ΕΝΑΣ ΩΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
Χθες χάσαμε απ`αυτόν τον κόσμο έναν ωραίο άνθρωπο, που με την ευγενική και διακριτική παρουσία του, κοσμούσε το Κοπανάκι.
Μιλάω φυσικά για τον Νίκο τον Αρβανίτη ή τον Νίκο τον φαρμακοποιό όπως ήταν γνωστός στο Κοπανάκι στα τέλη της 10ετίας του 50 και όλη τη 10ετία του 60. Ας μην ξεχνάμε πόσο σημαντικό ρόλο είχε στην μικρή μας κοινωνία ο γιατρός μας ο αείμνηστος Γιάννης Γκότσης και ο φαρμακοποιός μας.
Το φαρμακείο ήταν εκεί που είναι τώρα το SUPER MARKET του Αντώνη Παναγούλη. Ήταν γαμπρός στο σόι των Νικολακόπουλων αφού είχε νυμφευτεί την Άννα που δυστυχώς χάθηκε νωρίς. Ακούραστος και συντρέχτης στον ανθρώπινο πόνο. Μικρός τον θαύμαζα γιατί πέρα από την ωραία παρουσία του ήταν ευγενικός και πολύ κομψός. Ένας πραγματικός δανδής.
Ήταν ο φαρμακοποιός μου και στην οδό Αρτάκης, στον Φάρο της Άνω Νέας Σμύρνης όπου διέμενα στον θείο μου το 1968 ως τελειόφοιτος Λυκείου στην Ευαγγελική Σχολή της Ν.Σμύρνης. Απίθανος άνθρωπος. Το ίδιο έλεγα και την δεκαετία του 80 όπου ως εργολάβος μηχανικός πλέον του έκανα τον κλιματισμό στο φαρμακείο και στο σπίτι του. Ξέρετε τέτοιοι άνθρωποι με αυτήν τη σοφία , σήμερα σπανίζουν. Γι αυτό και το κενό που αφήνουν είναι μεγάλο.
Νίκο, καλό ταξίδι στον παράδεισο
Στην κηδεία σου δεν μπόρεσα να είμαι και νοιώθω άσχημα που δεν σε χαιρέτησα.
Θα μας λείψεις πολύ
Γρηγόρης Ηλιόπουλος