ΕΦΑΓΑ ΣΟΚΟΛΑΤΑΚΙΑ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΜΕ ΤΟΝ …ΘΕΟ.
Κάποτε ήταν ένα αγοράκι που ήθελε να γνωρίσει τον Θεό…
Ήξερε ότι το ταξίδι ως το μέρος που ζούσε ο Θεός θα ήταν μακρινό κι έτσι έβαλε στην βαλίτσα του μερικά σοκολατάκια και αναψυκτικά και ξεκίνησε το δρόμο του.
Αφού είχε περπατήσει λίγο , συνάντησε ένα ηλικιωμένο κύριο.
Ο άντρας καθόταν σε ένα παγκάκι στο πάρκο και τάιζε περιστέρια.
Ο μικρός έκατσε δίπλα του και άνοιξε τη βαλίτσα του για να πιει ένα αναψυκτικό.
Ακριβώς τότε παρατήρησε ότι ο ηλικιωμένος έμοιαζε πεινασμένος κι έτσι του προσέφερε ένα σοκολατάκι.
Ο ηλικιωμένος δέχτηκε με ευγνωμοσύνη και χαμογέλασε στο μικρό.
Το χαμόγελο του ήταν τόσο όμορφο , που το αγόρι , θέλοντας να το ξαναδεί , του προσέφερε και ένα αναψυκτικό.
Ο γέροντας χαμογέλασε ξανά στον μικρό .
Το παιδί ήταν τρισευτυχισμένο!
Πέρασαν μαζί όλο το απόγευμα , τρώγοντας και χαμογελώντας , μα χωρίς να ανταλλάξουν ούτε μία λέξη…
Όταν άρχισε να νυχτώνει , το αγόρι κατάλαβε πως έπρεπε να ξεκινήσει το δρόμο για το σπίτι του .
Σηκώθηκε κι αφού έκανε μόλις λίγα βήματα , γύρισε πίσω , έτρεξε προς το μέρος του ηλικιωμένου και τον αγκάλιασε σφιχτά.
Κι ο γέροντας του χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελό του!
Όταν το παιδί έφτασε σπίτι του, η μητέρα του παρατήρησε το βλέμμα χαράς στο πρόσωπό του.
Το ρώτησε: » Τι έκανες σήμερα και είσαι τόσο χαρούμενος;»
Ο μικρός είπε: » Έφαγα σοκολατάκια στο πάρκο με το Θεό !»
Και πριν η μαμά προλάβει να απαντήσει ο μικρός πρόσθεσε:
«Και ξέρεις κάτι; Ο Θεός έχει το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει !»
Εν τω μεταξύ , ο ηλικιωμένος ακτινοβολώντας και ο ίδιος από χαρά , επέστρεψε στο σπίτι του.
Ο γιος του , παρατηρώντας το βλέμμα ευτυχίας και αγαλλίασης στο πρόσωπό του τον ρώτησε:
«Πατέρα , τι έκανες σήμερα και είσαι τόσο χαρούμενος;»
Κι ο γέροντας είπε:
«Έφαγα σοκολατάκια στο πάρκο με τον Θεό!»
Και πριν ο γιος του προλάβει να απαντήσει , ο γέροντας πρόσθεσε:
«Και ξέρεις κάτι ; Είναι πολύ νεότερος απ΄όσο πίστευα!»
Πολύ συχνά υποτιμάμε τη δύναμη ενός αγγίγματος , ένα χαμόγελο, μια καλή κουβέντα, ένα αυτί έτοιμο να μας ακούσει, ένα ειλικρινές κοπλιμέντο, ή την πιο μικρή πράξη ενδιαφέροντος όλα εκ των οποίων μπορούν να αλλάξουν ριζικά τη ζωή μας .
Οι άνθρωποι μπαίνουν στη ζωή μας για κάποιο λόγο , για λίγο ή για μια ζωή.
Ας τους δεχτούμε με τον ίδιο ενθουσιασμό!
Για το δικαίωμα των παιδιών στην ευτυχία…(Πηγή: Παραμυθένια όνειρα)
Εχθές, 20 Νοεμβρίου ήταν η Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού και σύμφωνα με την έκθεση της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNICEF τα παιδιά στην Ελλάδα ζουν πλέον σε ένα πιο βίαιο περιβάλλον.
Όσο και αν ψάχνω στην καθημερινότητα δεν βρίσκω δικαιολογία για την κακοποίηση ενός παιδιού. Ενός παιδιού δικού σου. Δεν βρίσκω τρόπο να δικαιολογήσω πως ένας άνθρωπος κοιτά τα μάτια ενός παιδιού και μπορεί να τα κάνει να δακρύσουν, πως μπορεί να βλέπει τα μάγουλα του κόκκινα απ’ τον φόβο και το κλάμα και να μην το παίρνει αγκαλιά η χειρότερα τα δάκρυα αυτά να τα έχει προκαλέσει ο ίδιος.
Μια πολύ εύστοχη διαφήμιση της Unicef (την οποία μπορείτε να δείτε πατώντας στην εικόνα) , η οποία κέρδισε το αργυρό βραβείο στην κατηγορία Τηλεόραση / Κινηματογράφος των βραβείων «Clio» ως υποψήφια στις πιο δημιουργικές διαφημίσεις την χρονιάς, μας δείχνει πως το παιδί
που κακοποιείται μπορεί να μένει και δίπλα μας. Μην κλείνετε τα αυτιά σας και τα μάτια σας. Μην αδιαφορείτε…
Αν τα παιδιά είναι στα αλήθεια το μέλλον, νομίζω πως ήρθε η ώρα να σταματήσει η κακοποίηση στις ψυχές τους και στα σώματα τους. Το μέλλον πρέπει να έχει απόσταγμα από χαμόγελα όχι από δάκρυα.
http://www.juxtapoz.com/photography/end-times-23842374234
