 Σεπτεμβρίου
10:00 – 12:00
•Ξεναγήσεις στα μέρη όπου έδρασε ο Καζαντζάκης με τον Ζορμπά
10:30 – 12:00 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
Βιωματικό Εργαστήρι Αφήγησης για παιδιά
Επιμέλεια: Βίκη Κοσμοπούλου, ψυχολόγος – συγγραφέας
19:00 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
Κρητικά τραγούδια από το δεξιοτέχνη της λύρας, τραγουδοποιό και ερμηνευτή Πέτρο Σαριδάκη.
*Ακολουθεί το πρόγραμμα του Ελληνικού Κέντρου Τέχνης & Πολιτισμού με θέμα: «Υποχθόνιοι Θησαυροί»
20:30 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
1ο μέρος: Ομιλίες και ψηφιακές απεικονίσεις φωτογραφικού αρχειακού υλικού του Δημήτρη Μακρή, ερευνητή τοπικής ιστορίας
Θέμα 1ο: «Η δημιουργία και η χρήση του λιγνίτη»
Ομιλήτρια: Βάσω Κιούση, διευθύντρια Ελληνικού Κέντρου Τέχνης & Πολιτισμού
Θέμα 2ο: «Αναπαράσταση μεθόδων εξόρυξης – η χρήση των εργαλείων»
Παρουσίαση: Δημήτρης Μακρής, ερευνητής τοπικής ιστορίας και πρόεδρος Ελληνικού Κέντρου Τέχνης & Πολιτισμού
20:50 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
2ο μέρος: Εγκαίνια έκθεσης φωτογραφίας και εργαλείων εξόρυξης
21:15 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
Αφήγηση περιστατικών από τον Δημήτρη Μακρή
«Η Ανάφλεξη των εκρηκτικών για την εξόρυξη του λιγνίτη»
«Οι ανδρειωμένοι στις στοές του θανάτου»

Κυριακή, 23 Σεπτεμβρίου
10:00 -12:00
•Ξεναγήσεις στα μέρη όπου έδρασε ο Καζαντζάκης με τον Ζορμπά
10:30 -12:00 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
•Εργαστήρι Ζωγραφικής για παιδιά
Επιμέλεια: Σοφία Φιλέα εικαστικός
12:45 Πολιτιστικό Κέντρο «Ν. Καζαντζάκης» -Στούπα
•Προβολή Ντοκιμαντέρ «Καζαντζάκης & Ζορμπάς – Στούπα 1965»

Παρασκευή 3 Αυγούστου: Λογοτεχνική βραδιά στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αγρίλη. Τριφυλιακή πεζογραφία – Εκλιπόντες Τριφύλιοι πεζογράφοι.

‎Kostas Zotopoulos‎ προς Kopanakinews Dimitris Giannopoulos

Kostas Zotopoulos

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ 2018

Ο Όμιλος Φίλων Αγρίλη σας προσκαλεί στην καθιερωμένη λογοτεχνική βραδιά στις αθλητικές εγκαταστάσεις του Αγρίλη μας την Παρασκευή 3 Αυγούστου στις 9 μμ.

Συνδιοργανωτές

Όμιλος Φίλων Αγρίλη

Ένωση Μεσσήνιων Συγγραφέων

Φιλιατρινή Λογοτεχνική Συντροφιά

Η φετινή εκδήλωση είναι αφιερωμένη στην Τριφυλιακή πεζογραφία και τους εκλιπόντες Τριφύλιους πεζογράφους.

Αναλυτικό πρόγραμμα:

Προσφώνηση προέδρου Ο.Φ.Α. Κώστα Μαλάμου
Χαιρετισμός προέδρου Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών Τάσου Λέρτα
Α’ Μέρος:

Τριφυλιακή πεζογραφία – Εκλιπόντες Τριφύλιοι πεζογράφοι. Εισηγητής Κώστας Ζωτόπουλος Συγγραφέας, μέλος Δ.Σ. Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων
Τριφυλιακός τύπος – εφημερίδες και περιοδικά – εφαλτήριο ανάπτυξης της τριφυλιακής λογοτεχνίας Εισηγητής Τέλης Γκιουλής – Εκπαιδευτικός
Μουσικό διάλειμμα
Β’ Μέρος:

Παρέμβαση Αντώνη Γιαννόπουλου, Λογοτέχνη
Αναφορά στους Τριφύλιους πεζογράφους :
Θέμη Τριφύλιο, Εισηγητής Θανάσης Τερζάκης
Τίτο Αινεία, Εισηγητής Κώστας Κοπελούζους
Παναγιώτη Μελτέμη, Εισηγητής Κώστας Κόλλιας – Ερανιώτης
Θα διαβασθούν αποσπάσματα από έργα των συγγραφέων.
Την εκδήλωση συντονίζει ο Κώστας Κόλλιας – Ερανιώτης

Σας προσκαλούμε και σας περιμένουμε στο μαγευτικό χώρο του Αγρίλη !

Είσοδος ελεύθερη.

Δωδέκατη ώρα.

Μαννούλα* μου…

Εκείνο το πρωινό

έτσι ξαφνικά άρχισες

να «πηγαινοέρχεσαι».

 

Σα Χελιδόνι έτρεμες

στην αγκαλιά μου.

Τέλος… της διαδρομής

93 χρόνων!

 

«Κράτα με. Φοβάμαι», μου πες.

 

Κι εγώ τότε έγινα Γλάρος.

Σ’ έκρυψα στα φτερά μου.

Σε πήρα και πετάξαμε

με προσευχές!!!

 

Οι Άγγελοι ολόγυρά μας

καρτερούσαν.

Και ήρθε η Νύχτα…

 

Έκλεισες τα ματάκια σου,

έκανες τον Σταυρό σου!

 

Μόνη, Χαρούμενη, Υπερήφανη.

 

«Δεν θέλω», έλεγες

«να μου κλείσουν τα μάτια

τα χέρια “Ξένης Γέννας”

παιδάκι μου».

 

Κι ύστερα, Αγαπημένη μου,

αχ, φιλούσα τα δικά σου.

Αδύναμα, ψιθυριστά είπες:

«Φκη μου, Φκη μου, Φκη μου»

κι έγειρες…

 

Φύσηξες τρεις φορές

κι Έφυγες… Γαλήνεψες!!!

 

Κι εγώ… της χαρμολύπης.

 

Μα πάνω στο κρεβάτι σου

είχα τη Χάρη,

βρήκα και τη Δύναμη

«Άφκιαστη κι Αστόλιστη»

του Χάρου μη σε στείλω.

 

Τριανταφυλλένια

στ’ Άσπρα σ’ έντυσα.

 

Έτσι ήθελες, όχι τα μαύρα…

 

Να σ’ εύρει ο πατέρας μου

Νυφούλα όπως σε άφησε.

Πεντάμορφη, πεντάμορφη,

Νεράιδα, Μικρομάννα…

 

Ω! την Ευχή σου Φυλαχτό Κρατώ.

 

Τι Ευλογία Αξιώθηκα!

 

Σε οδήγησα

στον Πλάστη σου

τον Δημιουργό σου.

 

Εκείνον

που όμοια σε «Φύσηξε»!

 

Σε οδήγησα στο Φως

στην άλλη Διάσταση

εκεί… εκεί που μόνο,

μόνο Η ΑΓΑΠΗ Υπάρχει!!!

 

 

ΜΑΛΛΟΥΣΑ

 

1/10/2017

 

*Η λέξη «Μαννούλα» ακολουθεί την παλαιότερη

ορθογραφία για συναισθηματικούς λόγους

Σάββατο 11 Νοεμβρίου στους Γαργαλιάνους: Αφιέρωμα, με αφορμή το »Έτος Καζαντζάκη», στο έργο του »Οδύσσεια».

Το Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο, με αφορμή το »Έτος Καζαντζάκη» για τα 60 χρόνια από τον θάνατο, του μεγάλου κρητικού διανοητή, παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στο έργο του »Οδύσσεια», το Σάββατο 11 Νοεμβρίου και ώρα 19:30 στην αποθήκη 186 του Πολιτιστικού Συλλόγου Γαργαλιάνων. 

Προλογίζει :                  Νίκος Κωνσταντόπουλος

Χαιρετισμός :                Σόλαρης Γιάννης 

                                     Aντιπρόεδρος του Ελληνικού τμήματος 

                                     της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων 

                                     Ν.Καζαντζάκη

Έρευνα- παρουσίαση : Κώστας Κόλλιας-Ερανιώτης

Απαγγελία :                  Τάκης Χρυσανθακόπουλος

                                     Ερατώ Νασσοπούλου

                                     Χρήστος Χήναρης

                 Είσοδος Ελεύθερη

7 και 8 Οκτωβρίου, δυο εκδηλώσεις στην Μεσσηνία για τον Νίκο Καζαντζάκη.

View this document on Scribd

Εκδηλώσεις για το έτος 2017«Νίκου Καζαντζάκη» και το Ζορμπά

Η Διεθνής Εταιρία Φίλων Νίκου Καζαντζάκη, με την οποία συνεργάζεται η Μεσσηνιακή Αμφικτυονία, μαζί και με άλλους φορείς για να τιμήσουν τον οικουμενικό συγγραφέα και στοχαστή Νίκο Καζαντάκη συνδιοργανώνουν εκδηλώσεις το Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017 και ώρα 17:00 στο Αμφιθέατρο του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας και την Κυριακή 8 Οκτωβρίου στις 11:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο Στούπας του Δήμου Δυτικής Μάνης.

Η Μεσσηνιακή Αμφικτυονία ενδιαφερόμενη να προβάλει τη Μεσσηνία παγκοσμίως με τη φυσιογνωμία του «Ζορμπά» και σε συνεργασία με το Δήμο Δυτικής Μάνης έχει πάρει απόφαση να δημιουργήσει δραματοποιημένου ντοκιμαντέρ για «Τον Πραγματικό Ζορμπά» που έδρασε στην πραγματικότητα στη Στούπα της Μάνης και όχι στην Κρήτη όπως αναφέρεται στο μυθιστόρημα του Ν. Καζαντάκη «Αλέξης Ζορμπάς».

Σας επισυνάπτουμε το πρόγραμμα των δύο εκδηλώσεων, στο οποίο συμμετέχουν έγκριτοι πανεπιστημιακοί και άνθρωποι των γραμμάτων και της ιστορίας και παρακαλούμε να παραβρεθείτε σε αυτή την πνευματική πανδαισία.  

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                               Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Ελένη Αλειφέρη   Καραθανάση                         Παναγιώτης Μπαζίγος

Αντιπεριφερειάρχης Μεσσηνίας

Μενέλαος Λουντέμης, 40 χρόνων από το θάνατό του. …Οδός Αβύσσου αριθμός 0, Συννεφιάζει, Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος…

«Μενέλαος Λουντέμης (1906-1977)» του Φίλιππου Φιλίππου.Εκτύπω

Το 2015 επανεκδόθηκαν αρκετά βιβλία του Μενέλαου Λουντέμη από τις εκδόσεις Πατάκη (πήραν τη σκυτάλη από τα Ελληνικά Γράμματα και τον Δωρικό), ανάμεσά τους τα κλασικά Οδός Αβύσσου αριθμός 0, Συννεφιάζει, Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος…, Τότε που κυνηγούσα τους ανέμους, Το ρολόι του κόσμου χτυπά μεσάνυχτα. Το 2016 επανεκδόθηκε το Άπαντα τα ποιητικά (περιλαμβάνει τις ποιητικές συλλογές Κραυγή στα πέρατα, Θρηνολόι και άσμα για το σταυρωμένο νησί, Το σπαθί και το φιλί, Κοντσέρτο για δυο μυδράλια κι ένα αηδόνι, Πυρπολημένη μνήμη, Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς), ενώ για το 2017, την επέτειο των 40 χρόνων από το θάνατό του, πρόκειται να εκδοθεί το Θησέας, ένα βιβλίο για παιδιά και εφήβους.

Ο Μενέλαος Λουντέμης γεννήθηκε στην Αγία Κυριακή της Μικράς Ασίας, κοντά στη Νικομήδεια. Το πραγματικό του όνομα ήταν Δημήτρης Βαλασιάδης και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της Πόλης που χρεοκόπησε μετά από την εγκατάστασή της στο ελληνικό κράτος. Το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου (που με την εγκατάστασή του στην Ελλάδα έγινε Βαλασιάδης) και της Δόμνας Τσουφλίδη έζησε την παιδική του ηλικία στα Βοδενά (Έδεσσα) και αργότερα στη Θεσσαλονίκη. Ορφανός από μικρός, μπήκε στη βιοπάλη και αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές (μικροπωλητής, ψάλτης, δάσκαλος, εργάτης σε κεραμοποιία). Αργότερα, κατέβηκε στην Αθήνα και αμέσως μπήκε στους κύκλους των αριστερών διανοουμένων, οι οποίοι σύχναζαν στη λέσχη «Σαν Σουσί» της οδού Πατησίων. Αυτό έγινε την περίοδο 1926-1930, όταν στην Ελλάδα αναπτυσσόταν μια «προλεταριακή» λογοτεχνία που θύμιζε τον «σοσιαλιστικό ρεαλισμό» που προερχόταν από τους συγγραφείς της Σοβιετικής Ένωσης (Μαξίμ Γκόρκι), αλλά και την ανάλογη ευρωπαϊκή λογοτεχνία (Κνουτ Χάμσουν, Παναΐτ Ιστράτι).

Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην Αγροτική Ιδέα της Έδεσσας το 1927 και το 1928, τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα (Τάκης Βαλασιάδης). Γύρω στο 1930 δημοσίευσε ποιήματα και διηγήματα στο περιοδικό Νέα Εστία. Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμό του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια».

Στην Κατοχή πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση και εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Μετά την Απελευθέρωση έγινε γραμματέας του ΕΑΜ Λογοτεχνών-Ποιητών, θέση που κατείχαν πριν από αυτόν ο Θέμος Κορνάρος, ο Νίκος Καββαδίας κι ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη και το 1956 πέρασε από δίκη για το βιβλίο του Βουρκωμένες μέρες, μια συλλογή διηγημάτων, όπου κατά το κατηγορητήριο «αναφέρονται προπαρασκευαστικές πράξεις εσχάτης προδοσίας». Ήταν η εποχή του λεγόμενου «ελληνικού μακαρθισμού», όταν οι υπηρεσίες Ασφαλείας δημιούργησαν ειδικό γραφείο διώξεων του βιβλίου, των συγγραφέων και των εκδοτών. Στη δίκη του οι μάρτυρες κατηγορίας υποστήριξαν πως το συγκεκριμένο βιβλίο προπαγάνδιζε τις πολιτικές του ιδέες, έθιγε την έννοια του Κράτους, κλόνιζε την εμπιστοσύνη του λαού στη Δικαιοσύνη και καλλιεργούσε «το μίσος μεταξύ των μαζών». Αντίθετα, οι μάρτυρες υπεράσπισης, όλοι σημαντικοί εκπρόσωποι της ελληνικής πνευματικής ζωής (Γιώργος Θεοτοκάς, Κώστας Βάρναλης, Στρατής Δούκας, Ασημάκης Πανσέληνος, Κώστας Κοτζιάς),υποστήριξαν πως το βιβλίο του είναι ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό έργο, γεμάτο αγάπη για τον άνθρωπο και πίστη στην πορεία του προς το μέλλον.

Στην παρέμβαση του προέδρου του δικαστηρίου, ο οποίος του είπε «αν πράγματι νιώθεις στοργή για το παιδί και τη γυναίκα σου, θα ’πρεπε να ’χεις κάνει δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ», ο Λουντέμης απάντησε με μια ιστορικής αξίας φράση: «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια [του ανθρώπου] δύο. Δεν θα τα κάνω εγώ τέσσερα».

Από το 1958 ως τη μεταπολίτευση του 1974 έζησε αυτοεξόριστος στη Ρουμανία. Στο μεταξύ, το 1962 το ελληνικό κράτος του αφαίρεσε την ιθαγένεια με βάση κάποιο Βασιλικό Διάταγμα, διότι «κατά την εποχή του συμμοριτοπολέμου έδρασεν αντεθνικώς εις το εξωτερικόν», κάτι ανακριβές, αφού εκείνη την περίοδο ήταν εξόριστος σε νησί. Επανήλθε στην Ελλάδα, μετά την πτώση της απριλιανής δικτατορίας, μα δεν πρόλαβε να χαρεί την επιστροφή του. Πέθανε ενώ οδηγούσε, από καρδιακή προσβολή, στην Αθήνα, στις 22 Ιανουαρίου του 1977, λίγους μήνες μετά την επιστροφή του από τη Ρουμανία.

Ο Λουντέμης ήταν πολυγραφότατος και κάλυψε όλα σχεδόν τα είδη του γραπτού λόγου (πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, παιδική λογοτεχνία, μετάφραση). Οι ήρωές του ήταν συνήθως άτομα περιθωριακά, αλήτες, μποέμ, άνεργοι, όπως εκείνοι του Δημοσθένη Βουτυρά. Έγραψε επίσης βιβλία για τρεις πνευματικές μορφές της Ελλάδας, τον Μιλτιάδη Μαλακάση, τον Κώστα Βάρναλη και τον Άγγελο Σικελιανό. Από τη δεκαετία του ’50 και μετά, εγκατέλειψε τους ήρωες του κοινωνικού περιθωρίου και ασχολήθηκε με τους εργάτες και τους κατατρεγμένους αγωνιστές της Αριστεράς, αλλά και με τους αιρετικούς αριστερούς. Κατέγραψε σε λογοτεχνική μορφή τα μαρτύρια των εγκλείστων στη Μακρόνησο στο μυθιστόρημα Οδός Αβύσσου αριθμός μηδέν. Σύμφωνα με την πλοκή, στον αριθμό Μηδέν της οδού Αβύσσου δεν μένουν µόνο δήµιοι και θύµατα. Σε αυτή την κοινωνία της παράνοιας, διαβάζουμε, ανήκει και ο ασυμβίβαστος ιδεολόγος, ο µικροαπατεώνας, ο περιθωριακός βασανιστής, αλλά και ο ψευτοδιανοούµενος, ένας «ανανήψας» που απαγγέλλει ποίηση στους παλιούς συντρόφους του.

O ίδιος υποστήριζε πως δεν τον ενδιαφέρει η Τέχνη αλλά η καταγραφή της πραγματικότητας και η κατάδειξη της κοινωνικής ανισότητας. Στα έργα του, εκτός από τους απόκληρους της ζωής και τους αδικημένους, δίνει την προσωπική του οπτική της μοναξιάς, του ανεκπλήρωτου του έρωτα και της δυστυχίας του κόσμου.

Ήταν ένας συγγραφέας που αγαπήθηκε από τους νέους της δεκαετίας του ’50 και του ’60, (ιδιαίτερα δημοφιλές έγινε το βιβλίο του Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα), μα και των επόμενων γενεών, παρά την εχθρότητα των κριτικών απέναντί του, οι οποίοι τον κατηγόρησαν για άκρατο λυρισμό και προσπάθεια να συγκινήσει το αναγνωστικό κοινό με τρόπο που αγγίζει τα όρια του μελό. Αυτό πάντως δεν απείχε από την πραγματικότητα, καθώς δεν κατάφερε να απαλλαγεί από τον λυρισμό που τον είχε ωθήσει να γράψει ποιήματα.

http://diastixo.gr/arthra/7068-menelaos-lountemis-filippou

Axtenisto Kadaifi

 «Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΛΟΥΝΤΕΜΗ»

» Το διάλειμμα είχε τελειώσει. Ο Πρόεδρος χτύπησε μερικές φορές το κουδούνι για να γίνει ησυχία και είπε με βαριά. Βραχνιασμένη φωνή.
-Να περάσει ο επόμενος μάρτυρας. Κωνσταντίνος Βάρναλης.
-Κωνσταντίνος Βάρναλης!…επανέλαβε ο κλητήρας με ακόμα πιο δυνατή φωνή.
Ο δάσκαλος, που μόλις είχε μπει στην αίθουσα κοιτούσε με χλευασμό και απάθεια. Δεν περίμενε να τον ειδοποιήσουν. Μόλις το πληροφορήθηκε απ’τις εφημερίδες ντύθηκε τα γιορτινά του και ήρθε να υπερασπιστεί το συγγραφέα και το βιβλίο του. Δεν λογάριασε ούτε γηρατειά, ούτε φόβο, ούτε κρύο, ούτε κούραση. Διέσχισε τα πυκνά στίφη των πραιτοριανών πούχαν κυκλώσει ολόκληρο το τετράγωνο και μπήκε στην αίθουσα.
-Κωνσταντίνος Βάρναλης!.. ξανακούστηκε η φωνή του κλητήρα.
-Δάσκαλε εσένα φωνάζουν, του λέει ο Νίκος Παπάς.
-Εμένα; Τότε τι Κωνσταντίνος λέει αυτός ο… άιντε ας μη το πω…
-Περάστε κύριε Βάρναλη, είπε με κάποια ευγένεια ο Πρόεδρος που έκανε το διανοούμενο.
Ο δάσκαλος πλησίασε στην έδρα των δικαστών ορκίστηκε και άρχισε να μιλά:
-Δεν ήρθα εδώ για να υποστηρίξω απλώς το Λουντέμη. ΗΡΘΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΩ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ.
Γιατί αν οι αστυνομικές αρχές εξακολουθήσουν να επεμβαίνουν σε ξένα εδάφη, τότε δεν αποκλείεται να συλληφθεί και ένας επιστήμονας που μπορεί να πει π.χ. “η ατομική βόμβα θα καταργήσει τα σύνορα…”
-Βλέπω την αίθουσα του δικαστηρίου γεμάτη από άγνωστους νέους! Τη χαρά και την ελπίδα του καλύτερου Αύριον!
Δεν χάνεται η Ελλάδα όταν έχει τέτοια νεολαία, διάδοχο εκείνης που κατέβαζε τον αγκυλωτό σταυρό απ’την Ακρόπολη και εκείνης που βάδιζε στο Σκοπευτήριο τραγουδώντας: “Έχε για καημένε κόσμε…” Τι έτρεξε να δει και ν’ακούσει εδώ μέσα η νεολαία- η πνευματική και πολιτιστική ηγεσία ενός καλύτερου Αύριον; Δεν έτρεξε ν’ακούσει και να δει. Να συμπαρασταθεί ήρθε. Να δώσει τον παλμό της και τη σκέψη της βοήθημα και στήριγμα του Λόγου του Ελεύθερου, που τον έχετε καθίσει στο σκαμνί. Να σώσει το χρέος του Λόγου να ελέγχει και να φρονηματίζει και να οδηγεί το σύνολο στο δρόμο της εθνικής κάθαρσης της Πολιτείας. ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΓΕΝΙΚΑ, ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ, ΤΟ ΔΙΚΙΟ, ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. ΤΟΠΕ ΚΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΕΥΡΥΠΙΔΗΣ ΜΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ: «ΒΕΛΤΙΟΥΣ ΤΕ ΠΟΙΟΥΜΕΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΑΣ ΕΝ ΤΑΙΣ ΠΟΛΕΣΙ».
Τι σημαίνει τούτο. Χτυπάμε το κακό και εξαιρούμε το καλό. Αυτό δε μπορεί να γίνει χωρίς έλεγχο του κακού. Κι αυτόν τον έλεγχο θέλησε να εμποδίσει η κατηγορούσα αρχή. Γιατί τον φοβάται. Έμμεσα υποστηρίζει τους αιτίους του κακού. Όλη σχεδόν η κατηγορία της εσχάτης προδοσίας (τι εύκολη κατηγορία σε καιρό παρακμής!) στηρίζεται σε μια μόνο φράση. Τη Ρηνούλα, την ηρωίδα του πρώτου διηγήματος του Λουντέμη, την κυνηγάν οι σάτυροι χαρτοπαίκτες, αλλά τη σώζουν οι εργάτες που δουλεύουν στο γειτονικό γιαπί. Και της λένε: “Μη φοβάσαι όσο βρίσκεσαι στα χέρια της εργατιάς”. Μ’αυτή τη φράση ο συγγραφέας συκοφαντεί όλην την αστικήν τάξην και υπογραμμίζει την αρετή της λαϊκής τάξης…
Μα τι να γίνει. Ο συγγραφέας έχει χρέος να λέει την αλήθεια. Κι η αλήθεια είναι πως, πάντα στα χρόνια της παρακμής , η διαφθορά είναι προνόμιο εκείνων που έχουν τη δύναμη της “ευπόρου τάξεως”. Και ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι οι λαοί (ευτυχώς) διεφθαρμένοι. Αυτό είναι αλήθεια- κι αυτήν την αλήθεια είχε χρέος ο λογοτέχνης να μη τη διαστρέψει για λόγους “εξωτερικούς” (ας πούμε έτσι). ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ, ΚΥΡΙΟΙ ΓΙΑ ΝΑΝΑΙ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΑ ΕΞΗΣ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΓΡΑΜΜΕΝΟ; ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΕΒΑΖΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
Ο Λουντέμης απαντά σωστά και στα τρία αυτά ερωτήματα…
-Είμαστε σύμφωνοι μ’ όλα αυτά, κύριε Βάρναλη, λέει διακόπτοντας το δάσκαλο ο Εισαγγελέας Κατεβαίνης. Πράγματι ένα έργο Τέχνης πρέπει να απαντά στα τρία αυτά ερωτήματα. Όταν όμως παραμορφώνεται η αλήθεια;
-Ποια αλήθεια; ρωτά όλο απορία ο δάσκαλος.
-Στο βιβλίο του Λουντέμη παραμορφώθηκε η αλήθεια και μάλιστα κατά τον χειρότερο τρόπο.
-Όχι!… φώναξε ο Βάρναλης. Δεν παραμορφώθηκε καμιά αλήθεια! Και μάλιστα ο Λουντέμης δεν είπε απ’αυτήν την αλήθεια στα βιβλία του παρά μόνο ελάχιστα ψίχουλα!
-Όταν γενικεύει μεμονωμένα περιστατικά και παρουσιάζει ολόκληρη την αστική τάξη διεφθαρμένη δεν είναι παραμόρφωση; είπε όλο θυμό ο Εισαγγελέας.
-Όχι!.. απάντησε κοφτά ο δάσκαλος. Δικαίωμά του είναι να γενικεύει! Δικαίωμα και καθήκον του! Σ’όλη την ιστορία της ανθρωπότητας διεφθαρμένος δεν είναι ποτέ ο λαός…
Εδώ επεμβαίνει ο Πρόεδρος και ρωτά κάτι.
-Πιο δυνατά! Φώναξε ο Βάρναλης φέρνοντας το χέρι στο αυτί του, σημάδι ότι δεν άκουσε την ερώτηση.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ… Κύριε μάρτυς είναι ένοχος ο κατηγορούμενος..
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (Με έμφαση): Ένοχος; Όχι! ΓΙΑ ΝΑ ‘ΝΑΙ ΕΝΟΧΟΣ ΕΝΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ; ΠΡΩΤΟΝ: ΖΩΝΤΑΣ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΔΙΚΙΑΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΠΑΕΙ; ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΤΕΣ Η ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ; ΔΕΥΤΕΡΟ: ΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΣΥΝΤΑΧΘΕΙ; ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΡΑΝΝΙΣΜΕΝΟ Η ΜΕ ΤΟΝ ΤΥΡΑΝΝΟ; ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ: ΑΝ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΠΑΕΙ Σ΄ ΕΘΝΙΚΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ; ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ Η ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΥΣ;
Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα παλικάρια; Γνωρίζω τον κατηγορούμενο από έφηβο. Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και σαν Έλληνα. Και σας δηλώνω κατηγορηματικά: Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις απαντήσεις. Δεν είναι ένοχος. (…)
[…] Έγινε ησυχία. Στην έδρα έτριξε αμήχανα κάποιο κάθισμα. Ένας σύνεδρος σηκώθηκε, στράφηκε κατά το μέρος που βρισκόταν ο δάσκαλος και λέει:
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Εις ένα από τα υπό κατηγορίαν κείμενά του και συγκεκριμένα εις το υπό τον τίτλον «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό»…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ε;…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Ο Συγγραφεύς -δια να σώσει την τρυφεράν Ειρηνούλαν από την βουλιμίαν των αφεντικών της- την παραδίδει εις τας χείρας των εργατών.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Καλά κάνει.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Δε θα μπορούσε, έξαφνα, να την παραδώσεις εις χείρας εκείνων οίτινες είναι εντεταλμένοι για την φρούρησιν της τιμής των…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ποιονών. Των χωροφυλάκων;
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Βεβαίως.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Όχι! Θα την πουλούσαν στο μπουρδέλο.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Κύριε Βάρναλη…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Τη γνώμη μου δε ζητήσατε; Τη γνώμη μου είπα. Ξέρω, εσείς έχετε άλλην γνώμη. Αλλά δεν είσθε σεις ο μάρτυρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τίποτε άλλο κ. Βάρναλη. Μπορείτε ν΄ αποσυρθείτε.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (δυνατά): ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΜΗΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΩΩΣΕΤΕ «ΛΟΓΩ ΑΜΦΙΒΟΛΙΩΝ»! ΑΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΣΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΡΕΤΕΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕ ΤΟΝ!
Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Κανένα! Σας το λέω εγώ!.
[…] Κάποτε το Δικαστήριο διέκοψε κι ο κόσμος άρχισε να βγαίνει. Ο δάσκαλος έτρεξε μέσα για να δει το Λουντέμη. Μάταια. Μόλις τελείωσε η δίκη τον φευγάτισαν κρυφά από μία μυστική θύρα του εσωτερικού της στοάς. Κανείς δεν τον αντιλήφθηκε. Μόνο ο Φώτης ο Πολυμέρης κάτι μυρίστηκε και έτρεξε μαζί με τον αδερφό του, σφουγκίζοντας τα μάτια τους. Τι θέαμα ήταν αυτό! Ο “αδερφός τους ο Μέλιος” δεμένος στα βαριά σίδερα σαν τον ληστή. Ο δάσκαλος καταστεναχωρημένος, βγήκε στο δρόμο όπου τα πλήθη περίμεναν άδικα να δουν τον αλυσοδεμένο συγγραφέα και χάθηκε μέσα σ’αυτά.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο Μενέλαος Λουντέμης δικάστηκε το 1956 για “εσχάτη προδοσία”, λόγω μιας συλλογής διηγημάτων του. Η πηγή μας είναι το αξιόλογο βιβλίο του Λάμπρου Ζιώγα «Η Δίκη του Μενέλαου Λουντέμη».

Axtenisto Kadaifi «Κάποια χρονιά που είχα συγκεντρωμένα στην Γ΄ ελληνικού πολλά καλά παιδιά, τους δίδαξα ολάκερο τον “Εθνικό Ύμνο” του Σολωμού, που δεν τον είχε το πρόγραμμα. Βρέθηκε αμέσως ο “επιστήμονας” του χωριού να με καταγγείλει στο υπουργείο ότι υπονομεύω την αθάνατον ημών γλώσσαν άτε διδάσκων εις τους παίδας τον “Εθνικόν Ύμνον!”. Πού να το φανταζότανε ο Σολωμός ότι ο ύμνος του θα μπορούσε να χρησιμέψει για τεκμήριο εθνικής προδοσίας. Και το υπουργείο με κάλεσε “εις απολογίαν!”.

 

ΕΝΩΣΗ ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ. «Η ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ». ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 31 ΜΑΡΤΙΟΥ 2017.

Ο Άλκης Λαντζούνης πρόσθεσε 24 νέες φωτογραφίες —

 

Παρασκευή 31/03/2017, 19:30,
Εκδήλωση της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίο 2017, με θέμα: «Η λογοτεχνία για το παιδί», στα Γραφεία της στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας.
(Οδός Αριστομένους 35, 24133 ΚΑΛΑΜΑΤΑ).
τηλ. 2721088652 − 6945520740
2765031080 – 6972177597

+20

ΕΝΩΣΗ ΜΕΣΣΗΝΙΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤ΄ ΤΟΜΟΥ, ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΟΚ. ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2016.

Όπου ΕΠΟΚ ο Ελληνικός πολιτιστικός σύλλογος Κυπρίων.

Τετάρτη 10 Μαΐου 2017, ώρα 19:00, στην αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας. Γιώργου Στασινάκη «Καζαντζάκης – Ζορμπάς: μία αληθινή φιλία»

Οι Εκδόσεις Καστανιώτη και το Βιβλιοπωλείο «Βιβλιόπολις» με την αιγίδα της Κ.Ε.ΦΑΡΙΣ διοργανώνουν βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Στασινάκη «Καζαντζάκης – Ζορμπάς: μία αληθινή φιλία», την Τετάρτη 10 Μαΐου 2017, ώρα 19:00, στην αίθουσα συναυλιών του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας.

Το βιβλίο θα παρουσιάσουν η Ιωάννα Σπηλιοπούλου (μόνιμη Επίκουρος Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου) και ο Ιωάννης Σόλαρης (φιλόλογος-θεολόγος). Στην εκδήλωση θα παραστεί ο ίδιος ο συγγραφέας Γιώργος Στασινάκης (Πρόεδρος της Διεθνούς Εταιρείας Φίλων Νίκου Καζαντζάκη) και θα ομιλήσει για το έργο του. Συντονίστρια της βιβλιοπαρουσίασης θα είναι η Πέπη Αλευρά (δημοσιογράφος της Εφημερίδας «Ελευθερία»).

Εξήντα χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα λογοτέχνη, και ύστερα από εμπεριστατωμένη έρευνα, παρουσιάζονται άγνωστα στοιχεία για τον θρυλικό Γιώργη Ζορμπά (που έγινε Αλέξης Ζορμπάς στο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά). Στο επίμετρο του βιβλίου παρατίθενται αποσπάσματα συγγραφέων με αναμνήσεις από την παρουσία του Καζαντζάκη και του Ζορμπά στη Μεσσηνιακή Μάνη.

«KAΪΑΦΑΣ» ΤΟ ΝΕΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΑΔΑΜ ΒΟΥΔΟΥΡΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 8 ΜΑΪΟΥ 2017.

Η Ένωση Μεσσήνιων Συγγραφέων, σε συνεργασία με τις εκδόσεις Πατάκη και με το βιβλιοπωλείο bookmark, πραγματοποίησε εκδήλωση παρουσίασης του μυθιστορήματος «Καϊάφας», του συγγραφέα Νίκου Αδάμ Βουδούρη, στον χώρο του βιβλιοπωλείου bookmark, στην πλατεία της Καλαμάτας, τη Δευτέρα, 8 Μαϊου 2017.

Για το μυθιστόρημα μίλησε ο συγγραφέας Κώστας Ζωτόπουλος, Ειδικός Γραμματέας της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων. Ο παρουσιαζόμενος συγγραφέας Νίκος Αδάμ Βουδούρης διάβασε αποσπάσματα από το μυθιστόρημα και ακολούθησε συζήτηση με το κοινό, ενώ την εκδήλωση χαιρέτησε ο Πρόεδρος της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων, Άγγελος Λάππας. Στην εκδήλωση παρέστησαν, μεταξύ άλλων, ο τέως  κοινοτάρχης Κοπανακίου, Μπάμπης Πατσούρης, ο αδελφός του …επιστήθιος φίλος μας Παναγιώτης Βουδούρης, τα μέλη του Δ.Σ. της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων κ.ά.

Ο Νίκος Αδάμ Βουδούρης γεννήθηκε στο Γλυκορρίζι της Μεσσηνίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά «Οδός Πανός», «Εντευκτήριο» και «Μπιλιέτο», καθώς και σε ανθολογίες νεοελληνικού διηγήματος. Παρακολούθησε σεμινάρια δημιουργικής γραφής στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου. Το «Ο βυθός είναι δίπλα» ήταν το πρώτο βιβλίο του.

 Ο Aristofanis Patrinos πρόσθεσε 15 νέες φωτογραφίες (κάντε κλικ εδώ).

 

ΤΡΙΤΗ 21 ΜΑΡΤΙΟΥ: Η ΕΡΤ ΚΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ.

View this document on Scribd

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου: Αφιέρωμα στον συγγραφέα Δημήτρη Κουκουλά στο Μουζάκι της Τριφυλίας.

Οι  Πολιτιστικοί Σύλλογοι Μουζακίου και Πύργου Τριφυλίας, μαζί με τις Εκδόσεις Εύμαρος, οργάνωσαν αφιέρωμα στον  συγγραφέα Δημήτρη Κουκουλά, τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου στον όμορφο χώρο της ταβέρνας «Το Εξοχικόν».

Μεγάλη η συμμετοχή του κόσμου και μέσα σε μια πολύ θερμή ατμόσφαιρα πραγματοποιήθηκε εκδήλωση-αφιέρωμα στον συντοπίτη τους Δημήτρη Κουκουλά που με τα έργα του: «Τα Φορτηγά και Άλλες Ιστορίες», «Οι Αριστεριστές» και «Βαρκαρόλα» συμπλήρωσε την πρώτη του Τριλογία.  Μίλησαν για το έργο του και τον άνθρωπο: η συγγραφέας Μαρώ Τριανταφύλλου, ο εκδότης Πέτρος Κακολύρης καθώς και ο ίδιος ο συγγραφέας Δημήτρης Κουκουλάς. Ο συμβολαιογράφος Μπάμπης Μίχαλος διάβασε με συγκλονιστικό τρόπο από τη «Βαρκαρόλα» το παραληρηματικό διήγημα «Ρασοευχή».

Ακολούθησε γόνιμος διάλογος και παρατέθηκε μπουφές από τοπικούς οίνους (προσφορά του συντοπίτη οινοποιού κ. Πατσούρου) και εκλεκτά εδέσματα (προσφορά των Συλλόγων).