Το ΚΚΕ αποχαιρετά με βαθιά θλίψη, τον Βολιώτη αγωνιστή Λαυρέντη Μαχαιρίτσα. Pίξε κόκκινο στην νύχτα …

Ανακοίνωση του ΚΚΕ για το θάνατο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

«Ένας ακόμη σπουδαίος μουσικός δημιουργός έφυγε ξαφνικά από τη ζωή, αφήνοντάς μας για συντροφιά τον πλούτο της δημιουργίας του.

Όπως όλα αυτά τα χρόνια, από το ξεκίνημά του στη “Συντροφιά” μέχρι τη στιγμή που έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, μας συντρόφευε με τη μουσική και τα τραγούδια του, θα συνεχίζει να μας συντροφεύει στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας.

Εγγονός του εκτελεσμένου, τον Απρίλιο του 1948, Βολιώτη αγωνιστή Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, έδινε δυναμικό «παρών» και στο κίνημα, με όπλο του τη μουσική του, ρίχνοντας «κόκκινο στη νύχτα». Θα θυμόμαστε πάντα τη συμμετοχή του στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Σε εκλογικές μάχες που έδινε το Κόμμα, με δηλώσεις στήριξης, αλλά και τη συμμετοχή του δυναμικά και ενεργά, όπως το 2006 που εκλέχτηκε δημοτικός σύμβουλος στο Δήμο της Αθήνας με το συνδυασμό του ΚΚΕ «Συμπαράταξη για την Αθήνα».

Το ΚΚΕ τον αποχαιρετά με βαθιά θλίψη και εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια στην οικογένειά του».

• Δήλωση του Δ. Κουτσούμπα για τον θάνατο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα

  «Ένας αγαπημένος φίλος του Φεστιβάλ της ΚΝΕ-ΟΔΗΓΗΤΗ, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, έφυγε αφήνοντας τα τραγούδια του, που τόσα χρόνια τραγουδάγαμε μαζί, ρίχνοντας «κόκκινο στη νύχτα»» δήλωσε ο Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, για τον θάνατο του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα.

O Μενέλαος Λουντέμης κατηγορήθηκε για έσχατη προδοσία, ανάμεσα στους υπερασπιστές του ήταν κι ο Κώστας Βάρναλης.

Κώστας Βάρναλης : «Όχι! Θα την πουλούσαν στο μπουρδέλο»

Για όσους δεν γνωρίζουν ο Λουντέμης κατηγορήθηκε για έσχατη προδοσία, για αντεθνική δράση κλπ γνωστά της εποχής και μετά από χρόνια εξορίας στην Ικαρία – Μακρόνησο και Αη Στράτη και ενώ πλέον είναι ετοιμοθάνατος από τις κακουχίες και το ξύλο δικάζεται για το βιβλίο του «Βουρκωμένες μέρες» (1956).

Ανάμεσα στους υπερασπιστές του Λουντέμη ήταν κι ο Κώστας Βάρναλης. Αλλά, πως ήρθε! Δεν είχε την υπομονή να περιμένει να τον ειδοποιήσουν. Μόλις το πληροφορήθηκε απ΄ τις εφημερίδες ντύθηκε τα γιορτινά του κι ήρθε μόνος του. Δε λογάριασε ούτε γηρατειά, ούτε φόβο, ούτε κρύο. Διέσχισε τα πυκνά στίφη των πραιτωριανών (που χανε κυκλώσει ολόκληρο το τετράγωνο) και μπήκε στην αίθουσα.

-Κωνσταντίνος Βάρναλης… φώναξε ο κλητήρας.
Ο Δάσκαλος τον κοιτούσε με χλευαστική απάθεια.
-Δάσκαλε… Εσένα φωνάζουν… του ‘πε ο Νίκος Παππάς.
-Εμένα; Τότε τι «Κωνσταντίνος» λέει αυτός ο… άντε ας μην το πω.
-Περάστε κ. Βάρναλη… του είπε ο Εισαγγελέας Κατεβαίνης, που ‘κανε τον διανοούμενο.
Ο Δάσκαλος πλησίασε κάτω απ΄ την έδρα με το χέρι στ΄ αφτί. Ο Πρόεδρος ρωτά:
-Πιο δυνατά! φώναξε ο Βάρναλης.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Έστω. Είναι ένοχος ο κατηγορούμενος;
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (Με έμφαση): Ένοχος; Όχι! Για να ναι ένοχος ένας Συγγραφέας πρέπει να δίνει αρνητικές απαντήσεις στις τρεις παρακάτω ερωτήσεις; Πρώτον: Ζώντας σε μια κοινωνία αδικίας με ποιους θα πάει; Με τους αδικητές ή με τους αδικημένους; Δεύτερο: Αν ο Λαός πέσει στα δεσμά της τυραννίας με ποιους θα συνταχθεί; Με τον τυραγνισμένο ή με τον τύραννο; Και τρίτο και τελευταίο: Αν η Πατρίδα πάει σ΄ εθνική σκλαβιά ποιους θα βοηθήσει; Τους κατακτητές ή τους κατακτημένους; Δηλαδή με τους κιοτήδες θα πάει ή με τα παλικάρια; Γνωρίζω τον κατηγορούμενο από έφηβο. Τον γνωρίζω σαν συγγραφέα, και σαν Έλληνα. Και σας δηλώνω κατηγορηματικά: Και στις τρεις ερωτήσεις ο κατηγορούμενος έδωσε αυτές τις απαντήσεις. Δεν είναι ένοχος.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Εις ένα από τα υπό κατηγορίαν κείμενά του και συγκεκριμένα εις το υπό τον τίτλον «Οι λύκοι ανεβαίνουν στον ουρανό»…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ε;…
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Ο Συγγραφεύς -δια να σώσει την τρυφεράν Ειρηνούλαν από την βουλιμίαν των αφεντικών της- την παραδίδει εις τας χείρας των εργατών.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Καλά κάνει.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Δε θα μπορούσε , έξαφνα, να την παραδώσεις εις χείρας εκείνων οίτινες είναι εντεταλμένοι για την φρούρησιν της τιμής των…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Ποιονών. Των χωροφυλάκων;
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Βεβαίως.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Όχι! Θα την πουλούσαν στο μπουρδέλο.
ΣΥΝΕΔΡΟΣ: Κύριε Βάρναλη…
ΒΑΡΝΑΛΗΣ: Τη γνώμη μου δε ζητήσατε; Τη γνώμη μου είπα. Ξέρω, εσείς έχετε άλλην γνώμη. Αλλά δεν είσθε σεις ο μάρτυρας.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ: Τίποτε άλλο κ. Βάρναλη. Μπορείτε ν΄ αποσυρθείτε.
ΒΑΡΝΑΛΗΣ (δυνατά): Κοιτάξτε μην τύχει και τον αθωώσετε «λόγω αμφιβολιών»! Αν οι Νόμοι σας καταδικάζουν αυτές τις αρετές καταδικάστε τον! Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Κανένα! Σας το λέω εγώ!

Τη συγκλονιστική κατάθεση του Κώστα Βάρναλη την αφηγείται ο ίδιος ο Λουντέμης στο βιβλίο του »Ο Κονταρομάχος»

https://www.prologos.gr/%CE%BA%CF%8E%CF%83%CF%84%CE

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 16 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ «ΜΑΣΚΕ ΠΑΡΤΥ» ΤΗΣ ΚΝΕ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ.

Το ΠΑΡΤΥ ΜΑΣΚΕ θα πραγματοποιηθεί στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ της ΚΝΕ «ΜΙΚΡΟΒΙΟ – Γ. ΒΟΥΒΑΛΕΑΣ».

Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017: 6ο Αντιφασιστικού – Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Καλαμάτας. Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου …

Αντιρατσιστικό – Αντιφασιστικό Φεστιβάλ Καλαμάτας

Φέτος με τη συμπλήρωση 4 χρόνων από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, η Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας καλεί το λαό και τη νεολαία της πόλης μας σε συγκέντρωση και πορεία την Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου στις 7μ.μ. στην Πλατεία 23ης Μαρτίου.
Σε μια περίοδο που η φασιστική ακροδεξιά ισχυροποιείται σε πολλές χώρες και απειλεί τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ε…λευθερίες, ενώ οι ισχυροί του κόσμου ξαναγράφουν την ιστορία και αθωώνουν το ναζισμό για να μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν ξανά σαν την πιο αδυσώπητη εφεδρεία στην επίθεση τους ενάντια στις κοινωνικές κατακτήσεις των λαών, είναι αναγκαία η εγρήγορση του καθενός μας για να μη ξαναζήσουμε τις πιο μαύρες σελίδες της ιστορίας.

Καλούμε επίσης κάθε ενεργό εργαζόμενο άνεργο και νέο καθώς και κάθε ενδιαφερόμενο κοινωνικό φορέα και συλλογικότητα την Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου στις 7μ.μ. στο Εργατικό Κέντρο σε ανοιχτή συνάντηση για τη διοργάνωση του 6ου Αντιφασιστικού – Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Καλαμάτας.

Αντιφασιστική Συγκέντρωση-Πορεία για τον Παύλο Φύσσα
Δευτέρα 18 Σεπτέμβρη 2017, 7μ.μ.
Πλατεία 23ης Μαρτίου, Καλαμάτα

Αντιφασιστική Κίνηση Καλαμάτας

Εδώ και …τώρα: Τέλος στο ελληνικό εμπάργκο εναντίον του Ιράν, εναντίον της Συρίας, εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας…

Ότι κρύβουν τα ΜΜΕ για τη Λ.Δ. της Κορέας…

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Χωρίς την αυτονομία και την ενότητα κάθε έθνους,

δεν υπάρχει προλεταριακή διεθνιστική ενότητα,

ούτε ειρηνικές κι έξυπνες συνεργασίες εθνών

με κοινούς στόχους μπορούν να υπάρξουν»

Friedrich Engels

Είναι πλέον άσκοπη κι άνευ ουσίας η επανάληψη της αλήθειας για την πυραυλική άμυνα που έχει αναπτύξει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας και την χυδαία προπαγανδιστική επίθεση που δέχεται από το σύνολο των ΜΜΕ και της δημοσιογραφικής πορνείας («αριστερών» και δεξιών δημοσιογράφων).
Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας –Βόρεια Κορέα αρέσκονται να την αποκαλούν τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι– εξαπέλυσε πύραυλο μέσης απόστασης Hwasong-12 που διήλθε υπεράνω της Ιαπωνικής νήσου Hokkaido κι ο πύραυλος προσθαλασσώθηκε χωρίς να προκαλέσει τραυματισμούς ή θανάτους ανθρώπων και ιδιόκτητης περιουσίας.
Τα διεθνή ΜΜΕ εξαπέλυσαν από την πλευρά τους μια άμεση προπαγάνδα: καταδικαστικοί τόνοι γεμάτη ρητορεία. Καταδίκασαν ως «πολεμική πρόκληση» το γεγονός, υποδεικνύοντας στη διεθνή κοινή γνώμη πως τέτοιες ενέργειες προκαλούν τις αποφάσεις του ΟΗΕ κι απειλούν γειτονικές χώρες. Πλήρης «συντονισμός» με τον Τραμπ, που επιπροσθέτως απείλησε με στρατιωτική επέμβαση τη Λ.Δ. της Κορέας: «Όλα είναι ανοικτά στο τραπέζι«.
Τι κρύβουν τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογράφοι;
Δεν υπήρξε καμία παραβίαση του εναέριου χώρου της Ιαπωνίας μιας κι ο πύραυλος πέρασε πάνω από 550 χιλιόμετρα ύψους, δηλαδή ξεπέρασε και τα διαστημικά όρια πτήσεων. Συνεπώς είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί από το αντιπυραυλικό σύστημα των Patriot, με το οποίο έχουν εφοδιάσει οι ΗΠΑ την Ιαπωνία (κατά παράβαση κάθε ρήτρας, σύμβασης, συμφωνίας και δεσμεύσεων της ηττημένης Ιαπωνίας μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο -μαζί με τη Γερμανία κι Ιταλία).
Μάλιστα το Σύμφωνο «Outer Space Treaty«, «Διεθνής Σύμβαση» που καθορίζει το Διεθνές Αεροδιαστημικό Δίκαιο (27 Γενάρη 1967 και τέθηκε σε ισχύ 10 Οκτώβρη 1967, υπογεγραμμένο από ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία και ΕΣΣΔ), υποστηρίζει ότι ο χώρος υπεράνω της ατμόσφαιρας δεν αποτελεί εθνικό εναέριο χώρο, ούτε επιδέχεται εθνική κυριαρχία, αλλά κι ούτε διαχείριση από κάθε μέσο.
Κάθε επέμβαση, αλλά κι οι απειλές που εκτοξεύουν δυτικοί «ηγέτες» και ΜΜΕ εναντίον του Κιμ Τζονγκ Ουν και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, συνιστούν παραβίαση του διεθνούς δικαίου κι αρκούν για τη στοιχειοθέτηση διεθνούς εγκλήματος. 
Ως εκ τούτου, θα πρέπει να επισημανθεί η πάρα πολύ καλή και μακρόπνοη στρατηγική της Μόσχας (σχολή σοβιετικής διπλωματίας… Λαβρόφ)- σε συνδυασμό με την Κίνα – όπου παροτρύνουν τον ΟΗΕ να μην εφαρμόζει μονομερείς κυρώσεις και στρατιωτικές επιλογές. Κι όλα αυτά τα «διαβάζεις» με πλήρη σαφήνεια και τα κατανοεί όποιος γνωρίζει «ανάγνωση«, ότι δηλαδή οι κραυγές και τα γαβγίσματα του Τραμπ και των Ευρωπαίων υπηκόων του «ηγετών» είναι για εσωτερική κατανάλωση, ώστε να μην κατανοήσει η διεθνής κοινή γνώμη πως η πάλαι ποτέ υπερδύναμη δεν έχει πλέον καμία αξία: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός». Είναι πολύ ισχυρά και προκαλούν «θόρυβο» τα πρόσφατα χαστούκια στη Συρία, τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία…
Επίσης, τα ΜΜΕ κι η δημοσιογραφική πορνεία απέκρυψαν πως εδώ και τρεις (3) εβδομάδες οι ΗΠΑ, η Νότιος Κορέα κι η Ιαπωνία (σε πλήρη διάσταση με το Σύνταγμά που της επιβλήθηκε μετά την ήττα στο Β’ παγκόσμιο πόλεμο), πραγματοποιούν στη νήσο Hokkaido –όπου πέρασε ο πύραυλος Hwasong-12- κοινές πολεμικές ασκήσεις προσομοίωσης (επίσημο σχέδιο της «άσκησης») για εισβολή-επέμβαση στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας.Έχει «διαφύγει» στα ΜΜΕ πως ο «ψυχοπαθής Κιμ Τζονγκ Ουν» έχει επανειλημμένως καλέσει τις ΗΠΑ να θέσουν ένα τέλος σε τέτοιες «ασκήσεις» και μάλιστα καλεί σε αποπυρηνικοποίηση της Κορεατικής χερσονήσου μέσω και επισήμων προτάσεων στον ΟΗΕ.
Όλα δείχνουν πως ο «ψυχοπαθής Κιμ Τζονγκ Ουν» δεν είναι διατιθέμενος να γίνει η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας… Λιβύη, Γιουγκοσλαβία, Ιράκ κι αυτό ενοχλεί. Τα λόγια του Καντάφι έγιναν δόγμα για τον Κιμ και δεν θα ήθελε να έχει το τέλος του Λίβυου ηγέτη: «Με τις ΗΠΑ διαπραγματεύεσαι μόνον με τις κάννες των όπλων σου…«. 
Η πυραυλική δοκιμή της Λ.Δ. της Κορέας πραγματοποιήθηκε λίγες ώρες μετά τη λήξη της κοινής στρατιωτικής άσκησης ΗΠΑ-Ν. Κορέα-Ιαπωνία, κι είχε ένα σαφές μήνυμα: Δεν είμαστε διατιθέμενοι να μας ταπεινώνεται δημοσίως κι είμαστε έτοιμοι να υπερασπιστούμε την Εθνική Ανεξαρτησία και την Κυριαρχία μας!
Τα ΜΜΕ μετέφεραν την εικόνα ενός «ψυχοπαθή Κιμ Τζονγκ Ουν» ως συνήθως σε διατεταγμένη υπηρεσία. Φυσικά ποτέ δεν έχουν αναφέρει πως έχουμε έναν περήφανο λαό που κατατρόπωσε τους Ιάπωνες αποικιοκράτες και τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό και σήμερα έχει στις πλάτες του 64 χρόνια εμπάργκο, κυρώσεις κι απειλές από τις ΗΠΑ. Τώρα «Game Over«! Κανένας δεν μπορεί να παίζει με τη Λ.Δ. της Κορέας. Αυτή είναι η πραγματικότητα: Ουάσινγκτον κι άλλες πόλεις των ΗΠΑ μπορούν να γίνουν στάχτες κι οι Patriot δεν προστατεύουν κανέναν!
Τα ίδια ισχύουν και για τις επόμενες τρεις πυραυλικές δοκιμές της Λ.Δ. της Κορέας. Τρεις εβδομάδες ασκήσεων με τίτλο «εισβολή στη Β. Κορέα», 75.000 στρατιώτες πήραν μέρος στην κοινή άσκηση, όπλα βαρέως πυροβολικού, αμέτρητα τανκ, ένας στόλος που φοβίζει και τον πιο ψύχραιμο, σχηματισμοί αεροσκαφών που προκαλούν τρόμο… Κι ο Κιμ έπρεπε να σκύψει το κεφάλι, να ταπεινωθεί, όταν αυτά συμβαίνουν μέσα στη «μύτη» του;
Ο «ψυχοπαθής Κιμ Τζονγκ Ουν» πριν τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ ξεκαθάρισε δημόσια πως επιθυμεί κι είναι διαθέσιμος σε μια νέα πολιτική διαφορετική από αυτή του «δημοκράτη» Ομπάμα, μια λύση κι εκτόνωση των κρίσεων, στραγγαλισμένος κι από το δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού του, επί 64 ολόκληρα χρόνια. Μοναδικός «όρος» να μην υπάρχουν πλέον, ή να μειωθούν οι ετήσιες προκλητικές στρατιωτικές ασκήσεις απέναντι στη Λ.Δ. της Κορέας, με ταυτόχρονη μείωση της επιθετικής ρητορείας.
Οι ΗΠΑ εξέλαβαν ως αδυναμία τον κλάδο ελιάς του Κιμ, ή οφείλουν να εμφανίζονται ως υπερδύναμη για να μην μειωθεί το κύρος τους και οι πωλήσεις των όπλων τους, που έτσι κι αλλιώς είναι αναποτελεσματικά;
Η διοίκηση Τραμπ απέρριψε κάθε πρόταση ύφεσης κι επέλεξε την ενίσχυση του εμπάργκο και μάλιστα ε4ξαπόλυσε δημόσιες απειλές για πολεμικές επιχειρήσεις.
Στις 4 Ιούλη, μετά την επιτυχή εκτόξευση διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου από τη Λ.Δ. της Κορέας, ο Κιμ κάλεσε τις ΗΠΑ να καθίσουν σε ένα τραπέζι και να μιλήσουν για καταστροφή των πυρηνικών όπλων.
Οι ΗΠΑ «απάντησαν» στέλνοντας τα βομβαρδιστικά B-1 να πετούν πάνω από την Κορεατική χερσόνησο κι ο ΟΗΕ να εγκρίνει νέες κυρώσεις που κάνουν πραγματικό δολοφονικό το εμπάργκο. Απαγόρευση ακόμη και στην εισαγωγή σιτηρών για το ψωμί…
Ο «ψυχοπαθής Κιμ Τζονγκ Ουν» διαπιστώνει πως δεν υπάρχει καλή θέληση. Τελείωσε (ή τελειώνει;) το πυραυλικό σύστημα της πατρίδας του για να θέσει ένα τέλος στα 64 χρόνια αμερικάνικης κατοχής στη χερσόνησο. Γνωρίζει πολύ καλά ότι τώρα το ενδιαφέρον των ΗΠΑ δεν περιορίζεται στο να διατηρούν μια βάση αμερικάνικων πυραυλικών συστημάτων στο υπογάστριο της Κίνας και της Ρωσίας, αλλά κι εκείνο τον ανεκτίμητο ορυκτό πλούτο για τον οποίο σιωπούν τα ΜΜΕ κι οι δημοσιογραφικές πόρνες: η ανακάλυψη τεράστιων εκτάσεων «Σπάνιων Γαιών» – ΣΓ [«rare earth elements» ή «rare earth metals»] στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας!

[Σχετικά: North Korea is sitting on trillions of dollars of untapped wealth, and its neighbors want in… (QZ, 16 Ιούνη 2017), North Korea could be sitting on trillions in untapped mineral resources. North Korea is far richer in minerals than its southern counterpart (Independent, 1 Ιούλη 2017), Why North Korea Is An Untapped Goldmine For Tech Companies, And For China (Forbes, 14 Ιούλη 2017). 
Σπάνιες Γαίες (ΣΓ) [«rare earth elements» ή «rare earth metals»] στο έδαφος της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας
Μια ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει στην κυριολεξία τους παγκόσμιους συσχετισμούς στον τομέα της αγοράς και της οικονομίας. Να μετατρέψει τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας σε μια από τις περισσότερες εύπορες και πλούσιες χώρες του πλανήτη.
* [Σημείωση: Λέγεται από διεθνείς επιστήμονες ότι κι η Ελλάδα -στη βόρεια Μακεδονία- διαθέτει πλούσιες «Σπάνιες Γαίες» που ενδιαφέρουν άμεσα τον υπάλληλο των Ρότσιλντ, τον Μακρόν, που θα επισκεφθεί τη χώρα μας και θέλει να βάλει στο χέρι κι αυτή την πλουτοπαραγωγική πηγή της πατρίδας μας. Ας ευχηθούμε να μην ξεπουληθεί αυτός ο πλούτος που θα καθιστούσε την Ελλάδα οικονομική Υπερδύναμη παγκοσμίως…]
Οι «Σπάνιες Γαίες«,  μέταλλα –χημικά στοιχεία– τα οξείδια των οποίων είναι γαιώδους μορφής και ονομάστηκαν έτσι λόγω της εξαιρετικής σπανιότητάς τους (ονομάζονται και λανθανίδες), κάνουν το χρυσό να φαντάζει ένα «φτηνιάρικο μέταλλο». Η SRE Minerals Limited, με έδρα την Αγγλία, ανακοίνωσε προσφάτως την ανακάλυψη ενός τεράστιου αποθέματος «Σπάνιων Γαιών«,-(REE – Rare Earth Elements) στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας. Μάλιστα υπογράφηκε 25ετής συμφωνία –joint venture– με την Korea Natural Resources Trading για την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων στην Jongju, βόρεια της Πιονγιάνγκ.
Το νέο απόθεμα στη Λ.Δ. της Κορέας μπορεί –σύμφωνα με εκτιμήσεις ειδικών επιστημόνων– μπορεί να διπλασιάσει τα παγκόσμια αποθέματα των «Σπάνιων Γαιών«. Γεγονός που αλλάζει τους παγκόσμιους συσχετισμούς. Σήμερα είναι μόνον επτά (7) οι χώρες που διαθέτουν την οικονομική ευτυχία «Σπάνιων Γαιών«: 1. Κίνα (αποθέματα 44 εκατομμυρίων τόνων), 2. Βραζιλία (αποθέματα 22 εκατομμυρίων τόνων), 3. Ρωσία (αποθέματα 18 εκατομμυρίων τόνων), 4. Ινδία (αποθέματα 6,9 εκατομμυρίων τόνων), 5. Αυστραλία (αποθέματα 3,4 εκατομμυρίων τόνων), 6. Γρηλανδία (αποθέματα 1,5 εκατομμυρίων τόνων), 7. ΗΠΑ (αποθέματα 1,4 εκατομμυρίων τόνων)
Συμπερασματικά… να αναμένουμε ένταση των Fake News από τα ΜΜΕ και τη δημοσιογραφική πορνεία με στόχο τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας: Τα ταμ ταμ της «δημοσιογραφίας»… 
Να μην ξεχνάμε: Θυμάστε το κοριτσάκι της Χίλαρυ από την Πιονγιάνγκ;

Να έχουμε πάντα στο νου μας τα λόγια του Ernesto Che Guevara, που είναι και σήμερα επίκαιρα όσο ποτέ: «Όλα όσα σας λένε για τη Βόρειο Κορέα είναι ένα ψέμα!«.

Υ.Γ. Μέρες και τούτες, της 3ης του Σεπτέμβρη 1974 και του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου… Με τη «διαμάχη» Τσίπρα-ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ-ΔΣ κ.λ.π. -για να μην έχουμε να λέμε τη λαϊκή ρήση: «Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα»– θυμίζουμε τη σχέση του Ανδρέα με τη Λ.Δ. της Κορέας:

 

H αντιπροσωπεία του ΠΑΣΟΚ από 86 άτομα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέα, μαζί με τον Κιμ Ιλ Σούνγκ… Ο Κώστας Τσίμας, η Φωτεινή Σακελλαρίδου, ο Τάκης Κασκαμπάς και τόσοι άλλοι…όταν το 1984 καταρρίφθηκε το κατασκοπευτικό κορεάτικο τζάμπο στην ΕΣΣΔ, ο Ανδρέας Παπανδρέου στέλνει αντιπροσωπεία αλληλεγγύης του ΠΑΣΟΚ στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας… Όπως επίσης δεν ακολούθησε τις εντολές Θάτσερ για εμπάργκο στο «δικτάτορα Γιαρουζέλσκι» με την απλή τοποθέτηση: «Κυρία Θάτσερ, την αύξηση τιμολογίων στη ΔΕΗ του Έλληνα πολίτη, ποιος θα την πληρώσει αν αγοράζουμε κάρβουνο δικό σας και σε υπέρογκες τιμές;»…

Έτσι, τόσο για τον πρωθυπουργό που τώρα θαυμάζει τον Ανδρέα, όσο και για τους άλλους που ισχυρίζονται πως είναι η δική του συνέχεια, τα ζητήματα της κοκορομαχίας είναι απλά για όσους διαθέτουν εθνική πολιτική και δεν είναι κομπραδόρικα εργαλεία: Τέλος στο ελληνικό εμπάργκο εναντίον του Ιράν, τέλος στο ελληνικό εμπάργκο εναντίον της Συρίας, τέλος στο ελληνικό εμπάργκο εναντίον της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας… «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα»!

Σχετικά:
«PRESS-GR» (Απρίλης 2017): Θυμάστε το κοριτσάκι της Χίλαρυ από την Πιονγιάνγκ;

«PRESS-GR» (Γενάρης 2016): Γιατί δεν είμαστε όλοι με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας;
«PRESS-GR» (Μάης 2016): «Ξέφυγε» η ιταλική αριστερά;
«PRESS-GR» (Σεπτέμβρης 2016) Διέφυγε στη «δημοσιογραφία» η κατάσταση στο καθεστώς Κορέα; 
«PRESS-GR» (Απρίλης 2013): Η άλλη άποψη στην «κρίση» Κορέας-ΗΠΑ…

Σχέδιο Μάρσαλ: 70 χρόνια… «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»! Του Νίκου Μπογιόπουλου.

Σχέδιο Μάρσαλ: 70 χρόνια… «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ»!

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ • 5 ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

mpog@imerodromos.gr

   Λέγεται ότι «την Ιστορία τη γράφουν οι νικητές». Στην Ελλάδα, λόγω των συνθηκών που διαμόρφωσε η ταξική πάλη και οι αγώνες του επαναστατικού κινήματος, αυτό τους έχει πέσει κομματάκι δύσκολο. 

   Εντούτοις οι «νικητές» – το είδαμε με αφορμή και τις «αγιογραφίες» των τελευταίων ημερών – ποτέ δεν παραιτούνται από την προσπάθεια παραχάραξης της Ιστορίας. Ειδικά σε εποχές όπως η σημερινή, που το σύστημά τους «μπάζει», επιδίδονται στη διαστροφή της αλήθειας με όρους ασύστολης προπαγάνδας.

   Αν, μάλιστα, στην προπαγάνδα τους προστεθεί και η αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» που βάζουν μπροστά για να επιτευχθεί η «αποκολοκύθωνση» της Ιστορίας, τότε εκείνο που προκύπτει είναι εκτρωματικά γελοίο.

   Από την έναρξη της κρίσης, λοιπόν, έχουν ανοίξει το κεφάλαιο «σχέδιο Μάρσαλ». Οπου το σχέδιο Μάρσαλ ήταν κάτι το… καλόν, «έσωσε» τότε την Ελλάδα, και τώρα που η Ελλάδα είναι πάλι σε δύσκολη θέση «ευχής έργον» θα ήταν να είχαμε ξανά ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ»…

   Μάλιστα τούτο αποτέλεσε… ευχή και της παρούσας κυβέρνησης. Είχε διατυπωθεί το 2015 από τον τότε υπουργό Οικονομικών, ο οποίος είχε απευθύνει πρόταση στην Γερμανίδα καγκελάριο να προχωρήσει στην εξαγγελία και στην εφαρμογή ενός «σχεδίου Μέρκελ» για την Ελλάδα. Το «σχέδιο Μέρκελ», κατά τον κ.Βαρουφάκη, θα έπρεπε να κινηθεί κατά τα πρότυπα ενός παλιότερου σχεδίου: Του «σχεδίου Μάρσαλ»…

   Στο σημείο αυτό, συνεπώς, μας προέκυψε κάτι πραγματικά… σπουδαίο: Μια κυβέρνηση «πρώτη φορά Αριστερή», που

• ήρθε να ενστερνιστεί βασικούς πυλώνες της παραχαραγμένης αλήθειας,

• έσπευσε να οικοδομήσει τον λόγο της με τα σκουριασμένα υλικά της ασύστολης μετεμφυλιακής προπαγάνδας,

• επέλεξε να αντλήσει τα σχέδιά της για το μέλλον του τόπου και του λαού αναμηρυκάζοντας την πολιτική αγραμματοσύνη των «παπαγάλων» του συστήματος.

    Αυτό είναι πραγματικά… αξιοσημείωτο: Η εκτρωματικά γελοία τακτική της «αποκολοκύνθωσης» της Ιστορίας μετατρέπεται σε «πρώτη φορά Αριστερό»… αφήγημα. Στο όνομα της «σωτηρίας», των «έντιμων συμβιβασμών» και των «σκληρών διαπραγματεύσεων» που έφεραν το τρίτο Μνημόνιο, προηγήθηκε το φαινόμενο η «πρώτη φορά Αριστερά» να εκθειάζει ακόμα και το σχέδιο Μάρσαλ! Και μάλιστα χωρίς καμία… «δημιουργική ασάφεια».

   Δυο χρόνια αργότερα διαβάσαμε, δε, στο Βήμα (7/5/2017, http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=878094), στη συνέντευξη του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ, ότι οι «ΗΠΑ ευλογούν Τσίπρα».

   Ηταν εκεί που ο νέος «Πιουριφόι» αναφερόμενος στο δόγμα Τρούμαν και στο σχέδιο Μάρσαλ, δίνοντας το μέτρο της αγάπης των Αμερικανών για τον Τσίπρα και την «αριστερή» κυβέρνησή του, προανήγγειλε ακόμα και γιορτές (!) για τα 70χρονα του καθεστώτος που ο Σημίτης το είχε περιγράψει με εκείνη την περίφημη φράση «ευχαριστούμε τις Ηνωμένες Πολιτείες»:

«Η συμμαχία μας – είπε ο Πάιατ – είναι πολύ ισχυρή και σε λίγο καιρό θα γιορτάσουμε 70 χρόνια της αμυντικής μας συνεργασίας»…

Αμερικανική γελοιογραφία του 1947. Παρουσιάζει το μπάρμπα Σαμ να προσφέρει ομπρέλα προστάσίας στην Ευρώπη. Η ομπρέλα, όμως, κρύβει μια βόμβα…

   Πάμε, λοιπόν, να δούμε τι θέλουν να… γιορτάσουν:

   Το σχέδιο Μάρσαλ, ως συνέχεια του δόγματος Τρούμαν, που εξαγγέλθηκε πριν από 70 χρόνια, στις 5 Ιουνίου 1947, πράγματι ήταν «καλό». Οχι, όμως για την Ελλάδα του ελληνικού λαού. Ηταν «καλό» για τους απόντες από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τους συνεργάτες των Γερμανών, που καθόλου δεν είχαν στο μυαλό τους τη βελτίωση των συνθηκών ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων παρά μόνο την αποκατάστασή τους στην εξουσία.

   Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν «καλό» ως αντεπαναστατικό σχέδιο του ιμπεριαλισμού για το στέριωμα του καπιταλισμού στη Δυτική Ευρώπη και στην Ελλάδα. Αυτός ήταν και ο λόγος, μιλώντας ειδικά για την Ελλάδα, που τα κεφάλαια του δόγματος Τρούμαν και του σχεδίου Μάρσαλ χρησιμοποιήθηκαν αποκλειστικά εναντίον του λαϊκού κινήματος, για τη διατήρηση – και με στρατιωτικά μέσα – των πλουτοκρατών στην εξουσία και προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών.

   Το τι πραγματικά ήταν αυτή η περίφημη «αμερικανική βοήθεια» το μαρτυρά η κατανομή αυτών των κεφαλαίων που διοχετεύτηκαν προς όφελος του προσωπικού θησαυρισμού των κεφαλαιοκρατών:

• Σύμφωνα με δηλώσεις του υπουργού Συντονισμού Γ. Καρτάλη τον Απρίλη του 1952, το 60% των πιστώσεων που εκταμιεύτηκαν σε εφαρμογή του σχεδίου Μάρσαλ είχαν απορροφηθεί από δέκα, όλες κι όλες, βιομηχανίες.

• Εκατοντάδες εκατομμύρια μοιράστηκαν σε 50 βιομηχανικές και εμπορικές επιχειρήσεις.

   Περιττό να πούμε ότι από τα χρήματα αυτά, που διασπαθίστηκαν απροκάλυπτα και που όσοι τα έλαβαν δεν πλήρωσαν ποτέ μια δραχμή, αναδύθηκαν, κάποιες φορές μέσα από τους μαυραγορίτες και τους δοσίλογους, τα νέα τζάκια των αμερικανοθρεμμένων μεγαλοβιομηχάνων και μεγαλεμπόρων.

Ο Πολ Πότερ όρθιος απευθύνει χαιρετισμό σε εκδήλωση για την πρώτη ριζοκαλλιέργεια κατά τα αμερικανικά πρότυπα…

   Το τι πραγματικά ήταν το σχέδιο Μάρσαλ, το που απέβλεπε και το που οδήγησε το ομολογούσε ο ίδιος ο Paul Porter, ο απεσταλμένος του Τρούμαν στην Ελλάδα.

   Οι ΗΠΑ – έλεγε ο Porter – έκαναν «μια τόσο μεγάλη επένδυση» στη χώρα και συνεργάστηκαν με μια ελληνική κυβέρνηση που

«επικαλούμενη τον ίδιο της τον τεραστίων διαστάσεων αντικομμουνισμό ως επιχείρημα για την παροχή βοήθειας σε απεριόριστες ποσότητες (είχε) στόχο της… να χρησιμοποιήσει την ξένη βοήθεια ως μέσο για τη διαιώνιση μιας μικρής κλίκας από τραπεζίτες και εμπόρους, που αποτελούν την αόρατη εξουσία στην Ελλάδα». 

   Περιγράφοντας δε την ελληνική άρχουσα τάξη, της οποίας τον κλάδο των εφοπλιστών αποκαλούσε «αργυρώνητους ηλίθιους», δε δίσταζε να προσθέτει ότι

«είναι αποφασισμένη, πάνω απ’ όλα, να προστατεύσει τα οικονομικά της προνόμια, όποιο κι αν είναι το κόστος σε ό,τι αφορά την οικονομική υγεία της χώρας».(1)

   Ακόμα και οι εκτιμήσεις της εποχής ότι μόλις 500 οικογένειες των Αθηνών ελέγχουν την Ελλάδα αποδείχτηκαν… επιεικείς:

«Λέγεται – ανέφερε ο Μαρκεζίνης – ότι 500 οικογένειες κυβερνούν την Ελλάδα, εγώ όμως πιστεύω ότι δεν φτάνουν καν τις πεντακόσιες, αλλά είναι μόνο 200». (2)  

   Οσο για τη χρηματοδότηση του μεγάλου κεφαλαίου συνεχιζόταν με σκανδαλώδη τρόπο. Το βεβαιώνει και πάλι ο Porter, ο οποίος σημειώνει:

«Οι βιομήχανοι δεν επένδυαν περιμένοντας «δανεικά κεφάλαια», αν και κατά διάφορες εκτιμήσεις είχαν χρυσές λίρες. Οι εμπορικές τράπεζες όχι μόνο δεν διέθεταν πιστώσεις, αλλά δανείζονταν από την Τράπεζα της Ελλάδος προκειμένου να πληρώσουν τους υπαλλήλους τους».

Εργάτες περιεργάζονται αμερικανικό εκσκαπτικό μηχάνημα που δόθηκε στο πλαίσιο του Σχεδίου Μάρσαλ για τις τηλεπικοινωνίες.

   Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα μέλη της εγχώριας πλουτοκρατίας, δηλαδή τα – κατά τον Porter πάντα – «μέλη της κομψής διεθνούς κλίκας», ξεκοκάλισαν από τον Οκτώβρη του ’44 μέχρι τον Ιούνη του 1953 τα πάνω από 3,2 δισ. δολάρια της λεγόμενης «βοήθειας» (σ.σ.: με το σχέδιο Μάρσαλ να ανέρχεται περίπου στα 2 δισ. δολάρια, χωρίς εδώ να υπολογίζεται η άμεση στρατιωτική βοήθεια στο αστικό κράτος).

   Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τους υπέρογκους εξοπλισμούς που άγγιζαν το 50% του προϋπολογισμού και με τη διατήρηση του υπέρογκου κρατικού καταπιεστικού μηχανισμού, καθιστούν φανερό γιατί η «βοήθεια» και η «σωτηρία» δεν είχαν σχέση με το λαό, αλλά με τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος.

   Αποτέλεσμα ήταν νέα μεγαλύτερα ελλείμματα και δημόσια χρέη που, ως συνήθως, επιχειρήθηκε να καλυφθούν είτε με άγριες φοροεπιδρομές στα πενιχρά εισοδήματα του λαού είτε με καινούργιους δανεισμούς.

   Το τίμημα για το λαό ήταν βαρύ. Και πληρώθηκε σε πολλά επίπεδα. Πληρώθηκε με τη φτώχεια, τη μετανάστευση εκατομμυρίων Ελλήνων, με τις ναπάλμ του Εμφυλίου, με τους «Νέους Παρθενώνες» και με μια δημοκρατία, που ο ίδιος ο Αμερικανός υπεύθυνος του σχεδίου στην Ελλάδα, ο Τζέιμς Γουόρεν, την περιέγραφε σε συνέντευξή του ως εξής:

«(Το σχέδιο Μάρσαλ ήταν)…μια πολύ αυστηρή συμφωνία, πολλές πτυχές της οποίας αποτελούσαν σαφή παρέμβαση στα εσωτερικά της Ελλάδας. Μπορεί κάλλιστα να πει κανείς ότι επρόκειτο όχι για απλή παρέμβαση, αλλά για επέμβαση στην εθνική κυριαρχία της χώρας».

Ο βασιλιάς Παύλος και ο Αμερικανός στρατηγός Βαν Φλιτ παρακολουθούν τις κινήσεις του κυβερνητικού στρατού.

   Και παρακάτω:

«Η επιτυχία (σ.σ.: των «πατριωτών» κυβερνώντων – όπως τους αποκαλεί ο Αμερικανός) ήταν ότι έφεραν τους Αμερικανούς, όχι απλά ως συμβούλους, αλλά ως ελεγκτές και υπεύθυνους των αποφάσεων. Για τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να καταπιεί την περηφάνια της και να αποδεχτεί ευρείες παρεμβάσεις. Αυτό ήταν το πνεύμα της συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών». (3)

   Προφανώς, όταν τα παραπάνω τα δηλώνουν οι ίδιοι οι Αμερικανοί, εμείς δε χρειάζεται να προσθέσουμε τίποτα περισσότερο, ούτε για το «σχέδιο Μάρσαλ», ούτε για τους… νοσταλγούς του.

1917 – 2017: 100 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Τον Φλεβάρη και τον Μάρτη η ΟΚΔΕ πραγματοποιεί τον πρώτο γύρο εκδηλώσεων-συζητήσεων με θέμα την Επανάσταση του Φλεβάρη 1917:

 Αθήνα: Πέμπτη 23 Φλεβάρη, 18:30, Πολυτεχνείο Πατησίων

Ομιλητές: Ηρακλής Χριστοφορίδης  (ΟΚΔΕ),  Χρήστος Κεφαλής (Συγγραφέας – περιοδικό Μαρξιστική Σκέψη)

 Θεσ/νίκη: Τρίτη 21 Φλεβάρη, 18:30, ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51)

Ομιλητές: Ηρακλής Χριστοφορίδης (ΟΚΔΕ), Χρήστος Λάσκος (Δικτύωση Ριζοσπαστικής Αριστεράς)

Ιωάννινα: Σάββατο 4 Μάρτη, 18:00, Θυμωμένο Πορτραίτο (Καποδιστρίου 20)

Ομιλητές: Ηρακλής Χριστοφορίδης (ΟΚΔΕ), Δημήτρης Αργυρός (ΝΑΡ για την κομμουνιστική απελευθέρωση)

Με αφορμή τη συμπλήρωση εκατό χρόνων από την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία το 1917, που αποτέλεσε το σημαντικότερο γεγονός του 20ου αιώνα και παραμένει το σημαντικότερο έως σήμερα, η ΟΚΔΕ πραγματοποιεί μεγάλη καμπάνια ενημέρωσης και δράσης.

Το 1917, εν μέσω του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που είχε προκληθεί από τη δίψα των καπιταλιστών για μοίρασμα του κόσμου μεταξύ των ιμπεριαλιστικών χωρών, ο πλανήτης συγκλονίστηκε από ένα γεγονός που έμελλε να είναι το σημαντικότερο όλου του 20ου αιώνα και μέχρι σήμερα: Σε μια από τις μεγαλύτερες χώρες του κόσμου, την τσαρική Ρωσία, μέσα σε ένα αυταρχικό και ανελεύθερο καθεστώς, οι εργάτες και οι αγρότες όχι μόνο ανέτρεψαν τον τσαρισμό και την αστική εξουσία, αλλά επέβαλαν για πρώτη φορά ένα δικό τους κράτος, ένα κράτος εργατικό, για να υπερασπίζεται στο εξής τα συμφέροντα των ανθρώπων που ζουν από την εργασία τους, τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του έθνους!

Σήμερα, που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το σάπισμα του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος, που γεννά μνημόνια, ανεργία, φτώχεια, πολέμους και Κράτη Έκτακτης Ανάγκης, είναι απαραίτητη η μελέτη της νικηφόρας Ρωσικής Επανάστασης, καθώς και η συζήτηση για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να εφαρμοστούν τα διδάγματά της στις νέες συνθήκες.

Τον Φλεβάρη και τον Μάρτη η ΟΚΔΕ πραγματοποιεί τον πρώτο γύρο εκδηλώσεων-συζητήσεων με θέμα την Επανάσταση του Φλεβάρη 1917, και ειδικότερα τις διάφορες απόψεις που υπήρχαν στη Ρωσία πριν την Επανάσταση και κατά την εξέλιξή της (μενσεβικισμός, μπολσεβικισμός, Διαρκής Επανάσταση), οι οποίες αποτέλεσαν τη βάση των διαφορετικών πολιτικών της ρωσικής «Αριστεράς» της εποχής. Τις εισηγήσεις θα φέρουν εις πέρας, πέρα από εκπροσώπους της ΟΚΔΕ, αγωνιστές και συγγραφείς από το ευρύτερο κίνημα στην Ελλάδα.

Απευθυνόμαστε σε κάθε αγωνιστή του εργατικού κινήματος που επιθυμεί να συζητήσει για το πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τα διδάγματα της Ρωσικής Επανάστασης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που, μέσα στην οικονομική του κρίση, δεν μπορεί να δώσει στην ανθρωπότητα τίποτε άλλο από αντεργατικά μνημόνια, ανεργία, φτώχεια και πολέμους.

Επιθυμούμε να ανοίξουμε τη συζήτηση για τον ρόλο των μαζών και ειδικά της εργατικής τάξης στην ιστορία, τη σημασία των πολιτικών θέσεων των κομμάτων, τον ρόλο του ατόμου και της ηγεσίας στην ιστορία, την επαναστατική στρατηγική και τακτική τον 21ο αιώνα.

Θέλουμε να συζητήσουμε για τον επαναστατικό Διεθνισμό, τα καθήκοντα των αγωνιστών σε περιόδους πολέμου και επανάστασης, την οικοδόμηση της 3ης και 4ης Διεθνούς και την ανάγκη αναγέννησης της 4ης Διεθνούς σήμερα.

Παράλληλα, η εφημερίδα Εργατική Πάλη φιλοξενεί σειρά άρθρων που καταπιάνονται με το ζήτημα της Ρωσικής Επανάστασης, ενώ οι εκδόσεις Εργατική Πάλη έχουν ήδη κυκλοφορήσει τη δίτομη, μνημειώδη «Ιστορία της Ρωσικής Επανάστασης» του Λέον Τρότσκι, το «Δέκα Μέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο» του Τζον Ριντ, την «Πλατφόρμα της Ενωμένης Αντιπολίτευσης (1927)», τον λόγο του εξόριστου Τρότσκι στην Κοπεγχάγη το 1932 κάτω από τον τίτλο «Στην Υπεράσπιση του Οκτώβρη», ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει και μπροσούρα της ΟΚΔΕ πάνω στη Ρωσική Επανάσταση και τα διδάγματά της.

Για τον Οκτώβριο-Νοέμβριο του 2017 προγραμματίζουμε διήμερο εκδηλώσεων στην Αθήνα, με τη συμμετοχή αγωνιστών, συγγραφέων και ακαδημαϊκών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, καθώς και επετειακή-αγωνιστική διαδήλωση, για να μεταδώσουμε το μήνυμα του Οκτώβρη στο σήμερα.

http://www.okde.gr/archives/category/100xronia

Ο αριστερός ενδιαφέρεται για την πατρίδα, την οικογένεια και τέλος για τον εαυτό του. Ποιος μεγάλος σκηνοθέτης το είπε;

φωτογραφία: AP images

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τιμώμενο πρόσωπο του φετινού φεστιβάλ ελληνικού κινηματογράφου Hellas Filmbox στο Βερολίνο είναι ο Κώστας Γαβράς.

Το έργο του «Αμήν» ήταν η ταινία έναρξης την Τετάρτη. Στο πλαίσιο του φεστιβάλ συμμετείχε σε συζήτηση που είχε ως θέμα τον πολιτικό κινηματογράφο.

Μιλώντας στη συνέχεια στη Deutsche Welle, ο σκηνοθέτης, που θεωρείται ο κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του «πολιτικού θρίλερ», εξέφρασε την αμηχανία του για το γεγονός ότι το όνομά του συνδέεται με αυτό το κινηματογραφικό είδος: «Δεν νιώθω υπεύθυνος όταν μου καταλογίζουν ότι κάνω πολιτικά θρίλερ, πολιτικό κινηματογράφο.
Οι ταινίες μου είναι θεάματα ιστοριών που με ενδιαφέρουν πολύ – με καλούς ηθοποιούς, με ένα ρυθμό, με καλό σενάριο, καλούς διαλόγους και ίσως, πότε πότε, με κάτι ελαφρό, κάτι σχεδόν σαν αστείο για να χαμογελάσει ο θεατής. Αυτό με ενδιαφέρει.»

Ο Κώστας Γαβράς έχει γυρίσει τα τελευταία 40 χρόνια γύρω στις 20 ταινίες.
Δεν είναι και πολλές, λέει ο ίδιος. «Αλλά η κάθε μια από αυτές ήταν μια υπόθεση αγάπης και πάθους».

Διηγούμαι ιστορίες όπως τις άκουγα όταν ήμουν παιδί από τον πατέρα μου

Πέραν αυτού, τον ενδιαφέρει να στείλει πολιτικά μηνύματα με τις ταινίες του; Ανεξάρτητα από το αν ο ίδιος δεν θέλει να σχετίζονται οι ταινίες του με τον χαρακτηρισμό «πολιτικό θρίλερ», γεγονός είναι πάντως ότι οι ιστορίες που πραγματεύονται έχουν πάντα έναν έντονο πολιτικό χρωματισμό.
«Κάποιος που λέει ότι εγώ θα κάνω ένα φιλμ για να αλλάξω κάτι, να αλλάξω τον κόσμο, πρέπει να είναι λίγο τρελός» υποστηρίζει ο Κώστας Γαβράς.
«Εγώ κάνω τα φιλμ όπως τα νιώθω. Διηγούμαι ιστορίες όπως τις άκουγα όταν ήμουν παιδί από τον πατέρα μου και τους άλλους που συναντιόταν το βράδυ – αλλά με εικόνες.
Ευτυχώς έχω αυτή τη δυνατότητα. Αυτή είναι η δουλειά μου.»

Ένα μόνιμο ζήτημα στο οποίο επιδιώκει να δίνει απαντήσεις με τις ταινίες του είναι το θέμα της εξουσίας.
Όπως διευκρινίζει, δεν εννοεί μόνο την εξουσία που ασκούν τα κράτη, οι κυβερνήσεις ή και οικονομικοί παράγοντες:  «Εξουσία έχουμε όλοι μας. Εγώ έχω εξουσία στα παιδιά μου, στους ανθρώπους που δουλεύουν για μένα. Και πάνω από εμένα βρίσκονται άλλοι που ασκούν εξουσία πάνω σε εμένα. Και έτσι συνεχίζει η πυραμίδα ως επάνω.
Η χρησιμοποίηση της εξουσίας από τον κάθε ένα κάνει τους άλλους ευτυχείς ή δυστυχείς.
Αυτό είναι τελικά το βασικό στην κοινωνία μας – πώς χρησιμοποιούμε την εξουσία.»

Συνήθως κάθε μία από τις ταινίες του Κώστα Γαβρά διαδραματίζεται και σε μια άλλη χώρα – στη Χιλή, στις ΗΠΑ, στην Ιταλία, στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία.
Σε τι οφείλεται αυτό το γεγονός; Είναι επειδή δεν αισθάνεται πουθενά ριζωμένος;
Ο Κώστας Γαβράς διαφωνεί έντονα. «Μητέρα πατρίδα» του είναι η Ελλάδα, διευκρινίζει, ενώ στη Γαλλία ζει η οικογένειά του και είναι η χώρα που του τα «έχει δώσει όλα».

Το ενδιαφέρον του για τις άλλες χώρες του κόσμου προκύπτει από το γεγονός ότι είναι αριστερός. Τι σημαίνει όμως γι’ αυτόν να είσαι αριστερός;
Ο Κώστας Γαβράς επικαλείται την ερμηνεία του γάλλου φιλοσόφου Ζιλ Ντελέζ για το τι είναι αριστερός: «Ενδιαφέρεται αρχικά για ολόκληρο τον κόσμο, ύστερα ενδιαφέρεται για την πατρίδα του, ύστερα για την οικογένειά του και στο τέλος για τον εαυτό του. Ο εαυτός του είναι τελευταίος. Και [ο Ντελέζ] προσθέτει: τι είναι ένας δεξιός; Είναι το ανάποδο. Αυτό το πιστεύω πολύ. Γι’ αυτό λοιπόν με ενδιαφέρει ο κόσμος.»

πηγή: deutsche welle 

Πηγή: Γαβράς: Ο αριστερός ενδιαφέρεται για την πατρίδα, την οικογένεια και τέλος για τον εαυτό του | iefimerida.grhttp://www.iefimerida.gr/news/314381/gavras-o-aristeros-endiaferetai-gia-tin-patrida-tin-oikogeneia-kai-telos-gia-ton-eayto#ixzz4WL0BP223

Διπλωματία, είναι να λες «καλό σκυλάκι!…» μέχρι να βρεις πέτρα. Ο Χάρρυ Κλυνν κατά Λαϊκής Ενότητας και υπέρ Τσίπρα. Και ο bloger ερωτά τον …τραμπάκουλα.

Χάρρυ Κλυνν κατά Λαϊκής Ενότητας και υπέρ Τσίπρα: Ο Αλέξης δεν κουβαλάει τα κουσούρια της παλιάς Αριστεράς.

Ο Χάρρυ Κλυνν απευθύνει μέσω του προσωπικού του blog ανοιχτή επιστολή στον σκιτσογράφο και μέλος της Λαϊκής Ενότητας, Στάθη Σταυρόπουλο, τονίζοντας ότι «Ο Αλέξης δεν κουβαλάει τα κουσούρια της παλιάς Αριστεράς».

Ολόκληρη η επιστολή:

«Μη μου πεις για τα λάθη του Τσίπρα, αγαπημένε μου Στάθη, πες μου, αν μπορείς φυσικά, για τη «συγγένειά» σου με το Λαφαζάνη, τα «σούργελα» που σέρνει πίσω του και τα δικά σου λάθη. Η πολιτική δεν είναι χαλασμένο βαγόνι αμαξοστοιχίας που σαπίζει σε κάποια γωνιά… Αυτός θα είναι ο ρόλος του Λαφαζάνη. Φωτοτυπία ΚΚΕ (40 χρόνια κοσκίνισμα κι ούτε ένα καρβέλι)

Και ο ρόλος ο δικός σου και κάποιων άλλων, ΗΡΩΙΣΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ! Κι αυτού του είδος τον ηρωισμό η Αριστερά τον πλήρωσε με αίμα, κατατρεγμούς και διώξεις.

Δε χωράει άλλο σύντροφε. Αρκετές οι μάχες που έδωσε η Αριστερά στα βουνά και στα λαγκάδια, κι ακόμα περισσότερες αυτές που κάποιοι μάταια εξακολουθούν να δίνουν… (Τρομοκράτες της δεκάρας στα νιάτα τους, που μόλις γεράσουν περνάνε στην κατηγορία των πρακτόρων και των ρουφιάνων!) Ο Αλέξης τα κατάλαβε όλα αυτά γιατί δεν κουβαλάει τα κουσούρια της παλιάς, της στοιχειωμένης Αριστεράς.

Περσινά ξινά σταφύλια με «εθνικό νόμισμα και έξοδο από την Ευρωζώνη», αυτό που μας τάζει ο «καπετάν φράξιας» (έτσι αποκαλούσαμε τον Λαφαζάνη στο ΚΚΕ)

Ο Αλέξης προτίμησε, και σωστά έπραξε, το όπλο της «διπλωματίας» δίνοντας οριστικό τέλος στον «ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΟ ΗΡΩΙΣΜΟ», στην άκρατη πολιτική της ανοησίας, της μπουρδολογίας και του πολιτικού απομονωτισμού…

Κι αυτό γιατί είναι όπλο η διπλωματία σύντροφε, όπλο ισχυρό όσο απίθανο κι αν ακούγεται σ’ έναν «πολύ αριστερό» σ’ έναν «επαναστάτη αριστερό» σαν το Λαφαζάνη που ξέχασε τι σημαίνει «επανάσταση» κοντά 59 χρόνια! Η

Διπλωματία είναι το όπλο σύντροφε… Διπλωματία, είναι να λες «καλό σκυλάκι!…» μέχρι να βρεις πέτρα. Με εκτίμηση και συντροφικούς χαιρετισμούς

Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλυνν)»

Σημείωμα bloger: Θα συμφωνούσα μαζί σου …τραμπάκουλα, αν δεν μου  έκλεβαν για 2η φορά το ΕΚΑΣ. Μια ο γαμ…νος ο Σαμαράς πριν 5 χρόνια και μια οι γαμ…μένοι σημερινοί Συριζανέλ. Και άντε με 420 να την βγάλεις καθαρή. 50 ΔΕΗ, 50 ΟΤΕ- ΚΟΣΜΟΤΕ, 50 Φάρμακα -δεν με πιάνει άγνωστο γιατί η απαλλαγή- 10-20 Βενζίνη, 180 το χρόνο ασφάλεια αυτοκινήτου, 258 ΕΜΦΙΑ, 240 Σήμα και άσε τι θα φάμε και αν θα φάμε, Ούτε για καφέ δεν βγαίνω. Αααα κανένα τσιγαράκι δεν θα κάνουμε; Όσο για τα εξτρά, έσκασε το ένα λάστιχο, άλλαξα λάδια, έμεινα από μπαταρία στη Ζαχάρω που πήγα ν΄ακούσω Παπακωνσταντίνου -η μοναδική μου …σπατάλη του καλοκαιριού- πέρασα ΚΤΕΟ και ένα λαμόγιο πριν πάω, μου έφαγε 100 για ανταλλακτικά που κάνανε ούτε 30. Και πως τα βγάζω πέρα; Έλα ντε; Σε λίγο θα πουλήσω και ένα χωραφάκι με ελίτσες που μου άφησε ο Μπάρμπα Θανάσης -θεός σχωρέστον-

Σαββατοκύριακο 24 και 25 Σεπτεμβρίου το 5ο Αντιφασιστικό – Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Καλαμάτας.

Αντιφασιστικό – Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ το Σαββατοκύριακο στην Καλαμάτα

Γράφτηκε από τον  Γιάννη  Σινάπη

Με σύνθημα «Χτίζουμε την κοινωνία της ισότητας και της αλληλεγγύης», σήμερα 24 και αύριο 25 Σεπτεμβρίου, στο Πάρκο του Λιμενικού, από τις 6 το απόγευμα, πραγματοποιείται το 5ο Αντιφασιστικό – Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Καλαμάτας.

Σύμφωνα με το πρόγραμμα:

Το Σάββατο, συζήτηση με θέμα: «Η αλληλεγγύη μας φραγμός στους πολέμους και το ρατσισμό». Ομιλητές: Νίκος Γιαννόπουλος (κατάληψη στέγης City Plaza), Δημήτρα Κυρίλλου (ΚΕΕΡΦΑ), Θανάσης Κούρκουλας (Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό). Θα ακολουθήσουν συναυλίες: Renovatio, Stand – up comedy Αλέξανδρος Τιτκώβ, Υπεραστικοί, ρεμπέτικο – λαϊκό γλέντι.

Την Κυριακή, συζήτηση με θέμα «Η αντιφασιστική πάλη στην κατοχή και η απελευθέρωση της Καλαμάτας». Ομιλητές: Ηλίας Μπιτσάνης (δημοσιογράφος), Τάσος Κωστόπουλος (δημοσιογράφος). Θα ακολουθήσουν συναυλίες: Βασίλης Αθάνας – Σωτήρης Πιφέας, Propabanda.

Στο φεστιβάλ περιλαμβάνονται προβολές ταινιών, ντοκιμαντέρ, έκθεση φωτογραφίας, έκθεση – εργαστήρι ζωγραφικής, σεμινάριο αυτοάμυνας.

Σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου από οργανωτές και συμμετέχοντες:

Ο Παναγιώτης Παναγόπουλος, μέλος της Αντιφασιστικής Κίνησης Καλαμάτας, παρουσίασε το πρόγραμμα του φεστιβάλ.

Ο Βαρθολομαίος Φουντουλάκης, μέλος του Δ.Σ. της Α’ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας, παρατήρησε ότι τα φαινόμενα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού πρέπει να καταπολεμηθούν. Κι εκτίμησε πως οι πολιτικές που εφαρμόζονται, έχουν σα βασικό πυρήνα την εξάπλωση φαινομένων νεοναζισμού και φασισμού.

Η Χριστίνα Λαδά, μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, επεσήμανε ότι η σκληρή λιτότητα και τα μνημόνια οδηγούν στο να χυθεί ρατσιστικό δηλητήριο και να αναπτυχθούν ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα.

Ο Μιχάλης Μπορνόβας, από το Κοινωνικό Ιατρείο, παρατήρησε ότι η Χρυσή Αυγή δημιούργησε τεράστιο πρόβλημα στη Μόρια της Λέσβου και σημείωσε πως ζητούσαν να δημιουργήσουν αναμπουμπούλα και είναι λύκοι και όπως είναι γνωστό οι λύκοι στην αναμπουμπούλα χαίρονται.

Ο καθηγητής Φώτης Ξεπαπαδέας επεσήμανε πως πρόκειται για αντιφασιστική γιορτή, ριζοσπαστική και ακηδεμόνευτη.

Ο Παναγιώτης Κάτσαρης, από τον ΕΛΓΟ Δήμητρα, παρατήρησε ότι ρατσισμός, ξενοφοβία και φασισμός δε χωρούν στην ελληνική κοινωνία.

Γ.Σ.

Camping αναιρέσεις 2016. 30 Ιουλίου- 9 Αυγούστου στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας.

ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ!
ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ, ΝΕΟΙ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Δέκα χρόνια μετά την πρώτη συλλογική απόπειρα, γεμάτο εμπειρίες, γνώση και ζωντανές παραστάσεις, το camping των Αναιρέσεων έρχεται φέτος να σηματοδοτήσει μια νέα αρχή! Δέκα χρόνια οργάνωσης, συλλογικής προσπάθειας και αυτοδιαχείρισης, σωστών και άστοχων επιλογών, έρχονται όλα να κεφαλαιοποιηθούν σε μια χρονιά που ευελπιστούμε να αποτελέσει την αρχή μιας αναβαθμισμένης προσπάθειας,την αναγκαία επανεκκίνηση και επανανοηματοδότηση του εγχειρήματος.

Αυτή τη χρονιά θα περιηγηθούμε σε ένα πρωτόμέρος για εμάς, στην πανέμορφη Μεσσηνία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη της Κυπαρισσίας. Στο χώρο παλιού διεθνούς φήμης και απήχησης camping, μπροστά στην παραλία της Κυπαρισσίας, οι νέες και οι νέοι της νΚΑ υπόσχονται να «επενδύσουν» το μεράκι τους για να διαμορφώσουν ένα ξεχωριστό δεκαήμερο, φτηνών αλλά και ποιοτικών διακοπών για όλους. Ένα δεκαήμερο με αγώνες ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ, τουρνουά σκάκι, θερινό σινεμά, θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, πάρτυ, εκδρομές στις γύρω περιοχές αλλά και πλούσιες πολιτικές εκδηλώσεις και workshop, φυσικά μπροστά στα γαλαζιοπράσινα νερά των ακτών της Μεσσηνίας! Ένα δεκαήμερο με ειδικά διαμορφωμένο παιδότοπο, ιδιαίτερα δρώμενα για τους μικρούς φίλους του camping και πολλά άλλα!

Σύνθημά μας: «Νέοι Πολεμάμε,Νέοι θα Νικήσουμε»

Ζούμε για τα καλά στον αστερισμό της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και του ιδιαίτερου, βάρβαρου τρόπου που την διαχειρίζονται οι ισχυροί στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Ζούμε στον καπιταλισμό που σαπίζει και τραβάει μαζί του όλη την κοινωνία, όλες τις πολιτιστικές, πολιτισμικές,ηθικές αξίες. Ζήσαμε και ζούμε το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, που στήνουν για να συνδράμουν τις επιλογές τους. Τους τελευταίους μήνες ζούμε για μια ακόμη φορά τη φρίκη του πολέμου, τις μνήμες, τις παραστάσεις τα ζόρια που οι βλέψεις των ισχυρών φέρνουν. Και όλα αυτά στο φόντο ενός ατελείωτου εκβιασμού: Δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα, είστε σε αδιέξοδο, δεν υπάρχει εναλλακτική.

Και όμως υπήρξαν πολλές στιγμές που ο κόσμος της εργασίας και της νεολαίας έδειξε ότι δεν υποτάσσεται. Τελευταίο στιγμιότυπο το τεράστιο, πολυδιάστατο κύμα αγώνα και ταξικής αλληλεγγύης στους ξεριζωμένους του πολέμου. Η υποχρέωση της συλλογικής μνήμης και εμπειρίας του λαού μας να μην επιτρέψει σε καμιά κυβέρνηση, σε καμιά υπερδύναμη, να παίζει πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των ξεριζωμένων από τις βόμβες τους.

Είναι όμως πια εμφανές, παρά τα μεγάλα λόγια, παρά τα ψέματα και τις υπεκφυγές, έξω και πέρα από τη βιτρίνα της πρώτης φοράς ‘Αριστερά’ . Είναι εμφανές, για άλλη μια φορά, ότι χωρίς τον ίδιο τον εργαζόμενο λαό στην πρώτη γραμμή, χωρίς όλους εμάς να παίρνουμε τις ζωές στα χέρια μας, καμία ελπίδα δεν μπορεί να υπάρξει.

Χωρίς απεγκλωβισμό από την λογική της «παραμονής στην ΕΕ με κάθε κόστος», της εξυπηρέτησης ενός χρέους που είναι δομικά ληστρικό και της υποταγής στην «σοφία» της επιχειρηματικής κερδοφορίας, καμιά διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει για την πλειοψηφία που ζορίζεται και παλεύει, καμία εναλλακτική δε μπορεί να οικοδομηθεί για όλους εμάς που αναζητούμε ένα αξιοπρεπές μέλλον που να ορίζουμε οι ίδιοι.

Με αυτά τα δεδομένα η ιστορία μας πετάει και πάλι το γάντι. Θα μείνουμε απαθείς και αποσβολωμένοι για πολύ ακόμα; Θα αρκεστούμε στις «μισές λύσεις», στις υποσχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν; Θα κάτσουμε να κοιτάμε ένα κόμμα και μια κυβέρνηση να διαλύουν και να ξεπουλάνε τα πάντα στο όνομα και τις αξίες της Αριστεράς; Θα ανεχτούμε να επιβιώσει ο καπιταλισμός και τα κέρδη τους σε βάρος όλων των κατακτήσεων μας, όλων των δικαιωμάτων μας, και εν τέλει σε βάρος των ζωών μας;

Ή θα ακολουθήσουμε το λαμπρό παράδειγμα των αγωνιστριών στο Κομπανί και των εργαζομένων στη Γαλλία που από κοινού φωνάζουν δεν πάει άλλο, πρέπει να πάει αλλιώς;

Μπροστά στη σήψη και την απαξίωση εμείς θα ξαναεισβάλουμε στο πολιτικό προσκήνιο χτίζοντας τις δικές μας δομές αγώνα διεκδίκησης και αλληλεγγύης, προτάσσοντας τα αιτήματα, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, φέρνοντας τον κόσμο τους ανάποδα. Οι ανάγκες μας θα γράψουν ιστορία και εμείς θα γίνουμε το μέλλον που τόσο φοβούνται.

Με το ρεαλισμό της ανατροπής!

Δεν μας αρκεί ο ρεαλισμός του τίποτα που προτάσσει η κυβέρνηση Συριζα – Ανελ. Η αναβάπτιση της «τρόικας» σε θεσμούς και του «μνημονίου» σε έντιμο συμβιβασμό. Όπου οι αξιωματούχοι της ΕΕ, τα χρηματωπιστωτικά ιδρύματα εντός και εκτός της χώρας και οι ολιγάρχες του πλούτου θα συνεχίζουν να αξιώνουν τη διάλυση των ζωών μας.
Χρειαζόμαστε και προτάσσουμε το ρεαλισμό της ανατροπής. Της σύγκρουσης και της αντεπίθεσης. Για να μην δώσουμε ούτε ανάσα στον σάπιο κόσμο του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού και του φασισμού, των ειδικών και των καθεστωτικών media να ανασυνταχθεί απειλώντας, «εκεί που σάπιζε να ξανατονωθεί».
Για έναν κόσμο χωρίς μνημόνια, χρέος, ΕΕ, ευρώ και αφεντικά. Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για τον κομμουνισμό της εποχής μας απαλλαγμένο από τις στρεβλώσεις, τα λάθη και τα βαρίδια του παρελθόντος. Η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια τέτοια κατεύθυνση ρίχνουν όλες τους τις δυνάμεις.

 

Σταθερή επιδίωξή μας, είναι το camping να αποτελεί εικόνα απ’ το συλλογικά διαμορφωμένο μέλλον μας. Υπό αυτή την έννοια, δεν υπάρχουν χορηγοί που να μας πληρώνουν, ούτε διαφημιστές που να μας προμοτάρουν. Δεν υπάρχουν κάποιοι που δουλεύουν για να κάνουν οι υπόλοιποι διακοπές. Υπάρχει μόνο το μεράκι και η πίστη μας, ότι μπορούμε να ζήσουμε αλλιώς και αυτό αποδεικνύουμε κάθε χρόνο! Υπάρχει το ένας για όλους και όλοι για έναν! Το camping, όπως και όλο το εγχείρημα των Αναιρέσεων λειτουργεί με βασικές αρχές του την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τη συλλογικότητα, κόντρα στους νόμους και τις βεβαιότητες της αγοράς. Κάθε χρόνο εξασφαλίζουμε όσο το δυνατόν πιο χαμηλές τιμές σε όσους συμμετέχουν και παλεύουμε να μην αποκλειστεί κανείς λόγω οικονομικών δυσκολιών. Το ίδιο θα γίνει και φέτος!

Το πλήρες πρόγραμμα του camping, οι πληροφορίες σχετικά με τις μεταφορές και το κόστος διαμονής θα ανακοινωθούν σύντομα

Για περισσότερες πληροφορίες:
http://www.anaireseis.gr/
http://nka.gr/
http://www.narnet.gr/

Κάτω τα χέρια από την σ. Κατερίνα Πατρικίου. Πέμπτη 23/6, 13:00 στα Δικαστήρια Ευελπίδων.

Όχι στην στοχοποίηση των αγωνιστών και των οργανώσεων του κινήματος

Κάτω τα χέρια από την σ. Κατερίνα Πατρικίου

Συγκέντρωση – Διαμαρτυρία

Πέμπτη 23/6, 13:00 στα Δικαστήρια Ευελπίδων (κτίριο 9)

Στις 23/6 καλείται σε απολογία η σ. Κατερίνα Πατρικίου, πρώην δημοτική σύμβουλος της «Ανυπόταχτης Πετρούπολης», μέλος του ΣΕΚ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά από μήνυση που υπέβαλε εναντίον της ο υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Αθανάσιος Κουράκος.

Πρόκειται για απροκάλυπτη στοχοποίηση, όπου οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής δρουν –ξανά– ως παράρτημα της ίδιας της ΕΛΑΣ. Σύμφωνα με τη δικογραφία, ασκήθηκε ποινική δίωξη «για αδικήματα ηθικής αυτουργίας σε ληστεία και επικίνδυνης σωματικής βλάβης», τα οποία η συντρόφισσα φέρεται ότι τέλεσε στις 25/1/2015. Εκείνη την Κυριακή των εκλογών, οι χρυσαυγίτες προσπαθούσαν να κάνουν επίδειξη δύναμης, προπηλακίζοντας και τρομοκρατώντας στελέχη, συναγωνιστές και φίλους οργανώσεων της Αριστεράς και στην Πετρούπολη έσπασαν το περίπτερο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ–ΜΑΡΣ. Την ίδια μέρα, το ΑΤ Πετρούπολης έστελνε υπηρεσιακό σημείωμα στο εγκληματολογικό της Ασφάλειας, όπου αναφέρει: «Παρακαλούμε επιδείξατε φωτογραφίες σεσημασμένων ατόμων, μελών του κόμματος ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στον Κουράκο Αθανάσιο, κατά του οποίου επιτέθηκαν εξυβρίζοντας, απειλώντας και χτυπώντας τον, περί τους 12 άγνωστοι δράστες, μέλη του ανωτέρου κόμματος τους οποίους προέτρεπε η Πατρικίου Αικατερίνη την 11.45 της 25/01/2015 στην Πετρούπολη Αττικής. Εκτός των φωτογραφιών σεσημασμένων ατόμων παρακαλούμε όπως του επιδείξετε και φωτογραφίες της Πατρικίου Αικατερίνης την οποία κατονόμασε στην κατάθεσή του». Ομολογώντας έτσι στην πράξη το φακέλωμα οργανώσεων και αγωνιστών!

Σε απάντησή του το εγκληματολογικό στις 27/1/15 ενημέρωσε ότι «προσήλθε στην υπηρεσία μας ο Κουράκος Αθανάσιος προκειμένου να του επιδειχθούν φωτογραφίες καθ’ έξη και κατ’ επάγγελμα εγκληματιών (!)» αλλά «δεν αναγνώρισε» κάποιον από τους επιδειχθέντες.

Πάγια τακτική της ΧΑ είναι, με τις πλάτες της αστυνομίας και της αστικής δικαιοσύνης, να υποβάλλουν μηνύσεις στα θύματά τους, οι οποίες προχωράνε με γοργούς ρυθμούς, ενώ υπάρχει οργανωμένη κωλυσιεργία για τις καταγγελίες των δικών τους εγκλημάτων.

Ο φασισμός, χρυσαυγίτικος και μνημονιακός, έχει φωλιάσει για τα καλά στους κρατικούς μηχανισμούς – και ειδικά στον σκληρό πυρήνα, των δυνάμεων καταστολής. Τρέφεται από την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, τη σαπίλα των Μνημονίων και όλων των δυνάμεων που τα υπηρετούν, παλιών και νέων, το μαύρο Κράτος Έκτακτης Ανάγκης ενάντια στους αγώνες, στους αγωνιστές και τις οργανώσεις του κινήματος – με πρωτεργάτη τώρα την άθλια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ.

Ο φασισμός δεν αντιμετωπίζεται με «δημοκρατικά/συνταγματικά τόξα», δηλ. αυταπάτες για τους θεσμούς της σαπισμένης αστικής δημοκρατίας – αλλά μόνο με ένα ενιαίο ταξικό μέτωπο, με τη μαζική, ενωτική, μαχητική περιφρούρηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Απαιτούμε: Άμεση παύση της απαράδεκτης δίωξης της σ. Πατρικίου – Να παυθεί ο διοικητής του ΑΤ Πετρούπολης, που υπέγραψε το χαφιέδικο «υπηρεσιακό σημείωμα»

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

– Να τσακίσουμε τον φασισμό, χρυσαυγίτικο και μνημονιακό

– Να κουρελιάσουμε τις νέες λίστες «φακελώματος» των κρατικών μηχανισμών

– Να ανατρέψουμε τα Μνημόνια και όλους τους υπηρέτες τους.

http://www.okde.gr/archives/4991

Κυριακή 29 Μαΐου στα Τρόπαια Αρκαδίας, 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού. Αναχωρήσεις πούλμαν από Μεσσηνία. Άρθρο για τις παιδικές κατασκηνώσεις ΔΣΕ Πελοποννήσου.

Οι παιδικές κατασκηνώσεις του ΔΣΕ στη Πελοπόννησο

Για πολλούς νέους και νέες ακόμα και τ’ αρχικά του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (Δ.Σ.Ε.) μπορεί να αποτελούν ένα άγνωστο αρκτικόλεξο. Γι’ άλλους μια ιστορία του παππού ή της γιαγιάς. Σε κάθε περίπτωση, η ιστορία του ΔΣΕ που φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυσή του, δεν είναι ευρύτερα γνωστή στη νεολαία, έχει συκοφαντηθεί. Ο αγώνας του ΔΣΕ (1946-1949) αποτελεί την κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα τον 20ο αιώνα, το μεγαλύτερο δημιούργημα του ΚΚΕ. Ήταν η μαχητική απάντηση στην επίθεση του ταξικού αντιπάλου, της εγχωρίας αστικής τάξης και των ξένων συμμάχων της. Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και θεσμική κρατική βία. Ένας αγώνας άνισος, με ανυπέρβλητο ηρωισμό, που αποπνέει μόνο δίκιο και ακατάβλητη ηθική. Γιατί δίκιο απέπνεε και θα αποπνέει ο αγώνας της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ για την ανατροπή των εκμεταλλευτών της και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας.
Στο πλαίσιο των εορτασμών για τα 70χρονα του ΔΣΕ, οι Οργανώσεις Περιοχής Πελοποννήσου και Δυτικής Ελλάδας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ διοργανώνουν εκδήλωση, για το Λαϊκό Διδασκαλείο Πελοποννήσου, την παιδαγωγική ακαδημία του ΔΣΕ, που λειτούργησε το 1948 στο πλαίσιο της δράσης της 3ης Μεραρχίας του ΔΣΕ στην Πελοπόννησο.
Η εκδήλωση αυτή έχει σκοπό να αναδείξει και να τιμήσει ένα σπουδαίο επίτευγμα της εποχής αυτής, την οργάνωση της Λαϊκής Εξουσίας και ειδικότερα της Λαϊκής Παιδείας. Μέσα σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες η νέα Λαϊκή Εξουσία που λειτούργησε στις Ελευθερές Περιοχές της Πελοποννήσου έθεσε σαν βασικό καθήκον τη μόρφωση των παιδιών, μην υπολογίζοντας κόπους και θυσίες. Οι κομμουνιστές πάλεψαν για το δικαίωμα των παιδιών της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στην ολόπλευρη μόρφωση, για να κατακτήσει ο λαός τη γνώση, να μπορεί να διακρίνει το ψεύτικο από το αληθινό, να γίνει η γνώση όπλο στα χεριά του στην πάλη για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι νέοι εκπαιδευτικοί, οι φοιτητές των παιδαγωγικών σχολών αξίζει να μάθουν, να μελετήσουν και να προβληματιστούν γι αυτή την άγνωστη και συνάμα πολύτιμη σελίδα της δράσης του Δημοκρατικού Στρατού, που αναδεικνύει τον πολύτιμο ρόλο που μπορεί να παίξει το σχολείο και ο δάσκαλος στην ανάπτυξη της κοινωνίας. Ο κομμουνιστής παιδαγωγός Δημήτρης Γληνός έλεγε: «Ο σωστός εκπαιδευτικός βλέπει στις νέες ψυχές τη δυνατότητα μιας καλύτερης ανθρωπότητας και θέτει ολόκληρο τον εαυτό του υπηρέτη της δημιουργίας της, βρίσκοντας σ’ αυτή του την ενέργεια τη βαθύτατη ικανοποίηση του είναι του». Λόγια που βρίσκουν έκφραση στη ζωή των δεκάδων δασκάλων που εργάστηκαν για την οργάνωση των δομών της Λαϊκής Παιδείας τα χρόνια 1947-1949 στην περιοχή μας.
Πρωταρχικό μέλημα της Λαϊκής Εξουσίας ήταν επαναλειτουργία των σχολείων που είχαν σταματήσει τη λειτουργία τους λόγο του πολέμου και της τρομοκρατίας που επικρατούσε σε χωριά και κωμοπόλεις της Πελοποννήσου. Στο πλαίσιο αυτό, θεσπίζεται εξάχρονη, υποχρεωτική και δωρεάν στοιχειώδης εκπαίδευση για όλα τα παιδιά ανεξαρτήτως των σχέσεων που είχαν οι οικογένειες τους με το ΔΣΕ. Σε μια τόσο εκτεταμένη περιοχή όπως η Πελοπόννησος οι ανάγκες είναι πολύ μεγάλες. Για να καλυφθούν τα κενά παίρνονται άμεσα μέτρα. Ένα από αυτά είναι η ίδρυση σχολής, του Λαϊκού Διδασκαλείου, ένα είδος Παιδαγωγικής Ακαδημίας, που θα πραγματοποιούσε επιμόρφωση δασκάλων. Έτσι μπόρεσαν να λειτουργήσουν πολλά δημοτικά σχολεία και δύο Γυμνάσια. Εντυπωσιάζεται όμως κάποιος και με τη πολύπλευρη και πολύμορφη εκπαιδευτική προσπάθεια που αναπτύσσεται παράλληλα στις περιοχές αυτές. Πολιτιστικές δραστηριότητες (θέατρο, λογοτεχνικές βραδιές κ.α) και επιμορφωτικές διαλέξεις στα χωριά, λειτουργία παιδικών κατασκηνώσεων.
Οι παιδικές κατασκηνώσεις λειτουργούν το καλοκαίρι του 1948 στην Κοντοβάζαινα Αρκαδίας. Ήταν ένα σπουδαίο εγχείρημα για τα δεδομένα και τις δυσκολίες της εποχής και πρωτοφανές για τους κατοίκους της επαρχίας. Μέχρι τότε κατασκηνώσεις λειτουργούσαν στα ιδιωτικά κολέγια της Αθήνας και από το 1948 στο ΠΙΚΠΑ.
Οι κατασκηνώσεις του Δημοκρατικού Στρατού στην Πελοπόννησο λειτούργησαν σε δύο περιόδους των 22 ημερών η καθεμία ( Ιούλιος –Αύγουστος 1948) και φιλοξένησαν παιδιά 7-13 ετών. Στα προγράμματα αυτά συμμετείχαν παιδιά από όλα τα δημοτικά σχολεία των ελεύθερων περιοχών, για να περάσουν το καλοκαίρι και να αναπαυθούν από τα μαθήματα τους. Πολλά ήταν παιδιά μαχητών του Δ.Σ.Ε. και φτωχών αγροτών κυρίως από τις περιοχές που υπέφεραν από ελονοσία.
Υπεύθυνη των παιδικών εξοχών ήταν η Κούλα Κιντή, δασκάλα από τα Τρόπαια Αρκαδίας, ενώ το όλο εγχείρημα επέβλεπε ο Πάνος Γεωργόπουλος, επίτροπος για τη Λαϊκή Παιδεία στην Πελοπόννησο και διευθυντής του Λαϊκού Διδασκαλείου . Μάλιστα, στο πρόγραμμα σπουδών του Λαϊκού Διδασκαλείου υπήρχε ειδικό μάθημα για τις παιδικές κατασκηνώσεις, τα «κατασκηνωτικά». Για τους παιδαγωγούς του Δ.Σ.Ε., τα κατασκηνωτικά συστήματα θεωρούνται απαραίτητο συμπλήρωμα της υγιούς κοινωνικοποίησης των παιδιών, καθώς η διαπαιδαγώγηση τους σε ένα διαφορετικό περιβάλλον επικεντρώνενται στο παιδί και στην ανάπτυξη όλων των δεξιοτήτων του. Ο Πάνος Γεωργόπουλος, καθηγητής του μαθήματος, πίστευε ότι ο ρόλος του δασκάλου δεν τελειώνει με την σχολική περίοδο αλλά συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια των σχολικών διακοπών.
Στα παιδιά που παραθέριζαν, παρέχονταν ύπνος, καλό και άφθονο φαγητό. Στην εφημερίδα του Γενικού Αρχηγείου του Δ.Σ.Ε. αναφέρεται, ότι η υγεία των παιδιών βελτιώθηκε αισθητά και το σωματικό τους βάρος αυξήθηκε από μισή ως τρεις οκάδες για το καθένα. Τα παιδιά ήταν οργανωμένα σε τρείς ή τέσσερεις ομάδες με επικεφαλής τους ένα παιδαγωγό-ομαδάρχη. Στο καθημερινό πρόγραμμα υπήρχαν μαθήματα γενικής φύσεως, υγιεινής και ατομικής καθαριότητας και μαθήματα για τρόπους σωστής συμπεριφοράς τόσο μεταξύ τους όσο και στις σχέσεις τους με τους μεγάλους. Επίσης υπήρχε καθημερινό πρόγραμμα ψυχαγωγίας. Στο τέλος της κατασκηνωτικής περιόδου δόθηκε στα παιδιά ένα αναμνηστικό κίτρινο μπλουζάκι.
Η προσπάθεια δημιουργίας θεσμών κρατικής διοίκησης στις ελεύθερες περιοχές, ιδιαίτερα της Λαϊκής Παιδείας, ξεσήκωσε το μένος του ταξικού αντιπάλου γιατί σηματοδοτούσε πιο καθαρά την πάλη για την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Για αυτό σύσσωμος ο κρατικός μηχανισμός: στρατός, στρατοδικεία, τύπος στράφηκαν με ιδιαίτερο μίσος απέναντι στο όλο εγχείρημα αλλά και στους πρωταγωνιστές του, μέχρι φυσικής εξόντωσης. Δεκάδες είναι οι δολοφονημένοι δάσκαλοι είτε με αποφάσεις στρατοδικείων είτε από τις παρακρατικές συμμορίες. Ακόμα και η λειτουργία των παιδικών κατασκηνώσεων από την πρώτη στιγμή μπήκε στο στόχαστρο του κράτους και του αστικού τύπου. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος που παρουσιάζει η εφημερίδα «Αλήθεια» της Τρίπολης την απόφαση για τη λειτουργία των κατασκηνώσεων: «Κατ’ εντολήν των Σλαύων-παιδομάζωμα εις Γορτυνίαν ή ζωντανό προπέτασμα(…) Ούτω οι αιμοσταγείς παιδοκτόνοι στραγγαλισταί μετέβησαν εις τα χωρία της Γορτυνίας( Δόξα, Καλιάνι, Ράχες, κτλ) και εζήτησαν από τους έρημους γονείς να τους εμπιστευτούν τα παιδιά των διότι τα καϋμένα «έχουν αβιταμίνωσιν» και ανάγκη προστασίας. Ποίος Νερώνειος και Ηρώδειος σκοπός κρύπτεται υπό την «προστασίαν» ταύτην αντελήφθησαν οι δύστυχοι γονείς και πανικόβλητοι έκρυψαν τα παιδιά των από το Μπαμπούλαν.». Άμεση ήταν και η αντίδραση του αστικού στρατού. Δε δίστασε να μεταφέρει ένα ολόκληρο τάγμα, να επιτεθεί και να βομβαρδίσει τις κατασκηνώσεις. Η κίνηση αυτή έγινε αμέσως γνωστή και οι υπηρεσίες του Δ.Σ.Ε. μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα οργάνωσαν την ασφαλή μετεγκατάσταση των παιδιών. Τα παιδία, παίρνοντας μαζί τους τα απολύτως απαραίτητα, παραδόθηκαν μέσα σε δύο μέρες στους γονείς τους.
Θα αναρωτιέται βεβαία κάποιος μα γιατί να γίνεται θέμα ένας άρθρου, κάτι δευτερεύων, όπως είναι η λειτουργία μιας κατασκήνωσης. Η απάντηση είναι μπορεί να δοθεί με το εξής ερώτημα: Αν μέσα σε συνθήκες ένοπλης ταξικής σύγκρουσης μπορεί να γίνει, γιατί δε μπορεί να γίνει σήμερα;» Η σημερινή πραγματικότητα είναι η εξής: Με το που τελειώνουν τα σχολεία κάθε χρόνο, οι γονείς αναρωτιούνται: «Τι θα γίνει με τα παιδιά; Που θα ξεκουραστούν; Που θα ψυχαγωγηθούν;». Η απάντηση θα έπρεπε να είναι: στις παιδικές κατασκηνώσεις. Όμως στην εποχή μας ακόμα και αυτή η στοιχειώδης κοινωνική ανάγκη θεωρείται πολυτέλεια για τα παιδιά των εργαζόμενων. Οι δημόσιές κατασκηνώσεις είναι ελάχιστες σε όλη τη χώρα, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ολοένα και λιγοστεύουν. Αποτέλεσμα αυτού είναι να θησαυρίζουν μια σειρά επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα, και που συνεχώς πληθαίνουν. Αρά η λαϊκή οικογένεια καλείται να χρυσοπληρώσει της διακοπές των παιδιών της. Δεν είναι όμως μονό αυτό. Οι επιχειρηματίες των παιδικών κατασκηνώσεων, μολονότι με τα χρωματιστά τους φυλλάδια και τα διαφημιστικά σποτ, προσπαθούν να κάνουν όσο γίνεται πιο ελκυστική τη διαμονή των παιδιών στην κατασκήνωση, επειδή λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος της επιχείρησης τους, παρέχουν αμφιβόλου ποιότητας υπηρεσίες. Δεν είναι λίγες οι φορές που μέσα στο καλοκαίρι ακούμε για ατυχήματα σε παιδικές κατασκηνώσεις, για ανεπάρκειες σε στοιχειώδη ιατρικές ανάγκες, σε υποδομές, σε ανειδίκευτο προσωπικό, που θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια και τη ζωή των παιδιών. Κι όλα αυτά για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος της επιχείρησης.
Κι όμως το παράδειγμα των θεσμών της Λαϊκής Παιδείας που λειτούργησαν στις Ελευθερές περιοχές τα χρόνια της πάλης του Δ.Σ.Ε. μας αποδεικνύουν ότι μπορούμε να έχουμε την παιδεία που έχει ανάγκη η κοινωνία μας. Με την προϋπόθεση ότι θα ξεμπερδέψουμε μια και καλή με την έννοια «κέρδος των καπιταλιστών». Αυτή είναι η ρίζα όλων των κοινωνικών προβλημάτων σήμερα και βρίσκει έκφραση στα μικρά και μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στη ζωή μας. Το ΚΚΕ με επεξεργασμένο πρόγραμμα και θέσεις για το σχολείο και την Παιδεία συνολικά, ρίχνει όλες του τις δυνάμεις στην πάλη για να ανατραπεί ο καπιταλισμός και να οικοδομηθεί η νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός-κομμουνισμός. Η υλική βάση της ανωτερότητας και της αναγκαιότητας του σοσιαλισμού στην Ελλάδα, τεκμηριώνεται από όλες τις πτυχές της ζωής ανάμεσα σ’ αυτές και η παιδεία. Στο σοσιαλισμό, στην κοινωνία που λειτουργεί με βάση την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, και όχι το ατομικό κέρδος, καταργείται η ατομική ιδιοκτησία και η οικονομική δραστηριότητα στην εκπαίδευση. Η παιδεία ως βασική κοινωνική ανάγκη καλύπτεται καθολικά και δωρεάν για όλα τα παιδεία.

Καροπούλου Χρύσα
Φιλόλογος,
μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου της ΚΝΕ

Η ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ ανακοινώνει ότι θα αναχωρήσουν πούλμαν την Κυριακή το πρωί, για την εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στα Τρόπαια της Αρκαδίας, προς τιμήν του Λαϊκού Διδασκαλείου Πελοποννήσου, την παιδαγωγική ακαδημία του ΔΣΕ. Τα πούλμαν αναχωρούν:

• Καλαμάτα: 6:45 από την πλατεία της Υπαπαντής

• Μεσσήνη 7:00 Δημαρχείο Μεσσήνης

• Πύλος 6:00 Πλατεία Πύλου

• Κυπαρισσία 6:45 σταθμός ΟΣΕ

Περισσότερα: Κυριακή 29 Μαΐου στα Τρόπαια Αρκαδίας εκδήλωση για το Λαϊκό διδασκαλείο Πελοποννήσου. Τιμάμαι τα 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος.

 

ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟΔΩΡΟ ΑΝΝΙΝΟ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΕΛΕΤΙΔΗ. ΜΗΤΣΟΣ ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ.

Η περίπτωση των Πατρών, ο Θεόδωρος Άννινος

Στην Πάτρα ο Θεόδωρος Άννινος εκπροσώπησε αυτήν ακριβώς την παράδοση. Το 1964 έγινε δήμαρχος ύστερα από μια σειρά συγκυριών. Το 1967 η δικτατορία τον καθαίρεσε από τα δημαρχιακά του καθήκοντα. Μετά την πτώση της Χούντας εκλέχτηκε δήμαρχος με 71%, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά της εποχής. Διετέλεσε δήμαρχος Πατρέων για 14 έτη, δηλαδή για τις περιόδους 1964-1967, 1975-1978, 1978-1982 και 1982-1986. Στη διάρκεια των ετών αυτών συγκρούστηκε δυναμικά με την κεντρική διοίκηση. Μια από τις πιο σημαντικές δράσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου ήταν η υποστήριξη των μεγάλων απεργιών των βιομηχανικών εργατών της πόλης. Το 1982 ο Ριζοσπάστης με ένα άρθρο εξηγεί γιατί εκλέχτηκε ο Άννινος ξανά δήμαρχος κερδίζοντας την βάση του ΠΑΣΟΚ κόντρα στον επίσημο υποψήφιο. Σύμφωνα λοιπόν με τον αρθρογράφο, τον Άννινο τον έβγαλε το πιο συνειδητό αντιμονοπωλιακό κομμάτι της πόλης που διαπίστωσε ότι με το πρόσωπο, το πρόγραμμα και το συνδυασμό του Άννινου θα συνεχιζόταν η αγωνιστική πορεία που ακολουθείται για μια ουσιαστική τοπική αυτοδιοίκηση και για την υπεράσπιση των συμφερόντων της πόλης, χωρίς να υποσταλεί ούτε μια στιγμή η σημαία της πάλης για τα ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας, η επίμονη προσπάθεια να προβάλλονται παντού τα θέματα του ΝΑΤΟ, της ΕΟΚ και των βάσεων. Ξεχώρισε για τη συνεπή και συγκεκριμένη αντιμονοπωλαική δραστηριότητα σε τοπικό επίπεδο (ρύπανση πατραϊκού, υδροδότηση κλπ), αλλά κυρίως τη συνεπής και αδιάλλακτη παρουσία στους αγώνες της εργατικής τάξης. «Δεν υπάρχει εργατικός αγώνας που να μην είδε τον δήμαρχο ενεργητικό και μαχητικό συμπαραστάτη του», γράφει ο Ριζοσπάστης στις 24/10/1982.

Ο Πελετίδης και η  δράση του

Από την εκλογή του μέχρι υπάρχει πληθώρα σχολίων, δημοσιευμάτων και αναρτήσεων στο διαδίκτυο σχετικά με την δραστηριότητα του δημάρχου Πατρών, υποψηφίου με το ΚΚΕ, Κώστα Πελετίδη. Συνήθως, τα δημοσιεύματα αυτά προέρχονται από ανεξάρτητα μέσα, ενώ τα αστικά ΜΜΕ λίγες φορές αναφέρονται στο έργο του. Μέχρι τώρα η δράση του δημάρχου αφορούσε ζητήματα κοινωνικής πολιτικής, ορθολογικής διαχείρισης των οικονομικών του δήμου, ειδικότερα σχετικά με τα δημόσια έργα, σύγκρουσης με διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα, αλλά και συμφέροντα που λυμαίνονταν την περιουσία του Δήμου της Πάτρας, όπως όταν είχε πρωτοστατήσει στο να δοθούν οι χρήσεις καρπών από ελαιόδεντρα σε άπορους της πόλης. Χαρακτηριστικό της δημαρχίας Πελετίδη είναι το έργο της αποκατάστασης της πλαζ της πόλης. Ενώ ένας συμβατικός προϋπολογισμός θα απαιτούσε περί τις 300.000 ευρώ, ολοκληρώθηκε με μόλις 1000 ευρώ.

Σε ζητήματα διαχείρισης ΕΣΠΑ μαζί με άλλους δημάρχους εκλεγμένους επίσης με το ΚΚΕ προέβαλαν μια άλλη κατεύθυνση καταγγέλλοντας  την υλοποίησή τους με τη σύμπραξη  των  διαφόρων «τοπικών Κοινωνικών Εταίρων», δηλαδή Περιφέρειες, Δήμοι, ΝΠΔΔ και Κοινωφελείς τους επιχειρήσεις, Εκκλησία, ιδιώτες και  καταναλωτικές οργανώσεις, ΜΚΟ και άτυπα κοινωνικά δίκτυα. Εδώ θα μπορούσε κάποιος βέβαια να ισχυριστεί ότι το πρόβλημα με τα ΕΣΠΑ είναι πολύ πιο δομικό και ότι η διαχείρισή τους συνάδει άμεσα με τις νέες συνθήκες ελαστικής εργασίας. Σε κάθε περίπτωση όμως ο Πελετίδης συγκροτεί ένα άλλο μοντέλο άσκησης πολιτικής στην τοπική αυτοδιοίκηση μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια βέβαια του Καλλικράτη και των πολιτικών λιτότητας γεγονός που τον φέρνει σε σύγκρουση με το θεσμικό σύστημα. Η φιλεργατική στάση του για παράδειγμα τον έφερε ενώπιον του Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών, όταν μπήκε εμπόδιο σε απολύσεις εργαζομένων.

Ο Πελετίδης λοιπόν προέρχεται άμεσα από την παράδοση του Άννινου μέσα από την διαδοχή των διαφόρων παρατάξεων του ΚΚΕ στην πόλη. Ο ίδιος ξαναθέτει με την δράση του τον ρόλο τον «κόκκινων» δημάρχων στην οργάνωση και την υποστήριξη των λαϊκών αγώνων. Το ζήτημα είναι εάν μπορεί η ευρύτερη αριστερά και ιδιαίτερα η αντικαπιταλιστική να αδράξει την ευκαιρία και να προτάξει ένα νέο ευρύ εργατικό ανατρεπτικό μέτωπο.

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΚΚΙΝΟΥΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΠΕΛΕΤΙΔΗ – Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΜΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ.

11 Απριλίου 2016 — από Κώστας Παλούκης

Ο Μήτσος Παρτσαλίδης, ο κόκκινος δήμαρχος του μεσοπολέμου. Διαβάστε όλο το άρθρο:

http://k-lab.zone/apo-tous-kokkinous-dimarchous-tou-parelthontos-ston-kosta-peletidi-dynatotita-mias-aristeris-anatreptikis-dimotikis-archis/#.Vwu6B_4JRv4.facebook

ΜΕΣ ΣΤΗΝ ΤΡΕΛΛΗ ΧΑΡΑ ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗ …ΛΑΣΠΟΥΡΙΑ.

Μερικές φωτογραφίες είδα χθες στα …φεϊσμπούκια και μου γυρίσανε τα έντερα. Σε συγκέντρωση για το ασφαλιστικό τραβήχτηκαν, εκεί που θα έπρεπε να τρέχει μαύρο δάκρυ και αντί αυτού, ξεκαρδιστικά γέλια. Δηλαδή βλέπουμε τους εργαζόμενους να πνίγονται, την κυβέρνηση να βολοδέρνει   και εμείς οι …αγωνιστές, είμαστε ευτυχισμένοι για την πετυχημένη συγκέντρωση. Να κάτσω να το αναλύσω; Που δεν έχουν καταλάβει ότι είναι συνυπεύθυνοι και γι’ αυτό ο λαός, τους έστειλε στον …πάγκο, βάζοντας στη θέση τους μέσα στο γήπεδο τους …βλακοδέστερους των Ελλήνων; Όχι δεν θα το αναλύσω, απλά θα παραθέσω ένα άρθρο από την Αυγή -όχι δεν είμαι Συριζαίος- μήπως ντραπούνε λιγάκι.

Στη λασπουριά και στα λύματα βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ

• Σκούρας Κώστας

Του Κώστα Σκούρα*

• Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καράβι που θαλασσοδέρνεται προσπαθώντας να πιάσει λιμάνι και να αποβιβάσει με ασφάλεια τους επιβάτες του. Έχει μαζί του όλους τους φτωχούς και τους άτυχους που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την καταστροφή… Αυτούς τους ανθρώπους προσπαθεί να στηρίξει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και από αυτούς στηρίζεται.

Είστε παλαβοί εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάθεστε και σπάτε το κεφάλι σας, προσπαθώντας να βρείτε λύσεις εκεί που δεν υπάρχουν. Κοιτάξτε πόσο άνετα είναι να κάθεσαι στην άκρη. Λες ό,τι θέλεις, προβλέπεις καταστροφές, αναγγέλλεις εφόδους και αν δεν βγουν, δεν χάνεις και τίποτα. Οι Ιεχωβάδες προβλέπουν τη Δευτέρα Παρουσία χρόνια τώρα χωρίς να επαληθευτούν, αλλά κανείς τους δεν έπαθε τίποτα. Επιμένουν στα ίδια και αλλάζουν διαρκώς την ημερομηνία στην οποία θα εκπληρωθούν οι προφητείες τους.

Για τους άλλους δεν μιλάμε. Τους ξέρουμε καλά

Χρόνια τώρα μας έδειξαν ποιοι είναι. Αυτοί έφτιαξαν τον δικό τους επίγειο παράδεισο στην Κηφισιά και την Εκάλη. Εξασφάλισαν παιδιά και εγγόνια αλλά επιθυμούν να επανέλθουν για να σώσουν και την ψυχή τους. Πονετικοί, ελεήμονες, εκλεκτοί του Θεού και των αντιπροσώπων του επί γης, και των καθώς πρέπει ανθρώπων. Παρέδωσαν ακυβέρνητο και υπονομευμένοτο πλοίο της χώρας που έμπαζε από παντού νερά. Αφού το λεηλάτησαν, το εγκατέλειψαν στα κύματα και τώρα παρακολουθούν σαν θέαμα τις προσπάθειες σωτηρίας μέσα από τις ειδικά φτιαγμένες οθόνες.

Ποτάμια που εκβάλουν στην ίδια κοίτη, Ενώσεις που τους θέλουν οπωσδήποτε στην παρέα τους, παλιοί συνεταίροι συμπαρατάσσονται μαζί τους (όσοι βέβαια είναι εκτός φυλακών). Όλοι μαζί λένε ΝΑΙ στην παλινόρθωση. Και τα κοράκια που γεννούν όμως χρυσά αυγά ευπρόσδεκτα είναι, αρκεί να μη χαλάσει η παράσταση που παίζεται χρόνια τώρα. Αρκεί να μη τους χαλάσει την πιάτσα ο ΣΥΡΙΖΑ.

Θα μιλήσω για μας

Για μας όμως τώρα θα μιλήσω, που μέχρι χθες πορευόμαστε μαζί και έχουμε την ίδια μάνα και τον ίδιο στόχο. Που μιλάμε την ίδια γλώσσα και μοιραζόμαστε τους ίδιους καημούς.

100 χρόνια είναι πολλά για να περιμένεις την επανάσταση που δεν έρχεται. 100 χρόνια να μην έχεις ασκήσει εξουσία, δεν είσαι πια πολιτικό κόμμα αλλά θρησκεία. Γι’ αυτό σου χρειάζονται οι μάρτυρες, οι γιορτές, οι επέτειοι, οι επαναλήψεις των κειμένων, όπως στη θεία λειτουργία της Εκκλησίας. Σου χρειάζονται και οι εχθροί για να δικαιολογείς τη δική σου αποτυχία. Κάνεις προβλέψεις, διαψεύδεσαι και πάλι από την αρχή. Πάντα πιστεύεις ότι δικαιώνεσαι και ας έχεις κάνει βήματα πίσω. Τη στασιμότητα τη βλέπεις επιτυχία. Όλοι σε βλέπουν σαν συμπαθητικό ακίνδυνο περιθώριο και χαμογελούν με συγκατάβαση, όπως κάνουμε όλοι μας στα καμώματα των υπερηλίκων, γιατί ζήσαμε χρόνια μαζί τους.

Τώρα μας προέκυψαν και οι νεομάρτυρες για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα του δόγματος. Το πρόγραμμά τους το κρατάνε μυστικό για το πώς θα διαχειριστούν την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα και ο λαός της. Παραπλανημένοι για λίγο, είχαν εγκαταλείψει την ορθόδοξη πίστη. Μπήκαν στο γήπεδο αλλά αποχώρησαν από τον αγωνιστικό χώρο την ώρα του αγώνα. Έτρεξαν να καθίσουν και αυτοί στην κερκίδα και γιουχάρουν την ομάδα στην οποία συμμετείχαν στο α’ ημίχρονο. Νιώθουν πιο βολικά να παίζουν στην αλάνα της συνοικίας και όχι στην Εθνική. Προτίμησαν την ατσαλάκωτη φορεσιά από το σορτσάκι μέσα στη λασπουριά. Ναι, στη λασπουριά και στα λύματα βρέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ και προσπαθεί να τα μαζέψει. Δύσκολα και άχαρα, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.

Το καράβι δεν πρέπει να ναυαγήσει

Όλα αυτά κατανοητά και εξηγήσιμα στην ανθρώπινη φύση. Άλλοι ζουν στην πραγματική ζωή, με τους πόνους, τα βάσανα, τα λάθη, τις προδοσίες αλλά και τις χαρές της. Άλλοι πάλι έχουν φτιάξει έναν φανταστικό κόσμο και προσπαθούν να προσαρμόσουν την πραγματικότητα σε αυτόν. Δυστυχώς όμως, στην κοινωνία τίποτα δεν βελτιώνεται αυτόματα, τίποτα δεν αλλάζει σε μια νύχτα, τίποτα δεν είναι εύκολο και απολύτως προβλέψιμο. Η ταξική πάλη πραγματοποιείται σε πολλά επίπεδα και δεν έχει μόνο έναν γύρο.
Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με καράβι που θαλασσοδέρνεται προσπαθώντας να πιάσει λιμάνι και να αποβιβάσει με ασφάλεια τους επιβάτες του. Έχει μαζί του όλους τους φτωχούς και τους άτυχους που δεν μπόρεσαν να αποφύγουν την καταστροφή. Αυτούς που δεν είχαν σιρμαγιά για τις δύσκολες μέρες και δεν είχαν τα μέσα για να εξασφαλίσουν το διαβατήριο για πιο ήρεμους τόπους. Αυτούς τους ανθρώπους προσπαθεί να στηρίξει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και από αυτούς στηρίζεται.

Το πλοίο όμως μπαίνει σιγά-σιγά σε κανονική ρότα. Με απώλειες βέβαια, με παλινωδίες, με ιλίγγους και ναυτίες από τη θαλασσοταραχή, αλλά προέχει να πιάσουμε ασφαλές λιμάνι. Τότε θα λογαριάσουμε τους αγωνιστές και τους ριψάσπιδες, τους ρεαλιστές και τους αιθεροβάμονες, τους πολεμιστές και τους εφιάλτες, τους τολμηρούς και τους βολεμένους. Τότε θα δούμε ποιοι παραδέχτηκαν την ήττα και ποιοι πάλεψαν να σώσουν τα κρυμμένα τιμαλφή (Μανόλης Αναγνωστάκης). Και η ώρα αυτή σχεδόν ήρθε.

* Ο Κ. Σκούρας είναι εκπαιδευτικός και ζει στη Μύρινα Λήμνου

Σημείωση μπλόγκερ: Δεν ξεχνάμε φυσικά τους …νεοβολεμένους από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τα λαμόγια που έχουν βρει καταφύγιο εκεί, αλλά ούτε πέφτουμε θύματα, μιας …τρελής προπαγάνδας για ανύπαρκτα σκάνδαλα.

Είναι ώρα μάχης και δεν αρκούν επαναστατικές κραυγές, για να ανατραπεί ο ασφαλιστικός νεοφιλελεύθερος μεσαίωνας.

 Γιώργος Αλεξάτος

Εξαιρετικά ενδιαφέρον κείμενο που αξίζει να διαβαστεί. Παραθέτω ένα απόσπασμα που έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία:

«Ελπιδοφόρες διεργασίες συντονισμού λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή και στις τρεις κύριες δυνάμεις της μαχόμενης Αριστεράς που δρουν στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τη ΛΑΕ και το ΚΚΕ. Αλλά είναι περισσότερο από εμφανείς οι ταλαντεύσεις τους, οι αντιφάσεις και οι αντιθέσεις στο εσωτερικό και των τριών. Η ΛΑΕ εξαγγέλλει αντικυβερνητικό αγώνα αλλά δεν έχει ακόμη διαχωρίσει τη θέση της απέναντι στο μνημονιακό κυβερνητικό συνδικαλισμό των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ που δρουν μέσα στο ΜΕΤΑ. Το ΚΚΕ οργανώνει μεγάλη καμπάνια, αλλά ακόμη δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν θα προσανατολίσει το ΠΑΜΕ σε μια δημιουργική συνάντηση νίκης με τα άλλα εργατικά ρεύματα ή αν θα το υποτάξει εκ νέου σε έναν κομματικό συνδικαλισμό περιχαράκωσης και ήττας. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εξαγγέλλει ελπιδοφόρες πολιτικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα για το ασφαλιστικό, αλλά ταλαντεύεται ακόμη εάν θα τις υλοποιήσει ή εάν θα καλέσει σε συντονισμούς των δυνάμεών της και μόνο».

Η μάχη του Ασφαλιστικού και η Αριστερά

Μπορεί να ανατραπεί ο ασφαλιστικός νεοφιλελεύθερος μεσαίωνας;

KOMMON.GR|ΑΠΟ KOMMON

ΕΚΟΝ «Ρήγας Φεραίος» 17 Δεκεμβρίου 1967. Του Μπάμπη Βακαλόπουλου.

View this document on Scribd

ΤΟ ΜΑΓΙΚΟ …ΤΟΠΙΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΟΙ «ΠΟΣΑΔΙΣΤΕΣ» ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΡΥΜΕΝΟΙ; ΤΟΥ …ΣΤΑΘΗ.

Aριστερά και Ιστορία

Στάθης

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο σημερινός μας τίτλος είναι βαρύγδουπος! πιθανόν! αποτελεί όμως μια απόπειρα επισήμανσης του θεμελιώδους, κατά τη γνώμη μου, προβλήματος της εποχής μας: της αδυναμίας της Αριστεράς, της επί μακρόν αδυναμίας της Αριστεράς, να αποκτήσει εκ νέου την πρωτοβουλία στην κίνηση της Ιστορίας.

Σήμερα η Αριστερά, στο πλήθος των εκδοχών της, όχι μόνον δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη Δεξιά, επίσης στο πλήθος των εκδοχών της, αλλά έχει από καιρό μπει σε μια τροχιά καμπής (ιστορικών διαστάσεων) που τη βγάζει απ’ τον πολιτικό στίβο όλο και πιο έντονα και ταυτοχρόνως συρρικνώνει όλο και πιο πολύ την επιρροή της στις κοινωνίες. Τυχόν αναλαμπές εναντιοδρόμησης σ’ αυτήν τη φορά των πραγμάτων δεν είναι παρά αναλαμπές.

Μετά τον Μάιο του 1968, όταν άρχισε η αποκοπή κομμάτων, σχημάτων και διανοουμένων της Αριστεράς από την εργατική τάξη, η απόσταση ως την απαρχή (μέσα της δεκαετίας του ’70 και δεκαετία του ’80) της Δεξιάς Παλινόρθωσης διανύθηκε γρήγορα. Στο τέλος της δεκαετίας του ’80-αρχές της δεκαετίας του ’90, η ΕΣΣΔ κατέρρευσε, χωρίς να κουνηθεί φύλλο. Νεκρό από καιρό το πρώτο εργατικό κράτος, εξεμέτρησε το ψευδοζείν μένοντας για όλη την Αριστερά ένας άταφος νεκρός. Χωρίς πένθος, χωρίς χοές και χωρίς συζήτηση (πλην των μονολόγων όλων), ο γίγαντας παραχώθηκε στον νου και τις καρδιές μας, χωρίς καν να μας στοιχειώσει το ερώτημα του θανάτου του.

Ολοι συνεχίσαμε, κόμματα, ομάδες, πρόσωπα, την πορεία μας προς τις νομοτέλειες, χάνοντας ο ένας μετά τον άλλον την ίδια μας την υπόσταση. Ηδη απ’ τη δεκαετία του ’90 η σοσιαλδημοκρατία άρχισε να απορροφάται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Τα κομμουνιστικά κόμματα της Δύσης, και κυρίως τα ευρωκομμουνιστικά, αυτοδιαλύθηκαν ή περιθωριοποιήθηκαν σε ρόλους φτωχοσυνοδοιπόρων μιας ολοκληρωτικώς δεξιόστροφης πλέον σοσιαλδημοκρατίας. Τα στελέχη των αριστερίστικων ομάδων της δεκαετίας του ’60 στελέχωσαν καθεστωτικά κόμματα, κυβερνήσεις και υπερεθνικούς οργανισμούς. Οι διανοούμενοι της Αριστεράς μεταλλάχθηκαν σε λειτουργικούς διανοούμενους του συστήματος με όχημα και φερετζέ κάθε είδους αμερικανιά, από τον πολυπολιτισμό ως την πολιτική ορθότητα. Τα εργατικά συνδικάτα επιδόθηκαν σε πελατειακές σχέσεις με το πολιτικό-κρατικό σύστημα και αφυδατώθηκαν. Σε όλα αυτά ασφαλώς υπήρξαν εξαιρέσεις και παλινδρομήσεις, αλλά ήταν απλώς εξαιρέσεις και παλινδρομήσεις.

Η πολιτική υποχώρηση της Αριστεράς σήμανε επίσης και την πολιτισμική οπισθοδρόμηση στις κοινωνίες. Τα συλλογικά προτάγματα αντικαταστάθηκαν από τα ατομικιστικά, η τέχνη για τις μάζες αντικαταστάθηκε από την τέχνη χωρίς τις μάζες (ή και εναντίον τους), τα ανθρωπιστικά γράμματα πήραν την κάτω βόλτα και ο κυνισμός των ιδιωτών άρχισε να θεωρείται η ειλικρίνεια της εποχής.

Με την υποχώρηση της Αριστεράς, ο πόλεμος επανανομιμοποιήθηκε, η δικτατορία της οικονομικής φρίκης έγινε κανόνας της συμπεριφοράς των κυβερνήσεων και η βουλιμία Τραπεζών τε και Πολυεθνικών έγινε ο υπέρτατος νόμος για την καταστροφή των ανθρώπων, των πατρίδων, των εστιών. Ουκ έστιν πλέον επ’ αυτής της Γης Ιουδαίος ή Ελλην, αλλά βασιλεύς ή στρατιώτης. Πλούσιος ή πένης. Με το χάος μεταξύ τους να μεγαλώνει. Ουδέποτε άλλοτε στην ανθρώπινη ιστορία υπήρξε τέτοια ταξική αποθηρίωση. Μάλιστα με τα θηρία να έχουν αρπάξει το μέλλον απ’ τον λαιμό.

Αν δει κανείς σήμερα τον χάρτη της Ευρώπης (και της Ενωσης, και της Ευρώπης), θα διαπιστώσει ότι η υποχώρηση της Αριστεράς στις κοινωνίες είναι ευθέως ανάλογη με την εξάπλωση των δεινών που τις κατατρύχουν. Στη Γερμανία, ο συνασπισμός νεοφιλελευθερισμού-σοσιαλδημοκρατίας δεν δίνει δίφραγκο για το Die Linke, σπρώχνοντας το επίπεδο της ζωής των Γερμανών εργαζομένων όλο και πιο κάτω. Στη Γαλλία, το πικρό 4% του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος συνιστά απλώς ντροπή μπροστά στο 30% της Ακρας Δεξιάς. Στην Ιταλία, όλα τα κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και ο καθημερινός πολιτισμός των ανθρώπων, πέφτουν μέσα στη μαύρη τρύπα που άφησε πίσω του με την αυτοδιάλυσή του το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Στη Βρετανία, αναλαμβάνει την ηγεσία του κόμματος η αριστερή του πτέρυγα, αλλά η δεξιά του υπερψηφίζει τους βομβαρδισμούς στη Συρία. Στην Ισπανία, μετά τη δεξιά στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, το Podemos, που είχε ήδη αρχίσει να στρίβει δεξιά από μόνο του, βρίσκεται με τη δυναμική του σε ύφεση. Μόνον στην Πορτογαλία επιχειρείται κάτι σε αντίθετη κατεύθυνση κι αυτό δειλά-δειλά, μη σπάσουν αυγά – ίδωμεν!

Στο Βέλγιο, την Αυστρία, την Ολλανδία και σε άλλα κράτη που, όπως όλες οι ευρωπαϊκές χώρες, αρχίζουν να ζουν υπό το κράτος του φόβου για τα αντίποινα ένεκεν των πολέμων που έχουν εξαπολύσει, η λέξη ριζοσπάστης αρχίζει να σημαίνει τρομοκράτης.

Φαίνεται στη Γηραιά Ηπειρο ωσάν η επέλαση (χθες) και η εγκαθίδρυση (σήμερα) των αντιδραστικών δυνάμεων να είναι ανεναντίωτη. Οι αντιστάσεις σ’ αυτήν τη διαδικασία δεν συγκροτούν κίνημα, παρά μόνον νησίδες ήθους ή ελπίδας μέσα σε ένα ερεβώδες πέλαγος απανθρωπιάς, εκφασισμού και φασισμού. Οι αριστεροί δείχνουν σήμερα να βολοδέρνουν είτε μέσα σε κόμματα σεχταριστικά που δεν έχουν απήχηση στην κοινωνία, είτε μέσα σε αλλόκοτες ομάδες, ακόμα και μισάνθρωπες, είτε σε ευρύτερα ριζοσπαστικά σχήματα που βλέπουν την πολιτική τους να εξαερώνεται απ’ τη στρατηγική τους, είτε στα σπίτια τους με την απελπισία το ίδιο μονήρη με την ελπίδα – το ίδιο ατελέσφορες και οι δύο.

Οι δυνάμεις που κάποτε έγραφαν Ιστορία είναι τώρα σαν η Ιστορία να τις «έχει γράψει». Είναι βέβαιον ότι δεν είναι έτσι. Αλλά όταν φαίνεται ότι είναι έτσι, η δυναμική παραλύει και η αδράνεια ανατροφοδοτείται. Λέμε μεταξύ μας (επιτρέψτε μου εδώ να απευθυνθώ ιδιαιτέρως στους αριστερούς) ότι ελπίζουμε και συνεχίζουμε. Και όντως, πλην λίγων (απολύτως δικαιολογημένων, κατά τη γνώμη μου), δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Ακόμα κι αν έχουμε φθάσει να λειτουργούμε μόνον παρηγορητικώς, είναι και αυτό κάτι που πρέπει να γίνεται.

«Η Γη έτσι κ αλλιώς θα γίνει κόκκινη», μόνον που δεν φαίνεται να ξέρουμε πια τον τρόπο για να το πετύχουμε. «Κόκκινη από ζωή» κι όχι από «θάνατο». Διότι τα παίγνια της Αριστεράς με ανήθικες εκδοχές της πολιτικής, μόνον σε τυραννίδες οδήγησαν.

Προσωπικώς (αν μου το επιτρέπετε) παραμένω ένας νοσταλγός της ΕΣΣΔ, της φωτεινής πλευράς του πρώτου εργατικού κράτους και ταυτοχρόνως ένας αρνητής της σκοτεινής του πλευράς. Της ταύτισης δηλαδή κόμματος-κράτους-συνδικάτων, που οδήγησε στην ανελευθερία και τη γραφειοκρατία.  

Οπως καταλαβαίνετε, η νοσταλγία μου είναι πολύ βολική, κρατάω το καλό και αποτάσσομαι το κακό. Μάλιστα, αυτοί που «έχουν διαβάσει πολύ μαρξισμό» θα έβρισκαν τη νοσταλγία μου μεταφυσική, μη σας πω και «αντιεπιστημονική», ίσως ακόμα και ως μια επιστροφή στις χριστιανικές ρίζες του μαρξισμού. Σωστόν! Κι επιπλέον, ίσως όλα αυτά που σας γράφω σήμερα να είναι στους πιτσιρικάδες απολύτως ακατανόητα. Είτε επειδή δεν τους λύνουν κανένα πρόβλημα (κι αυτός είναι ένας καλός λόγος) , είτε επειδή μόνον το 10% των αποφοίτων του Γυμνασίου μπορεί πλέον να διαβάσει και να γράψει επαρκώς τα ελληνικά (κι αυτός είναι ένας πολύ κακός λόγος).

Η ελληνική αστική τάξη οδήγησε το ελληνικό έθνος σε μια παρατεταμένη παρακμή, απ’ την οποίαν οι λαϊκές δυνάμεις, έτσι όπως τις εκφράζει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν δείχνουν ικανές να το βγάλουν. Αυτό είναι σήμερα το πρόβλημά μας. Και στην Ελλάδα, και (εις όσα αφορούν την Αριστερά διεθνώς) στην Ευρώπη…

e-nikos

Πηγή: http://anemosantistasis.blogspot.com/2015/12/a_10.html#ixzz3tyz7pDdh

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΩΝ «ΜΑΤΑΙΩΝ» ΠΡΑΞΕΩΝ, ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΤΖΟΚΑ, ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ με φόντο τη ζωή του αγωνιστή-μάρτυρα Ναπολέοντα Σουκατζίδη, της σύντομης ζωής του και ταυτόχρονα λεηλατημένης. Από φύτρα μικρασιατική είναι. Από εκεί ξεκινάει η ιστορία του. Το 1909.
Και η Ιστορία του τόπου 1909 – 1944. Οι μικρασιάτικοι τόποι, οι σχέσεις με τους Τούρκους, οι εκτοπισμοί του 1914 – 15, η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών, η τραγωδία και η καταστροφή, ο νόστος και η απώλεια, η αποκατάσταση και η προσαρμογή, ο μεσοπόλεμος, το ιδιώνυμο, η οικονομική κρίση, οι τόποι εξορίας, η 4η Αυγούστου, ο πόλεμος, η κατοχή, η αντίσταση… οι εκτελέσεις.
Η τραγική ιστορία της πατρίδας μας με φόντο τη διαδρομή ενός προσώπου, ενός ηρωικού ανθρώπου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ο λαός τους τιμώρησε επειδή στάθηκαν σε κρίσιμες στιγμές κατώτεροι των περιστάσεων.

Thanasis Giannopoulos Οι μικροκομματάρχες της φτηνής αντιμνημονιακότητας θα ‘πρέπει να το σκεφτούν πολύ καλά. Γιατί πέρα απ’ το σοκ που προκάλεσε η πιρουέτα Τσίπρα, τον μεγάλο κόλαφο τον έφαγαν αυτοί. Ο λαός τους τιμώρησε επειδή στάθηκαν σε κρίσιμες στιγμές κατώτεροι των περιστάσεων. Κανείς δεν πρόκειται πια ν’ ακολουθήσει την προχειρότητα των προτάσεων Λαπαβίτσα και την ανέμπνευστη γραφειοκρατική φιγούρα του Λαφαζάνη, τη μεγαλομανία και την αυτοαναφορικότητα του Καζάκη, τη βουδιστική νιρβάνα του ΚΚΕ, τον εθνομηδενισμό του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και πολύ καλά θα κάνει. Θα έπρεπε να τους βάλει όλους σε σκέψεις, ότι ο κόσμος προτίμησε την επιδεικτική αποχή, παρά να συνταχθεί με τα δικά τους μαγαζάκια. Αν είναι να κάνουμε το βήμα, πρέπει να το κάνουμε οργανωμένα, πειστικά, με συνέπεια και σχεδιασμό, πάνω απ’ όλα με όραμα.

Η Παράδοξη Ωριμότητα του Λαϊκού Παράγοντα

by diaxeiristis

Από την ιστοσελίδα Great Chaos’

Μερικές απ’ τις βασικές αρχές της Κυβερνητικής τέχνης, τουλάχιστον για τις ισχυρές ηγεμονίες, είναι ο μακρόπνοος σχεδιασμός, η πλήρης κατανόηση του αντιπάλου, το προνόμιο της επιλογής του εδάφους όπου θα διεξαχθεί η κάθε μάχη και πάνω απ’ όλα η δικαιωματική διαχείριση της πραγματικότητας και η έντεχνη εκμετάλλευση της συγκυρίας, έτσι ώστε τελικά η ηγεμονία κατορθώνει να δώσει στα φαινόμενα το σχήμα και τη μορφή που την εξυπηρετούν.

Η συνέχεια:

http://ardin-rixi.gr/archives/195074